Το τελευταίο διάστημα διεξάγεται μια ανούσια συζήτηση γύρω από ένα ερώτημα με δύο σκέλη: έχει αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ και προς ποια κατεύθυνση; Η συζήτηση είναι ανούσια, γιατί ένα κόμμα –και δη κυβερνητικό– πρέπει να κρίνεται από αυτά που κάνει και όχι από αυτά που λέει, όπως γνωρίζουν πολύ καλά οι κυνικοί Αμερικανοί.

Οσοι υποστηρίζουν ότι δεν έχει επέλθει καμιά αλλαγή, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα εξακολουθεί να είναι ένα κόμμα «ακραίο» και θα το δείξει στις προσεχείς εκλογές, επανερχόμενο στην «αντιμνημονιακή» του μήτρα, «συγκρουόμενο» με τους δανειστές και άλλα τέτοια παραμύθια, είτε είναι αφελείς (οι λιγότεροι) είτε δεν τους βολεύει η νέα πραγματικότητα.

Ολοι αυτοί, κλεισμένοι στον μικρόκοσμό τους, δεν πρόσεξαν το πρωτοσέλιδο της κυριακάτικης «Αυγής», δηλαδή της επίσημης εφημερίδας του κυβερνώντος κόμματος (εδώ). Για όσους δεν το κατάλαβαν ακόμα, θα το εξηγήσουμε αμέσως μετά από μια σύντομη αναδρομή:

– Τον Νοέμβριο του 2014 έγινε γνωστό ότι η Τρόικα απαιτούσε από την κυβέρνηση Σαμαρά να συνυπογράψει και η αντιπολίτευση τα μέτρα για τη μετά το Μνημόνιο εποχή (τότε). Ο Τσίπρας έκανε λόγο για «υπογραφή ντροπής» και, φυσικά, το απέρριψε (εδώ).

– Λίγες μέρες αργότερα (Δεκέμβριος 2014) ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είχε ζητήσει να μην ψηφιστούν ακραίες δυνάμεις στις ελληνικές εκλογές του 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ τον είχε κατηγορήσει για «τρομολαγνεία» και «ωμή παρέμβαση» (εδώ).

– Τον Ιούνιο του 2015 πάλι ο Γιούνκερ είχε ζητήσει να ψηφίσουν οι Ελληνες «Ναι» στο δημοψήφισμα. Ο κυβέρνών ΣΥΡΙΖΑ τον κατάγγειλε για «ευθεία παρέμβαση» (εδώ). Ηταν η «επαναστατική» περίοδος του κ. Τσίπρα και των συν αυτώ, η οποία αργότερα ονομάστηκε εποχή των «αυταπατών».

Και φτάνουμε στο σήμερα. Επίκειται συμφωνία στο Μακεδονικό. Και ο Γιούνκερ παρεμβαίνει ξανά υπέρ της λύσης, ζητώντας να ψηφιστεί από 180 βουλευτές. Μόνο που τώρα δεν είναι «ωμή παρέμβαση». Ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο καλοδέχεται την παρέμβαση, αλλά την προβάλλει κιόλας, για να πιέσει την αντιπολίτευση! Η οποία δεν αντέδρασε, ίσως επειδή όλα αυτά είναι ανεπίσημα(μάλιστα, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν διέψευσε ότι έχει θέσει τέτοιο θέμα).

Οσοι ακόμα δεν έχουν καταλάβει την αλλαγή που έχει επέλθει, ας προσέξουν: ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που άλλοτε έβγαζε φλύκταινες και ανέβαινε στα κεραμίδια κάθε φορά που γινόταν μια ξένη παρέμβαση στα ελληνικά πράγματα, σήμερα όχι μόνο δεν αποδοκιμάζει, όχι μόνο σιωπά, αλλά προβάλλει κιόλας τέτοιες παρεμβάσεις! Τόσο μεγάλη είναι η μετάλλαξη που έχει υποστεί.
Αν και πάλι κάποιοι δεν έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί, ας προσέξουν πώς πανηγυρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ την επικείμενη έξοδο στις αγορές (εδώ). Είναι οι ίδιες αγορές τις οποίες ο κ. Τσίπρας «πυροβολούσε» το 2014, όταν προσπαθούσε να βγει η κυβέρνηση Σαμαρά (εδώ).

Ολα αυτά αποτελούν την καλύτερη απάντηση σε όσους εξανίστανται όταν ακούνε και διαβάζουν ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει και πολλή σχέση με εκείνον του 2014 και του πρώτου εξαμήνου του 2015. Και πράγματι δεν έχει. Είναι ένα πλήρως (μετ)αλλαγμένο κόμμα, απολύτως συστημικό, το οποίο προσπαθεί να εκμεταλλευθεί κάθε παρέμβαση που κάνουν υπέρ του οι άλλοτε μισητοί δανειστές. Γι’ αυτό και εκείνοι τον αβαντάρουν. Οσο πιο σύντομα το καταλάβουν και το αποδεχθούν οι εγχώριοι αντίπαλοί του- η ΝΔ και, κυρίως, το συγγενέστερο Κίνημα Αλλαγής- τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς. Ο στρουθοκαμηλισμός μπορεί να τους οδηγήσει σε εκπλήξεις.

Αλλωστε, στην πολιτική σημασία έχουν οι πράξεις. Ας το πούμε με ένα παλιότερο παράδειγμα. Το 1981 ανέλαβε πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος, με μια σειρά «προκλητικές» δηλώσεις, είχε κάνει έξαλλους τους Αμερικανούς (πρόεδρος ο Ρόναλντ Ρέιγκαν). Ο πρεσβευτής στην Αθήνα Μόντιγκλ Στερνς, προσωπικός φίλος του Ανδρέα από τα χρόνια της Αμερικής, όταν του ζητούσαν εξηγήσεις από την Ουάσιγκτον, τους έλεγε: «Να βλέπετε τι κάνει και όχι τι λέει» (ο Ανδρέας).

Οσοι έχουν μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Τσίπρα του 2014-2015, ας αλλάξουν πλευρό. Αυτός δεν υπάρχει. Η προσαρμογή του ήταν ταχύτατη. Και με την προσαρμογή συμβαίνει αυτό που έχει γράψει ο βρετανός συγγραφέας Χ.Τζ. Γουέλς: «Προσαρμόσου ή εξαφανίσου, αυτός ήταν ανέκαθεν ο αμείλικτος νόμος της φύσης».

Ο κ. Τσίπρας το έχει καταλάβει και το εφαρμόζει εδώ και τέσσερα χρόνια. Μένει να το καταλάβουν και οι εγχώριοι αντίπαλοί του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News