Είναι διαχρονικό φαινόμενο. Η όξυνση των πολιτικών παθών και η πόλωση ευνοεί τους διεκδικούντες την εξουσία και τα άκρα και συνθλίβει τις μικρότερες δυνάμεις του μεσαίου χώρου. Θα μπορούσε τώρα να γίνει διαφορετικά; Μοιάζει απίθανο. Τα πρώτα δείγματα είναι ανησυχητικά.

Οι τελευταίοι μήνες του 2017 σημαδεύτηκαν από τις εκλογές για αρχηγό στον εν ευρεία έννοια χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.α). Η συμμετοχή ήταν ανέλπιστα υψηλή. Η ενοποιητική διαδικασία άρχισε σχετικά καλά. Και οι πρώτες δημοσκοπήσεις ήταν πολύ ενθαρρυντικές, δείχνοντας ότι το νεόκοπο Κίνημα Αλλαγής θα μπορούσε να διεκδικήσει διψήφιο εκλογικό ποσοστό και να πλασαριστεί με άνεση στην τρίτη θέση, καλύπτοντας ζωτικό χώρο μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ.

Τα πρώτα δείγματα, λοιπόν, ήταν θετικά, αν και όλα αυτά σε μη εκλογική περίοδο είναι επισφαλή και ευμετάβλητα. Το πολιτικό παιχνίδι δεν είναι ομαλό και επίπεδο και διαμορφώνεται τόσο από απρόβλεπτα όσο και από σχεδιασμένα γεγονότα. Τέτοια ήταν, για παράδειγμα, τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό και είναι σήμερα το σκάνδαλο της Novartis. H πρώτη αποτύπωσή τους, όπως γίνεται σε δημοσκόπηση της Metron Analysis στο «Βήμα της Κυριακής», οδηγεί σε ορισμένα συμπεράσματα, που δείχνουν μια τάση:

Πρώτον, το δίδυμο κορυφής ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ παραμένει αδιατάρακτο. Οι προβλέψεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν, πριν από μερικούς μήνες, στα όρια της κατάρρευσης ήταν περισσότερο επιθυμία παρά αντικειμενικό γεγονός.

Δεύτερον, η ΝΔ παραμένει αδιαμφισβήτητα πρώτη και με μεγάλη διαφορά, αλλά φαίνεται ότι είναι σωστή η διαπίστωση ότι «έχει πιάσει ταβάνι», με ελαφρά κάμψη.

Τρίτον, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι έχει ξεπεράσει τη φάση της μεγάλης αποσυσπείρωσης, γεγονός που τον οδηγεί σε μικρή αλλά σταθερή άνοδο το τελευταίο διάστημα.

Τέταρτον, το Κίνημα Αλλαγής φαίνεται ότι πέρασε από τη φάση της ανόδου και επανέρχεται σε στασιμότητα ή και (δημοσκοπική) υποχώρηση των ποσοστών του. Αυτό οδηγεί στην απώλεια της τρίτης θέσης (επανέρχεται εκεί η Χρυσή Αυγή) και μένει να φανεί αν αυτό είναι κάτι πρόσκαιρο ή θα αποκτήσει χαρακτηριστικά μονιμότητας.

Συνδυάζοντας αυτά τα στοιχεία με τα πολιτικά γεγονότα των ημερών, από τη δημοσιευόμενη έρευνα προκύπτει ότι:

—Η αναζωπύρωση του Μακεδονικού δεν ωφελεί τα σημερινά κόμματα εξουσίας, αλλά την Χρυσή Αυγή (πρωτίστως) και μερικά εθνικιστικά γκρουπούσκουλα (δευτερευόντως).

—Οι υποθέσεις σκανδάλων ευνοούν την τακτική Τσίπρα, καθώς προκαλούν πλήγματα τα παλαιά κόμματα εξουσίας (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), τα οποία έχουν βεβαρημένο παρελθόν σε θέματα διαφθοράς. Με δεδομένο ότι προαναγγέλλονται κι άλλες ανάλογες υποθέσεις (π.χ. για τα δάνεια των κομμάτων), η συνέχεια μπορεί να είναι απρόβλεπτη.

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, περισσότερο ευάλωτος είναι ο υπό διαμόρφωση χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, ο οποίος θα κινδυνεύσει να αποδυναμωθεί ή και να συνθλιβεί ανάμεσα στις εκλογικές μυλόπετρες της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό θα αποτελέσει πλήγμα για την πολιτική ζωή. Η οποία θα παραδοθεί στην ακραία σύγκρουση μεταξύ μιας ανερμάτιστης και τυχοδιωκτικής Αριστεράς και μιας ρεβανσιστικής Δεξιάς.

Αν -ο μη γένοιτο- η εξέλιξη είναι τέτοια, η συνέχεια δεν θα είναι καλή για τη χώρα. Η αποδυνάμωση των υπεύθυνων και μετριοπαθών δυνάμεων του ενδιάμεσου κεντρώου και κεντροαριστερού χώρου θα αφαιρέσει από το πολιτικό σύστημα τον αναγκαίο εξισορροπητικό παράγοντα. Αν ενισχυθούν και κάποια ακραία μορφώματα, η ζημιά θα είναι διπλή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News