Πλησιάζουν οι εκλογές και άρχισαν οι μεταγραφές, λίγες μέχρι στιγμής. Κυρίως άρχισε η μεταγραφολογία. Επί του παρόντος πλήττει το Κίνημα Αλλαγής, με αφορμή την «αξιοποίηση» σε έναν από τους τομείς του μια κυρίας που έβριζε στο πρόσφατο παρελθόν τους πρώην αρχηγούς του.

Ας μην υπάρχουν αυταπάτες, κόμματα χωρίς μεταγραφές δεν γίνονται. Τα μικρά τις κάνουν για να μεγαλώσουν. Από τα πρόσφατα παραδείγματα, το πιο χαρακτηριστικό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από περιθωριακό κόμμα του 4% έγινε κυβερνητικό του 35%. Βεβαίως, θα ήταν αστείο να υποστηρίξει κανείς ότι η εκτόξευση αυτή οφείλεται στις μεταγραφές. Όχι, οφείλεται στην κρίση, την οποία οι ψηφοφόροι χρέωσαν στα παλιά κόμματα που οι ίδιοι ψήφιζαν. Όμως, οι μεταγραφέντες εισεκόμισαν στο νέο κόμμα τους κάποια προίκα, όπως αποδεικνύει η επανεκλογή τους. Αλλωστε, κάτι τέτοιο προσδοκά τώρα το Κίνημα Αλλαγής (ΠΑΣΟΚ). Η προίκα αυτή, οι ψηφοφόροι δηλαδή, να γυρίσουν στο σπίτι από το οποίο έφυγαν μαζικά το 2015. Γι’ αυτό και δεν εξετάζεται το παρελθόν (τι έλεγαν, τι έκαναν) όσων κουβαλούν αυτήν την «προίκα». Ετσι κι αλλιώς όλοι γνωρίζουν ότι στο σπορ των μεταγραφών δεν κυριαρχούν άνθρωποι με(στοιχειώδεις, έστω) αρχές, αλλά οι καταφερτζήδες και οι κυνηγοί των θέσεων.

Ετσι, το ερώτημα αν υπάρχει κάποιος δεοντολογικός φραγμός σε όλα αυτά η απάντηση είναι αρνητική:

-Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ και οι αντίστοιχοι της ΝΔ, που πήγαν στους ΑΝΕΛ, διαμαρτυρόμενοι για τα Μνημόνια, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να ψηφίσουν το Μνημόνιο των νέων κομμάτων τους.

-Τώρα κάποιοι πρώην αντιμνημονιακοί φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ και το παλιό τους κόμμα ετοιμάζεται να τους δεχθεί (εδώ). Περασμένα ξεχασμένα;

-Πρώην αριστεροί ανακάλυψαν ξαφνικά τη γοητεία της φιλελεύθερης Δεξιάς τώρα που βλέπουν ότι δεν μπορούν να ξαναβγούν βουλευτές με το Ποτάμι (εδώ).

-Εχει ο Μητσοτάκης κάποιο λόγο να περιμαζεύει τέτοιους, που αλλάζουν τα κόμματα σαν τα πουκάμισα; Αν κρίνουμε από πρόσφατα παραδείγματα (εδώ) έχει. Ηδη κάποιοι τέως υπηρέτες του σοσιαλισμού (παραδοσιακού τε και εκσυγχρονιστικού) συντονίζονται στον δικό του φιλελευθερισμό και ξερογλείφονται για μια θέση στα ψηφοδέλτιά του.

Σύμφωνα με ένα αξίωμα, «αλίμονο δε όποιον δεν ήταν αριστερός στα νιάτα του και δεξιός στα γεράματά του». Σχηματικά αποδίδει την πορεία του ανθρώπου προ τη συντηρητικοποίηση. Όμως, αυτό αναφέρεται στους ανθρώπους που μπορούν να κινούνται με βάση κάποιες, έστω στοιχειώδεις, αρχές. Για τους ανθρώπους που εξετάζουμε εδώ, τους πολιτευόμενους που περιφέρονται, τους επιτήδειους και καταφερτζήδες, αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Αυτοί είναι καιροσκόποι που κυνηγούν θέσεις και ρόλους. Τους περιγράφει τέλεια αυτή η κυπριακή παροιμία: « Αλλοι ζιούσιν με τον κόπον κι άλλοι ζιούσιν με τον τρόπον».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News