Δεν σκοπεύω, φυσικά, να πάω στο συλλαλητήριο. Ως Θεσσαλονικιός, δεν πήγα ούτε στο συλλαλητήριο του 1992. Προτίμησα να αράξω σε ουζερί της Προξένου Κορομηλά, κρατώντας τραπέζι για την παρέα. Ημουν ο γραφικός της παρέας.

Είμαι κατά των συλλαλητηρίων, γενικώς. Επίσης ως πολίτης συμφωνώ σχεδόν απόλυτα, με τις θέσεις του Αλέξη Τσίπρα για το Μακεδονικό. Εκτιμώ δε ότι στο συλλαλητήριο της Αθήνας θα κατέβει, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους πολίτες το σύνολο της Χρυσής Αυγής και η αφρόκρεμα των παραθρησκευτικών οργανώσεων. Θα έχει πρόσωπα, οργανώσεις, πανό και συνθήματα στα οποία εκδηλώνω αλλεργία.

Ασφαλώς οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες δεν θα ανήκουν σε αυτές τις κατηγορίες. Θα είναι πολίτες που σκοπεύουν να διαδηλώσουν κατά της κυβερνητικής πολιτικής στο Μακεδονικό. Αλλοι πάλι θα αισθάνονται πως βρίσκονται σε μία αντικυβερνητική διαδήλωση και αυτό αρκεί για να τους στείλει στο Σύνταγμα. Οταν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, υπάρχουν και πολλοί διαφορετικοί λόγοι, σχεδόν όσες και οι φωνές. Η χώρα μας είναι βαθιά συντηρητική με αναχρονιστικές απόψεις περί πατριωτισμού. Διαφωνώ με το κεντρικό αίτημα όσων κατέβουν στο Σύνταγμα. Διαφωνώ και με τον τρόπο με τον οποίο το διατυπώνουν. Σέβομαι τις απόψεις τους και το δικαίωμα τους να τις εκφράσουν δια συλλαλητηρίου.

Εκείνο που δεν μπορώ να σεβαστώ είναι ο κριτικός έλεγχος αυτών των πολιτών από πολιτικούς και κομματικούς παράγοντες που:

Μοιράστηκαν το Σύνταγμα με χρυσαυγίτες που μούτζωναν το κοινοβούλιο, ζητώντας να καεί.

Παρακολούθησαν Κατρούγκαλο, Καζάκη, Γιάνη, έχοντας δίπλα τους κρεμάλες. Και τώρα μιλούν για γραφικότητα;

Επιβράβευσαν λαρυγγισμούς με εθνικιστικές κορώνες, κάψιμο σημαιών και δαιμονοποίηση άλλων λαών.

Είπαν ότι η πατρίδα μας βρίσκεται υπό ξένη κατοχή, καλώντας τους συμπατριώτες μας σε ανυπακοή έναντι νόμων και θεσμών.

Αγαπούσαν Μίκη και Γλέζο, αλλά τώρα ζητούν. δήθεν με σεβασμό, «κάποιος να τους προστατεύσει».

Εξαπάτησαν δύο φορές τον λαό με το δημοψήφισμα του 2015. Την πρώτη φορά του είπαν ότι θα καταργήσουν τη λιτότητα και τη δεύτερη φορά αγνόησαν τη βούληση του. Ευτυχώς, θα πείτε, αλλά αυτό δεν μειώνει το μέγεθος της απάτης.

Δεν γίνεται, λοιπόν, να μη σε ενοχλούν οι χρυσαυγίτες το 2012, αλλά να σε ενοχλούν το 2018. Επίσης δεν μπορείς το 2014 να γράφεις ότι όποιος δεν είναι μαζί σου είναι και εχθρός, αλλά το 2018 να καλείς σε συνεννόηση, ζητώντας χαμηλούς τόνους. Τώρα έχεις δίκαιο, αλλά, ταυτοχρόνως, ο τόνος σου δείχνει γελοίος και εξοργιστικά υποκριτικός.

Το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα θα είναι, λογικά, μία μεγάλη συγκέντρωση. Μεγάλη ήταν και η συγκέντρωση του «Οχι». Δεν μπορείς, όμως, ως κυβέρνηση ή φιλοκυβερνητικός Τύπος, να λοιδορείς αυτούς που θα είναι τώρα στην πλατεία, έχοντας δουλέψει ψιλό γαζί εκείνους που νόμιζαν ότι σκίζουν μνημόνιο. Αλλωστε και πολιτικά, ο χειρισμός είναι κουτός, δείχνει πανικό. Ετσι και το πλήθος είναι μεγάλο τι θα κάνετε; Θα τους χαρακτηρίσετε όλους ακροδεξιούς και φασίστες; Θα τους χαρίσετε στη Χρυσή Αυγή;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News