Δεν είναι το προσκύνημα στο Αγιον Ορος. Δεν είναι ούτε οι, ένα «κλικ» πιο υπερβολικές από όσο χρειάζεται, αντιφωνήσεις, όπου η λέξη «Ορθοδοξία» αναφέρεται με τη συχνότητα που αναφέρει ο Μπαράκ Ομπάμα τη λέξη «Δημοκρατία».

Αλλά όταν ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δηλώνει επί λέξει ότι: «στην Παναγία προσεύχομαι ζητώντας την ευλογία και τη στήριξή της για το έθνος μας, την πατρίδα μας, αλλά και ολόκληρο τον λαό μας», κάτι δεν πάει καλά. Δηλαδή όταν ο άνθρωπος που ευαγγελίζεται τις μεταρρυθμίσεις και βλέπει την διέξοδο από την κρίση στην ανανέωση και στον ορθολογισμό ισχυρίζεται τη λύση την δίνει η Παναγία, τα δίδακτρα στο Χάρβαρντ τα λες τουλάχιστον «πεταμένα λεφτά».

Εντάξει, είναι κατανοητή η ανάγκη της ιδεολογικής πολυσυλλεκτικότητας σε ένα κόμμα εξουσίας. Και κανείς δεν απαιτεί από τον αρχηγό ενός τέτοιου κόμματος να συμπεριφερθεί απέναντι στην Εκκλησία σαν κουκουλοφόρος στο Πολυτεχνείο. Ούτε καν σαν Νίκος Φίλης. Αλλά από τον άνθρωπο που πριν τις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας έπαιρνε το ρίσκο να δηλώσει ξεκάθαρα –ενώ γύρω του σφύριζαν οι κατάρες του Σεραφείμ Πειραιώς– ότι στηρίζει π.χ. το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών, περιμένεις κάτι παραπάνω από μια αντιφώνηση που θα ζήλευε ακόμα και ο Πάνος Καμμένος.

Εννοείται ότι κανένας δεν αστυνομεύει τα θρησκευτικά πιστεύω κανενός. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κάθε δικαίωμα κατά την προσκυνηματική επίσκεψή του στο Περιβόλι της Παναγίας να δηλώνει «ως έλληνας πολίτης και όχι ως πολιτικός (σ.σ.: όπως φρόντισε να διευκρινίσει…) υπόχρεος και υπόλογος απέναντι στην Αθωνική Πολιτεία». Δυο απορίες μόνο: Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θεωρεί ότι οι έλληνες πολίτες μιλούν διαφορετικά από τους πολιτικούς; Και τι εννοεί ο άνθρωπος που προαλείφεται για Πρωθυπουργός ως «υπόχρεος» και «υπόλογος»;

Καλώς η κακώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει εδώ και καιρό διαλέξει το στρατόπεδο του ορθολογισμού. Εχει στηλιτεύσει τον λαϊκισμό. Και έχει πληρώσει μάλιστα και το σχετικό τίμημα. Οπότε η εκτόξευσή του από τις βιβλιοθήκες της Βοστώνη στα μανουάλια της Μονής Σταυρονικήτα μοιάζει λίγο υπερβολικά εμφατική. Σαν να προσπαθεί απεγνωσμένα να δείξει πόσο ΔΕΝ είναι ο Νίκος Φίλης. Λες και κάποιος αμφέβαλε.

Ομως αυτό το υπερβολικά εντατικό «απεταξάμην τον Νικοφιλισμό» (εξάλλου πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι είναι εναντίον του διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας) κάνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη θύμα του φαινομένου του εκκρεμούς. Φτάνει δηλαδή στο άλλο άκρο. Σαν να τον κατέλαβε το πνεύμα του Αντώνη Σαμαρά. Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η μεταμόρφωση δεν πείθει ούτε αυτούς που επιδιώκει. Γιατί αυτοί είναι εξασκημένοι να εντοπίζουν τα «παπαδοπαίδια» από μακριά…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News