Η διαφήμιση είθισται να χρησιμοποιεί και παραδείγματα από τη ζωή. Είθισται να σου περιγράφει καταστάσεις που ζεις, προκειμένου να σε πείσει να αγοράσεις κάποιο προϊόν. Ετσι; Πολύ ορθά σκέφτηκε λοιπόν η διαφημιστική που ανέλαβε να προωθήσει τα ποδήλατα μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας, και μας είπε ότι αν έχεις ένα ποδήλατο στην Ελλάδα, έχεις μια λύση στις απεργίες των μέσων μαζικής μεταφοράς.

Βεβαίως, οι διαφημιστές δεν σκέφτηκαν ότι θα θιχτούν οι συνδικαλιστές μας. Δεν σκέφτηκαν ότι ο εργατοπατέρας Απόστολος Ραυτόπουλος, ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων και τεχνικών Ο.Α.Σ.Α-Ο.Σ.Υ, θα προβεί σε ανακοινώσεις που θα μιλούν για «προβοκατόρικες τακτικές χειρίστου είδους» εκ μέρους της εταιρείας και θα τη κατηγορούν ότι προσπαθεί να βγάλει κέρδος εις βάρος των εργαζομένων στα ΜΜΜ. Δεν σκέφτηκαν οι διαφημιστές ότι εδώ, όταν κάποιος αποφασίζει να κάνει απεργία πρέπει όλοι να κάνουμε μοκο και να τον υποστηρίζουμε, no matter what που λένε και στο χωριό μου.

Φυσικά και σεβόμαστε το δικαίωμα του καθενός να απεργεί, δεν είμαστε όμως και υποχρεωμένοι να του λέμε και μπράβο, ειδικά όταν η απεργία του γίνεται στην καμπούρα μας. Κακά τα ψέματα, αγαπητοί εργατοπατέρες, αυτή είναι η καθημερινότητά μας κι αυτό αποτύπωσε και η συγκεκριμένη διαφήμιση της πολυεθνικής. Η οποία δεν είναι καθόλου προβοκατόρικη γιατί δεν μας λέει κάτι που δεν βιώνουμε και δεν ξέρουμε ήδη. Ο πολίτης περνάει δύσκολα με τις (συχνές) απεργίες των ΜΜΜ και ναι, ένα ποδήλατο είναι πάντα χρήσιμο σ’ αυτές τις περιπτώσεις.

Οταν απεργείτε εσείς, εμείς που δεν απεργούμε πρέπει να πάμε στις δουλειές μας. Αμάξι, μηχανάκι, ποδήλατο, πατίνι, ό,τι έχει ο καθένας το καβαλά και πάει. Αν δεν έχει μεταφορικό μέσο, ξοδεύεται στα ταξί. Κι αν δεν έχει και λεφτά για ταξί, εκεί βλέπει το Χριστό φαντάρο μέχρι να λήξετε την απεργία σας. Και η πιο μεγάλη αλήθεια: όση κατανόηση και να δείχνουμε, η ταλαιπωρία μας είναι τόση που στο τέλος νικάει το Άη σιχτίρ και το Ανάθεμα.

Το εξοργιστικό βεβαίως στην ανακοίνωση των εργαζομένων Ο.Α.Σ.Α-Ο.Σ.Υ είναι το αίτημα των συνδικαλιστών να αποσυρθεί η διαφήμιση. Δηλαδή, αν ένας σκηνοθέτης κάνει ταινία με θέμα την ταλαιπωρία του πολίτη στις απεργίες, οι συνδικαλιστές θα ζητήσουν να αποσυρθεί η ταινία γιατί τους θίγει; Σαν μια συνδικαλιστική λογοκρισία δηλαδή, που απαγορεύει οτιδήποτε τολμάει να αγγίξει την ιερή τους αγελάδα, την απεργία, κατά τρόπο που αυτοί δεν εγκρίνουν.

Ξαναδιαβάστε την ανακοίνωση που γράψατε, συνδικαλιστές του Ο.Α.Σ.Α-Ο.Σ.Υ. και σκεφτείτε αν ο συλλογισμός σας στέκει. Το να καταγγέλλετε μια εταιρεία και να λέτε ότι επιτίθεται στα εργασιακά σας δικαιώματα επειδή χρησιμοποιεί στη διαφήμισή της μια πραγματικότητα βγαλμένη απ’ την καθημερινότητα, είναι παράλογο. Ακόμα πιο παράλογο, είναι να θέλετε να αποσυρθεί. Εκεί πια, δεν θα μιλάμε μόνο για εργασιακό μεσαίωνα, που λέτε και στην ανακοίνωση. Θα μιλάμε για μεσαίωνα σκέτο.

ΥΓ. Και πάνω που έλεγα πού τον έχω ξανακούσει αυτόν τον Απόστολο Ραυτόπουλο, θυμήθηκα ότι πριν λίγους μήνες ζητούσε να μετρηθεί η ποσότητα της ακτινοβολίας που εκπέμπεται από τον εξοπλισμό της τηλεματικής που έχει εγκατασταθεί μέσα στα λεωφορεία. Συνομωσίες παντού. Κι απ’ τις πολυεθνικές κι απ’ τις τηλεματικές λοιπόν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News