Πατρίκιοι και πληβείοι
Οταν άκουσα ότι η νέα υφυπουργός Παιδείας μένει μόνιμα στα Ιωάννινα, σκέφτηκα προς στιγμήν (ακολουθώντας την επικαιρότητα): «Πόσα ταξί άραγε θα χρειάζεται το μήνα, οδοιπορικά, αποζημιώσεις, οδηγούς, επιτροπές, επιδόματα οργάνωσης γραφείου, ενοίκια, ταχυδρομικά τέλη…»
Πόσα χρειάζονται συνολικά οι βουλευτές, εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί, συνεργάτες, και λοιπά. Ξέρουμε ότι στην τσέπη κάθε βουλευτή μπαίνουν κάθε μήνα περίπου 4.000 με 5.000 ευρώ. Το κράτος του πληρώνει μέχρι και τα γραμματόσημα που κολλάει στην αλληλογραφία του. Μέχρι και το κέρμα εάν βρεθεί στη θέση να χρησιμοποιήσει τηλέφωνο στον δρόμο (υπάρχουν ακόμη;) Μέχρι και το ταξί για να πάει από τη Βουλή, αν αργήσει και λίγο το βράδυ, μέχρι το Αιγάλεω…
Αλλά για μια στιγμή ας σκεφτούμε επίσης: όταν η Πολιτεία φέρεται έτσι στους βουλευτές της (που νομοθετούν για τον εαυτό τους) ή στους δικαστικούς της (που δικάζουν όταν πρόκειται για μισθολογικά θέματα επίσης για τον εαυτό τους) ή για τους στρατιωτικούς της (που από καιρό σε καιρό όλο και κάτι διεκδικούν), πώς φέρεται στους εκπαιδευτικούς της;
Και ιδού η απάντηση: Το επίδομα ενός πρύτανη (το ανώτερο αξίωμα στην ακαδημαϊκή ιεραρχία) είναι 250 ευρώ το μήνα.
Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί που γυρίζουν όλη τη χώρα για να διδάξουν στα σχολεία τα παιδιά μας (γιατί η δημόσια εκπαίδευση λειτουργεί πια κατά κύριο λόγο με αναπληρωτές εκπαιδευτικούς) παίρνουν 700 ευρώ το μήνα. Η βενζίνη δική τους. Χωρίς επιδόματα οργάνωσης γραφείου, επιτροπών, ταξί, ταχυδρομικά, οδηγούς και λοιπά.
Πώς πρέπει να αισθάνθηκε με τις τελευταίες ειδήσεις περί εξωκοινοβουλευτικών επιδομάτων καθένας από τους χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που συχνά μετακινούνται έως και 900 χλμ την εβδομάδα για να διδάξουν σε τρία, τέσσερα ή και πέντε διαφορετικά σχολεία; Με έξοδα οδοιπορικών που δίνονται πια σε σπάνιες περιπτώσεις και δεν φτάνουν ούτε το 1/3 όσων πληρώνουν από την τσέπη τους για βενζίνη και μετακινήσεις.
Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί της χώρας σε ποσοστά που σε πολλές περιοχές της χώρας φτάνουν και το 70% του επαγγέλματος τους, στηρίζονται στην κοινωνική αλληλεγγύη, δεν έχουν πού να μείνουν όταν καλούνται να διδάξουν σε πολύ μακρινές αποστάσεις από το σπίτι τους, φέρνουν ταπεράκι στο σχολείο, δεν βλέπουν τις οικογένειες τους, ξέρουν ότι δεν θα γυρίσουν σπίτι τους μόνιμα ποτέ…
Στη Θεσπρωτία οι μισοί καθηγητές που διδάσκουν στα σχολεία πηγαίνουν μέσα στην εβδομάδα σε περισσότερα από δυο σχολεία. Για τα Γιάννενα 300 καθηγητές μετακινούνται καθημερινά μεγάλες αποστάσεις για να διδάξουν. Στον Εβρο επίσης.
Μόνιμος εκπαιδευτικός που έχει την οργανική του θέση στα Φουρνά, που απέχουν 40 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι και μένει στην Καρδίτσα, κάνει με το αυτοκίνητο του για να διδάξει 900 χλμ την εβδομάδα…
«Οδηγώ καθημερινά, τις τέσσερις ημέρες της εβδομάδας 150 χιλιόμετρα την ημέρα και την Πέμπτη 300 χιλιόμετρα, για να πάω στα σχολεία όπου διδάσκω και να γυρίσω. Το επίδομα δε που παίρνουμε για εργασία σε δυσπρόσιτες περιοχές είναι έτσι κι αλλιώς πολύ χαμηλότερο από τα καθημερινά μας έξοδα σε βενζίνη» μου έλεγε πρόσφατα.
Καθηγήτρια πληροφορικής στην περιοχή του Εβρου δουλεύει παράλληλα σε τέσσερα σχολεία (πέντε μαζί με το ένα σχολείο όπου συστεγάζεται στο ίδιο συγκρότημα με άλλο).
Σε μία ημέρα διδάσκει τις δυο πρώτες ώρες σε ένα σχολείο και την τρίτη ώρα του ίδιου πρωινού πηγαίνει σε άλλο σχολείο που βρίσκεται σε απόσταση 15 χιλιόμετρων και πρέπει να φτάσει εκεί στη διάρκεια ενός διαλείμματος, δηλαδή σε 15 λεπτά…
Το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ δε, πρόσφατα αποκάλυψε και περιπτώσεις καθηγητών που κοιμούνται στο αυτοκίνητο τους και την επομένη πάνε στο σχολείο να διδάξουν γιατί δεν έχουν πού να μείνουν.
