Υπάρχουν δύο διαφορετικά πράγματα.

Το ένα είναι η συμφωνία. Με βάση όσα έχουν γίνει γνωστά, δείχνει συμβατή με το εθνικό συμφέρον. Πριν από 25 χρόνια μπορεί να μην ήταν μία καλή συμφωνία. Σήμερα είναι μία συμφωνία που λύνει προβλήματα χωρίς να μας πλήττει εθνικά. Λύνει το πρόβλημα της ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό, εξαλείφει τα αλυτρωτικά, το κόβει στη μέση για τη γλώσσα (μακεδονική, αλλά σλαβική) και αποδέχεται το status quo για την υπηκοότητα -όλος ο κόσμος «Μακεδόνες» τους λέει.

Η συμφωνία θα επιτρέψει είσοδο των γειτόνων στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, δηλαδή στην παρέα μας. Θα αποτρέψει τα διαλυτικά στοιχεία που απεργάζονται ιδέες όπως εκείνη της «Μεγάλης Αλβανίας», θα ανοίξει εμπορικό δρόμο από τα λιμάνια μας προς την Ευρώπη, θα δώσει στις ελληνικές επιχειρήσεις ένα νέο προνομιακό πεδίο δράσης. Και πέρα από αυτά, θα λειτουργήσει θετικά για την εικόνα της χώρας. Όλος ο πλανήτης χαιρέτισε τη συμφωνία. Τα μέσα ενημέρωσης είπαν ότι «η Μακεδονία αλλάζει το όνομά της μετά από ελληνικό αίτημα». Αν η συμφωνία ναυαγούσε με ελληνική υπαιτιότητα, θα διαβάζαμε αναλύσεις για τους εθνολαϊκιστές της Αθήνας που παίζουν το παιχνίδι του Πούτιν, μην επιτρέποντας τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ.

Αλλά υπάρχουν δύο διαφορετικά πράγματα. Το ένα είναι η συμφωνία. Το άλλο είναι αυτός που τη φέρνει και οι συνθήκες με τις οποίες επιχειρεί να την περάσει. Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει άδικο όταν θέτει θέμα πολιτικής νομιμοποίησης. Έχει άδικο όταν απαξιώνει τη συμφωνία και την απορρίπτει ως κακή. Είναι το σημείο που ο Μητοτάκης αντιπολιτεύεται τον πατέρα του. Όμως μισό λεπτό. Πριν στηρίξει η αντιπολίτευση μία συμφωνία, οφείλει να τη στηρίξει η κυβέρνηση. Και αυτή τη στιγμή δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.  Και δεν μπορεί ο Καμμένος να στηρίζει την κυβέρνηση, αλλά όχι τις συμφωνίες που αυτή υπογράφει. Δεν γίνεται, είναι παράλογο. Για αυτό και έχει βάση το αίτημα να έρθει η συμφωνία στη Βουλή πριν πάει στις Πρέσπες. Συνήθως οι συμφωνίες πρώτα υπογράφονται και μετά κυρώνονται. Αλλά εν προκειμένω, ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται να κάνει μία συμφωνία χωρίς να τον στηρίζει το σύνολο της κυβέρνησης του. Πού ακούστηκε αυτό; Ας έρθει η συμφωνία στη Βουλή, να την αποδεχθεί ο Καμμένος και μετά ας σταυρώσει με ευχές τον εταίρο του καθώς θα ξεκινά για τις Πρέσπες. Μαζί του και εμείς.

Η ιδέα για πρόταση μομφής είναι πολύ καλή. Να του δούμε και αυτό: τον Καμμένο να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, αλλά όχι στις συμφωνίες της. Πόση ξεφτίλα πια… Η πρόταση δεν θα έχει κοινοβουλευτικό αποτέλεσμα, αλλά αυτή τη φορά, Τσίπρας και Καμμένος θα διασυρθούν για τη σχέση τους όσο ποτέ στο παρελθόν. Κάποιοι θα πουν ότι η ΝΔ προτάσσει το κομματικό επί του εθνικού. Πρώτα το κάνει ο Καμμένος. Και φυσικά ο Τσίπρας. Είναι κρίμα για τη χώρα που μία καλή συμφωνία, έρχεται από τη χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε μεταπολιτευτικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News