Στην Τουρκία καταλαβαίνουν ότι έρχονται εκλογές όταν η κυβέρνηση αρχίζει να νομιμοποιεί τα αυθαίρετα κτίσματα στα προάστια της Πόλης. Εκεί συνήθως ζουν άνθρωποι από την Ανατολή και αρκετοί Κούρδοι. Χτίζουν έναν όροφο και περιμένουν τη νομιμοποίηση, να χτίσουν και τα για τα παιδιά.

Στην Αίγυπτο πολίτες και εξουσία συναλλάσσονται γύρω από τα αυθαίρετα. Εκεί η Πολιτεία είναι ελαστική στη νομιμοποίηση, αλλά ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να τρέχει δέκα χρόνια με χαρτιά και αιτήσεις. Το παραδοσιακό ρουσφέτι απαιτεί επιτάχυνση της διαδικασίας.

Στην όμορφη πατρίδα μας που ανήκει και εις τη Δύση, η περιοδικότητα στην «τακτοποίηση» αυθαιρέτων παραπέμπει, επίσης, στη σκοπιμότητα πολιτικού οφέλους. Να, έχουμε νέο νομικό πλαίσιο και νέο γύρο διευθετήσεων. Ετσι είναι και όλοι χαρούμενοι. Το κράτος εισπράττει, οι μηχανικοί δουλεύουν και οι ιδιοκτήτες απαλλάσσονται, επιτέλους, από το άγχος για τη νομιμότητα του κεραμιδιού τους.

Ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρης Παπανικολάου δήλωσε ότι στη Μάνδρα έχει μπαζωθεί η φυσική διέξοδος του νερού. Οχι από κατοικίες, αλλά από κτίσματα επιχειρηματικής χρήσης, ακόμα και από δημοτικό εργοτάξιο. Ο ίδιος έκανε μάθημα για τη Μάνδρα στους φοιτητές του: «Την είχαμε επιλέξει σαν μια από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου η ανθρώπινη παρέμβαση και η άγνοια ή η αδιαφορία ή εν πάση περιπτώσει η μη γνώση και ουσιαστική ενασχόληση με το θέμα ήταν εγκληματικού χαρακτήρα».

Ολη αυτή η τραγωδία, λοιπόν, φτιάχτηκε με το ίδιο υλικό που χτίζονται τα αυθαίρετα εδώ, στην Αίγυπτο και στην Τουρκία. Τα ποτάμια μπαζώνονται από αυθαίρετα. Αντιπλημμυρικά έργα δεν γίνονται επειδή δεν θεωρούνται έργα βιτρίνας. Το αποτέλεσμα φέρνει συνήθως καταστροφή. Ομως μπορεί να φέρει και τον θάνατο.

Ποιος έχει, λοιπόν, την ευθύνη για τον θάνατο αυτών των ανθρώπων; Δεν λέω για τη νομική διάσταση της υπόθεσης, εκεί συνήθως όλα οδηγούν στο αρχείο. Σας λέω για την ουσιαστική διάσταση. Γνωρίζουμε την απάντηση: είναι η τριτοκοσμική νοοτροπία, όπως αποτυπώνεται στη λειτουργία του κράτους: η «εξυπηρέτηση» του πολίτη-πελάτη ψηφοφόρου ιεραρχείται πάνω από οτιδήποτε άλλο. Ετσι γίνεται και ο μηχανισμός ελαφρώς πιο ανεκτικός, σωστά; Δεν είναι τυχαίο ότι οι Πολεοδομίες ελέγχονται για πολλά κρούσματα διαφθοράς.

Αυτοί οι άνθρωποι σκοτώθηκαν από τη χρόνια αδιαφορία μας, από το εθνικό μας «έλα μωρέ η δουλειά μας να γίνεται». Και θα τους ακολουθήσουν και άλλοι. Διότι ακόμα και αν σταματήσουμε να μπαζώνουμε ρέματα, δεν μπορούμε να ξαναφέρουμε τα μπαζωμένα στην προτέρα κατάσταση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News