Πέντε εβδομάδες μετά τη συμφορά. Οι νεκροί αυξάνονται, πλησιάζουν τους εκατό (100)… Oμως κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι ώρα για ιδεολογικές αναζητήσεις.

Oτι οι Ελληνες ανησυχούν για το αν επιτέλους(;) θα ηγεμονεύσει η Αριστερά – να «ηγεμονεύσει» δηλαδή και πάλι με το στανιό, γιατί αν ήταν τόσο μεγάλος ο αριστερός ενθουσιασμός στη χώρα, μάλλον δεν θα κρυβόταν, κάτι θα είχαμε καταλάβει.

Πέντε εβδομάδες μετά και ενώ έχει αποδειχθεί ότι Πρωθυπουργός και Σία έπαιζαν θέατρο γνωρίζοντας ότι πολίτες έχουν πεθάνει υπό βασανιστικές συνθήκες, συνεδριάζει η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Με θέμα –τι άλλο;– τον εαυτό του. Οι περισσότεροι έκαναν τις διακοπές τους, όσοι ήταν να μιλήσουν για τις εγκληματικές ευθύνες δεν μίλησαν, και μαζεύονται τώρα για να δουν πώς δεν θα ξεφτιλιστούν στις εκλογές, πώς θα αλλάξουν καρέκλες σε κυβέρνηση και κόμμα και πώς θα το γυρίσουν αλλού, μπας και τσιμπήσει κανείς και γίνει καμιά κουβέντα άσχετη.

Σαν κι αυτές για το δήθεν σκοτεινό (αλλά απροσδιόριστο…) αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.

Οσο θα συμβαίνουν αυτά, η κατάσταση στη χώρα μοιάζει να μην είναι πλέον δυνατόν να κρυφτεί.

Κάθε είδους υποδομή φαίνεται πώς είναι υπό κατάρρευση (βλ. μπλακάουτ στην Αττική, μπλακάουτ διαρκείας στην Υδρα, κ.λπ.), κάθε είδους μηχανισμός αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών και περιστατικών βρίσκεται υπό παράλυση και οτιδήποτε έχει να κάνει με αυτήν την έρημη την καθημερινότητα των πολιτών είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ένα χαρτί σε ένα συρτάρι.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η χώρα εκβιάζεται και πάλι να μπει σε μία δήθεν ιδεολογικού τύπου συζήτηση. Πρόσωπα που έχουν διακριθεί για την ανεπάρκειά τους προβάλλονται τάχα ως κομματικοί μεσσίες, άλλοι κάνουν υποδείξεις και κουνούν το δάχτυλο και όλοι μαζί επιχειρούν να αλλάξουν το θέμα.

Οσοι «τσιμπήσουν» και συμμετάσχουν σε κάτι τέτοιο πρέπει να αναλογιστούν τις ευθύνες τους. Βεβαίως αυτό αφορά τους καλοπροαίρετους, τους αφελείς ή ανιδιοτελείς. Διότι άλλοι έχουν τους λόγους τους να το ρίχνουν στη θεωρία και στο «ψάξιμο»…

Πρόκειται για την ύστατη απόπειρα αποπροσανατολισμού, από μία κομματική παρέα και μία κυβέρνηση ανεπαρκείς σε όλα τα πεδία – πλην ενός: εκείνου της παραπλάνησης και της πολιτικής απάτης.

Και, εν τέλει, αυτό που στον ΣΥΡΙΖΑ ονομάζουν πολιτική ηγεμονία τι ακριβώς είναι; Ο Πολάκης, η λατρεία για τον Ομηρο, τα παραμύθια της Χαλιμάς ή η απόπειρα εθνικής λοβοτομής για όλα τα δεινά που μας βρήκαν τριάμισι χρόνια τώρα;

Α, ναι… Μπορεί να είναι αυτό το άλλο, το ακλόνητο εφεύρημα. «Γιατί οι άλλοι καλύτεροι ήταν;»Καλό κι αυτό, αλλά εκτός θέματος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News