Η προκήρυξη πρόωρων εκλογών για κάποιο εθνικό θέμα ήταν συχνά μία επίφαση δημοκρατισμού στην Ελλάδα. Λόγω των σχετικών συνταγματικών προνοιών, όποτε χρειάστηκε στήνονταν κάλπες με την επίκληση  του Κυπριακού ή την ένταξη στην ΕΟΚ, όλοι όμως ήξεραν (και συμφωνούσαν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο…) ότι ουδεμία σχέση είχαν οι εκλογές με την εκλογική πρόφαση. Τα εκλογικά πάθη δεν υποδαυλίζονταν (με κάποιες εξαιρέσεις από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60) με αφορμή τα εθνικά.

Σήμερα, η κυβέρνηση-οπερέτα έχει παίξει όσο καμία άλλη με τα εθνικά θέματα, και, κατά τα φαινόμενα, σχεδιάζει να ρίξει σε αυτό το πεδίο τη μεγάλη και πιο ριψοκίνδυνη ζαριά της.

Οσο και αν λίγοι πλέον παίρνουν τοις μετρητοίς αυτά που λέει ο Πάνος Καμμένος, η υποψία είναι βάσιμη: επειδή είναι μάλλον δύσκολο να ρίξει την κυβέρνηση, αφού, αν το κάνει, και το κόμμα του θα διαλυθεί και ο ίδιος θα αποχαιρετήσει τη Βουλή μια ώρα αρχύτερα, ένα μάλλον πιθανό ενδεχόμενο είναι, πολύ απλά, να μη χρειαστεί καν να το κάνει.

Από τις συμφωνημένες μεθοδεύσεις με τον Αλέξη Τσίπρα και τη θεατρική παράσταση που στήθηκε τη Δευτέρα (με την απουσία Καμμένου από το υπουργικό συμβούλιο) και την Τρίτη (με τη συνέντευξη Τύπου, όπου είπε ότι αναλαμβάνει την ευθύνη να μην περάσει η συμφωνία για το Σκοπιανό), μπορεί να στηριχθεί μία ασφαλής υπόθεση.

Ο Πάνος Καμμένος αναλαμβάνει την ευθύνη, αλλά εν κενώ. Γιατί είναι εξαιρετικά πιθανό ο Αλέξης Τσίπρας να μη φέρει καν τη συμφωνία για το Σκοπιανό στην Βουλή, παρά μόνο με μεγάλη καθυστέρηση και αφότου θα έχει μοιράσει «13η σύνταξη» στο τέλος του έτους. Κατά κάποιες εισηγήσεις που συζητούνται, ο Τσίπρας θα προκηρύξει εκλογές όταν αποφασίσει (ελέω Καμμένου, πάντως) και αφότου στήσει ένα νέο διχαστικό σκηνικό, εκβιάζοντας την αντιπολίτευση και στην ουσία ρίχνοντας την (πολύ) καυτή πατάτα της κύρωσης της συμφωνίας στον Μητσοτάκη.

Και μαζί με αυτή και τις άλλες: περικοπές των συντάξεων, που μπορεί να πάρουν παράταση, ή την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά (την οποία ανέστειλε η κυβέρνηση με τις γερμανικές ευλογίες την προηγούμενη εβδομάδα για ένα εξάμηνο).

Είναι ένα από τα πιθανά σενάρια και ένα από εκείνα που στον ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύονται ότι μπορεί να τους διασώσει εκλογικά. Εχοντας υπογράψει τα πάντα, θα μεταθέσουν την ευθύνη της εφαρμογής στους επόμενους, και στον δρόμο προς τις εκλογές θα υπόσχονται τρέλες.

Το πιο επικίνδυνο όμως είναι ο διχασμός που θα επιδιώξουν να αναζωπυρώσουν. Προκηρύσσοντας εκλογές για το Μακεδονικό και επιχειρώντας να αποποιηθούν τις ευθύνες τους, απειλούν να χωρίσουν τη χώρα στα δύο ή και σε περισσότερα κομμάτια (βοράς – νότος, τάχα προοδευτικοί – συντηρητικοί, ακροδεξιοί – δημοκράτες ή οτιδήποτε άλλο «χρειαστεί»).

Θα είναι αυτός ο επίλογος της περιπέτειας που ξεκίνησε το 2015; Πιθανώς.

Ομως αν αυτή η επιλογή γίνει, οι πληγές θα είναι βαθιές και πιθανώς αγιάτρευτες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News