Κανείς τόσα χρόνια (και δεν εννοώ μόνο τα τελευταία πέντε, αλλά τα τελευταία είκοσι) δεν προέβλεψε ποτέ να κάνει μια στοιχειώδη συνεννόηση με τους δήμους της χώρας ώστε να βρεθούν κάποια σπίτια ή κοιτώνες που να διατίθενται αποκλειστικά για τέτοιες ανάγκες.
Αυτή λοιπόν είναι η εικόνα της κρυμμένης αποσύνθεσης. Μια κοινωνίας χωρίς παιδεία. Μια κοινωνίας χωρίς αξίες. Μιας κοινωνίας που φέρεται κυνικά στους εκπαιδευτικούς της, ενώ την ίδια στιγμή χαϊδολογεί και υπερπροστατεύει τους βουλευτές και τους υπουργούς της.
Ας προσέξουμε όμως πιο καλά: Στο παρασκήνιο, στήνεται ήδη μια βαθιά ταξική κοινωνία. Με τους προνομιούχους της. Και τις υπόλοιπες τάξεις, σε μεγάλη κοινωνική και οικονομική απόσταση. Ας τα σκεφτούμε στον απόηχο της επικαιρότητας των τελευταίων ημερών. Εάν βέβαια και πάλι δεν ντρέπονται εκείνοι που ζήτησαν τα επιδόματα, τις οικονομικές χάρες και τις εξαιρέσεις, ίσως πρέπει να ντραπούμε εμείς γι αυτούς.
Εκπαιδευτικοί: Το επάγγελμα των… δυσαρεστημένων
Όπως εξηγεί ο Ανδρέας Παπαδαντωνάκης από την πλευρά της Ομοσπονδίας των καθηγητών δημοσίου (ΟΛΜΕ), υπάρχουν νομοί στη χώρα, στους οποίους το ποσοστό των μετακινούμενων –σε δύο η περισσότερα σχολεία- εκπαιδευτικών φτάνει το 40%. Και αυτό βέβαια χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε μέριμνα της Πολιτείας γι α την ασφάλειά τους ή ακόμη και για τα έξοδα μετακίνησης τους.
ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ: Από τους 380 (ενεργούς εκπαιδευτικούς μόνιμους και αναπληρωτές) οι 148 είναι τοποθετημένοι σε 2 ή περισσότερα σχολεία. Ποσοστό περίπου 40%. (Υπάρχει μουσικός που μετακινείται σε 5 σχολεία)
ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ: Από τους 155 οι 41 είναι τοποθετημένοι σε 2 ή περισσότερα σχολεία. Ποσοστό 38%
ΙΩΑΝΝΙΝΑ: Από τους 1000 περίπου οι 330 υπηρετούν σε 2 ή περισσότερα σχολεία. Ποσοστό 33% (10% υπηρετεί σε 3 και 4 σχολεία)
Ακόμη και σε νομούς όπως η Κορινθία το ποσοστό ξεπερνά το 20%
Πολλοί εκπαιδευτικοί διορίζονται μακριά από τον τόπο κατοικίας τους χωρίς καμία προοπτική –εφ΄όρου ζωής-, να βρεθούν κοντά στα σπίτια τους. Το 2016 το ποσοστό των αιτήσεων μετάθεσης που ικανοποιήθηκαν έφθασε μόλις στο 5,8% ενώ φέτος το 2017, στο 3%! Σε γυμνάσια και λύκεια δεν ικανοποιήθηκε καμία αίτηση μετάθεσης πληροφορικών, γυμναστών και καθηγητών γερμανικής. Δεν ικανοποιήθηκε το 99% των αιτήσεων μετάθεσης των θεολόγων και το 97 % των φιλολόγων!
Στην Ευρυτανία το 70% των εκπαιδευτικών επιδιώκουν την μετάθεσή τους, το 90% από αυτούς έχουν οικογένεια που μένει σε άλλη πόλη.
Ο ακαθάριστος μισθός του πρωτοδιόριστου Έλληνα καθηγητή αντιστοιχεί μόλις στο 26% του Γερμανού, στο 33% του Βέλγου, στο 42 % του Ισπανού και στο 54% του Κύπριου συναδέλφου του.
Επιδότηση ενοικίου
Υπάρχει μόνον ένα επίδομα 100 ευρώ (επίδομα απομακρυσμένων – παραμεθορίων περιοχών) για όσους βρίσκονται στην παραμεθόριο ζώνη της χώρας μας, και συγκεκριμένα στους νομούς Ξάνθης, Ροδόπης, Έβρου, στα νησιά του Βορείου Αιγαίου (περιφέρεια Βορείου Αιγαίου), στα Δωδεκάνησα, ή απέχουν είκοσι (20) χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Αλβανία, την Π.Γ.Δ.Μ. και την Βουλγαρία.
Οδοιπορικά
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 14 § 15 και του άρθρου 18 § 2 του Νόμου 1566/1985, οι εκπαιδευτικοί, που διατίθενται για συμπλήρωση μέρους του ωραρίου τους σε σχολείο άλλου Δήμου από την οργανική θέση ( ή από το σχολείο τοποθέτησης του, αν πρόκειται για αναπληρωτή ), για εντεταλμένη υπηρεσία, παίρνουν αποζημίωση 0,15€ το χιλιόμετρο.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News
-
Να σώσουμε τα ελληνόπουλα από τα social media!
23 Δεκεμβρίου 2024, 06:28
