Συνέβησαν μαζεμένα τα βίαια επεισόδια τις τελευταίες ημέρες, γι΄ αυτό βρέθηκε αρκετές φορές ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας μπροστά στα δημοσιογραφικά μικρόφωνα υποχρεωμένος να μιλήσει. Και μίλησε. Την πρώτη φορά για να ασκήσει δριμεία κριτική στον 88αχρονο που πυροβόλησε κατά των 2 ληστών: «Όλοι οι άνθρωποι που σκέφτονται κάπως συνετά σε αυτή τη χώρα καταδικάζουν φυσικά τις εγκληματικές πράξεις αλλά επίσης και τις περιπτώσεις αυτοδικίας. Εδώ δεν είμαστε Φαρ Ουέστ, δεν μπορεί ο κάθε πολίτης να κατέχει και να κάνει χρήση όπλου από μόνος του απλά γιατί βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Εδώ πρέπει να εφαρμόζονται οι κανόνες και οι αρμόδιες αρχές είναι που έχουν το δικαίωμα της νόμιμης βίας». Τη δεύτερη φορά, με αφορμή τον σοβαρό τραυματισμό του επιχειρηματία στην Κηφισιά: «Γνωρίζουμε ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος και χωρίς προβλήματα. Ωστόσο καταβάλουμε κάθε προσπάθεια προκειμένου να μειωθούν τέτοιου είδους περιστατικά».

Εχει δίκιο σε όλα! Ούτε μπορούμε να κυκλοφορούμε οπλισμένοι και όποιον πάρει ο Χάρος, ούτε ζούμε σε έναν Παράδεισο όπου «είν΄όλα γύρω μας και όμορφα και ήμερα, και είναι τόσο γαλανός και τόσο φωτεινός ο ουρανός». Αφού όμως έχει δίκιο σε όλα γιατί πέσαμε να τον φάμε;

Κυρίως επειδή είναι τρομακτικό, τη στιγμή που η έξαρση ανομίας και βίας γύρω μας δεν σηκώνει αμφισβήτηση, να ακούς τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη να μιλάει όπως θα μιλούσαμε με τους φίλους μας, ένα Σαββατόβραδο στην αγαπημένη μας ταβέρνα, σχολιάζοντας τη γενική κατάσταση μπροστά σε ένα κατρούτσο και μια μερακλίδικη ποικιλία: «Ετσι είναι η ζωή φίλε μου, και πώς να της αλλάξεις!». Όταν όμως αρμοδιότητά σου είναι η ασφάλεια των πολιτών είσαι υποχρεωμένος να την αλλάξεις προς το καλύτερο. Δεν αρκεί να λες πως καταβάλεις κάθε προσπάθεια, πρέπει οι προσπάθειες να αποδίδουν. Και, δυστυχώς, με όλα αυτά που συμβαίνουν η γενική αίσθηση, τουλάχιστον για τους κατοίκους της Αθήνας είναι πως δεν αποδίδουν. Πώς βαίνουμε προς τα χειρότερα.

Ληστές μπαινοβγαίνουν στα σπίτια, χτυπάνε ανθρώπους, καίνε με τα σίδερα γιαγιάδες, βασανίζουν και σκοτώνουν. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι και η διακίνηση των ναρκωτικών που ποτέ δεν την είχα δει να γίνεται τόσο φανερά όσο γίνεται τώρα στο κέντρο της Αθήνας. Είναι και οι απερίγραπτοι που εμφανίζονται ως φίλοι φίλων και αποσπούν χρήματα από τους εύπιστους –εύκολα την πατάς και εσύ που θεωρείς εαυτόν τζιμάνι!–, ή που τηλεφωνούν στους γονείς μας τα χαράματα και τους τρομοκρατούν (πάλι για να τους αποσπάσουν χρήματα) λέγοντάς τους πώς σκοτώσαμε κάποιον οδηγώντας ή πως είμαστε βαριά τραυματισμένοι. Είναι και οι εκατοντάδες μικροαπατεώνες που βάζουν χέρι στην τσέπη μας ενώ περπατάμε, ενώ στεκόμαστε μέσα στο τρένο, ενώ πίνουμε τον καφέ μας. Συμβαίνουν πολλά, από απλώς ανησυχητικά ως εντελώς αποτρόπαια, σε μια πόλη που έχεις την αίσθηση πως μένει όλο και πιο αφύλακτη.

Σε αυτή την πόλη, σε αυτή τη χώρα (γιατί τα προβλήματα δεν αφορούν μόνο την Αθήνα), ακόμα και τα πιο σωστά πράγματα να πει, ο κ. Τόσκας ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη θα είναι πάντα υπόλογος για την κατάσταση. Το γνωρίζει, γι΄ αυτό και παραδέχτηκε μιλώντας στον Γιώργο Παπαδάκη «η πολιτική ηγεσία κάθε υπουργείου έχει την ευθύνη για τα καλά και τα κακά». Επειδή όμως, στην ίδια εκπομπή, ο κύριος υπουργός είπε και πως «από εκεί και πέρα πίσω από τις γενικεύσεις καλό είναι να μην παραβλέπουμε την πραγματικότητα», ας μην ξεχνά πως θέσεις σαν τη δική του, και υπουργεία σαν το δικό του, υπάρχουν για να διαμορφώσουν αυτή την πραγματικότητα. Για να την κάνουν ασφαλή για τον πολίτη. Όχι για να την παρατηρούν, για τη σχολιάζουν και για να μας… επαναφέρουν με τις φιλοσοφίες τους στην (ζοφερή) πραγματικότητα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News