Η άρνηση της Tρόικας να ευλογήσει τη δημιουργία Αναπτυξιακής Τράπεζας από το ελληνικό κράτος σε συνεργασία με ιδιωτικά κεφάλαια έρχεται να τεκμηριώσει το εθνικό έγκλημα της τρίτης ανακεφαλαιοποίησης που βαρύνει τυπικά τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, αλλά ουσιαστικά ολόκληρη την κυβέρνηση Τσίπρα.

Eντρομη η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι οι τέσσερεις συστημικές τράπεζες δεν μπορούν ούτε στοιχειωδώς να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη, καθώς ασχολούνται με την επιβίωσή τους. Ο μόνος λόγος ύπαρξής τους είναι να ικανοποιήσουν την απαίτηση της εποπτείας του ευρωπαϊκού μηχανισμού SSM για μείωση εντός του 2017 κατά 20 δισ. ευρώ των προβληματικών δανείων και κατά 30 δισ. το 2018.

Eτσι, η μόνη τράπεζα που απομένει για χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της ανάπτυξης είναι η γερμανική κρατική αναπτυξιακή τράπεζα KfW…

Στο μεταξύ στην αγορά κυρίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δύο ερωτήματα κυριαρχούν: θα εγκριθεί ο ακατάσχετος λογαριασμός για την πληρωμή υπαλλήλων και πώς θα χρηματοδοτήσουν τα αναπτυξιακά τους σχέδια όσες παίρνουν έγκριση για το ΕΣΠΑ, δεδομένου ότι οι τράπεζες κοιτάζουν το ταβάνι…

Η συνάντηση του κ. Δραγασάκη με την ΟΤΟΕ την περασμένη εβδομάδα απέβλεπε στο να διασκεδάσει αφ’ ενός τις δραματικές επιπτώσεις από την άφρονα τρίτη ανακεφαλαιοποίηση και αφ’ ετέρου τις ανησυχίες των τραπεζοϋπαλλήλων που αντιμετωπίζουν το κλείσιμο άλλων 600 τραπεζικών καταστημάτων και χιλιάδες νέες απολύσεις. Υπενθυμίζεται ότι ο αντιπρόεδρος μαζί με τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο είχαν αποστείλει πριν ενάμισι μήνα, -όταν ο μεγαλομέτοχος Πόλσον επιχειρούσε να ελέγξει την Τράπεζα Πειραιώς-, επιστολή στους θεσμούς στην οποία επεσήμαιναν τον κίνδυνο «αφελληνισμού» του ελληνικού τραπεζικού συστήματος που οι ίδιοι είχαν διαπράξει. Η απάντηση, αν υπήρξε, δεν γνωστοποιήθηκε.

Πάντως, στην συνάντηση με την ΟΤΟΕ ο κ. Δραγασάκης, σχετικά με το πρόβλημα του αφελληνισμού, «απείλησε» με τη «διαμόρφωση ενός θεσμικού πλαισίου που θα επιτρέπει σε όλους τους παράγοντες, το Δημόσιο, τους μετόχους, τους εργαζόμενους, τις εποπτικές αρχές, να έχουν τον ρόλο που τους αναλογεί. Στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνηση έχει σταθερή θέση υπέρ της συμμετοχής των εκπροσώπων του Δημοσίου, αλλά και των εκλεγμένων εκπροσώπων των εργαζομένων, στα διοικητικά συμβούλια των τραπεζικών ιδρυμάτων».

Δυστυχώς, οι «σταθερές θέσεις» και οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης δεν έχουν πλέον κανένα πραγματικό αντίκρισμα, με αποτέλεσμα, όταν γίνεται επίκληση τους, είτε να εξοργίζουν, είτε να πέφτει πολύ γέλιο. Προφανώς, θα έπεσε πολύ γέλιο, τόσο από τους νέους μετόχους των τραπεζών, τα γνωστά hedge funds, όσο και από τους «θεσμούς» με την εν λόγω απειλή.

Στην τραπεζική αγορά και στον ευρύτερο χρηματοπιστωτικό τομέα κουνάνε το κεφάλι τους όταν ακούν από το στόμα του αντιπροέδρου ότι «οι ανάγκες της ανασυγκρότησης της οικονομίας επιβάλλουν τη διαμόρφωση κι ενός συμπληρωματικού παράλληλου συστήματος χρηματοπιστωτικών φορέων και εναλλακτικών χρηματοδοτικών εργαλείων που θα μπορέσουν να κινητοποιήσουν αναπτυξιακούς πόρους, κυρίως σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, και θα διευκολύνουν την πρόσβαση στη διεθνή ρευστότητα». Πρόκειται για μια έμμεση, αλλά απόλυτη ομολογία της πλήρους απώλειας του εθνικού ελέγχου επί των συστημικών τραπεζών, αλλά και της απώλειας των 50 δισ. ευρώ και που έχει βάλει ο ελληνικός λαός σε αυτές τις τράπεζες που η κυβέρνηση δώρισε στα «ξένα κέντρα και ομάδες συμφερόντων» και τα οποία τώρα δήθεν ο κ. Δραγασάκης προσπαθεί να μπλοκάρει.

Μέσα σε αυτό το κλίμα υποκρισίας και τρόμου, το ποσοστό μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων εκτινάχθηκε το 2015 σε 44,2%, έναντι 39,9% το 2014, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, ενώ συνεχίζει να επιδεινώνεται το 2016, δημιουργώντας ένα πιστοδοτικό κενό χορηγήσεων για την ελληνική οικονομία (credit gap) πάνω από 34,5 δισ. ευρώ.

Αυτή η κατάσταση εκτιμάται ότι θα οδηγήσει στην ανάγκη μιας νέας ανακεφαλαιοποίησης μετά τα τεστ αντοχής του 2017. Αλλωστε, η πολιτική προσέλκυσης των περιβόητων 20 δισ. ευρώ που βρίσκονται στις θυρίδες και στα στρώματα δεν έχει αποδώσει. Οι κατά καιρούς επευφημίες για έναρξη της επιστροφής καταθέσεων ή για αύξησή τους είναι ψευδείς γιατί οφείλονται σε τεχνικούς λόγους και ειδικότερα στην χρήση του πλαστικού χρήματος, καθώς οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι διακρατούν τα χρήματά τους στις τράπεζες περισσότερο χρόνο λόγω των capital controls και κάνουν πληρωμές ηλεκτρονικά. Ετσι, το χρήμα μένει στο σύστημα καταγράφοντας στιγμιαία άνοδο. Οικονομικοί παρατηρητές θεωρούν πως μόνο αν αρθούν πλήρως τα capital controls μπορεί να αρχίσει κάποια επιστροφή κεφαλαίων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News