Ηταν απόγευμα παραμονής Χριστουγέννων όταν, για κάποιο λόγο που γρήγορα αποδείχτηκε εντελώς λάθος, επιχείρησα να περάσω από την Τσακάλωφ. «Αναψε το τσιγάρο δος μου φωτιάααα, έχω μεγάλο ντέρτι μες στην καρδιάααα» φώναζαν τα ηχεία στο πρώτο μπαρ, κάτι που έπρεπε να με βάλει σε υποψίες. Οχι τόσο για το εορταστικό γούστο των νέων θαμώνων αυτής της θεωρητικά posh συνοικίας της Αθήνας –άλλοι τη βρίσκουν με Μαράια Κάρεϊ άλλοι με Πόλυ Πάνου– αλλά για πιο πρακτικά ζητήματα: τα υπόλοιπα μέτρα ως την πλατεία Κολωνακίου θα απαιτούσαν ευλυγισία τσιφτετελιού για να τα διανύσεις.

Η Τσακάλωφ είναι ένας ωραίος μικρός πεζόδρομος. Μόνο που το τελευταίο διάστημα δεν ήταν ούτε δρόμος ούτε για πεζούς. Ηταν ένα υπαίθριο κλαμπ, όπου ώρες ώρες γινόταν το αδιαχώρητο, προκαλώντας προβλήματα σε κάθε πολίτη που δεν είχε διάθεση ή ταλέντο για τσιφτετέλι.

Αν μπορείς να καταλογίσεις κάτι στον Γιώργο Καμίνη είναι ότι έπρεπε να επέμβει νωρίτερα. Καθυστέρησε να αντιληφθεί ότι διοίκηση του Δήμου Αθηναίων δεν είναι μόνο το νοικοκύρεμα των οικονομικών, ούτε μόνο οι δράσεις αλληλεγγύης προς τους πολλούς αναξιοπαθούντες. Τιτάνια έργα αυτά και μάλιστα υπό τις πλέον απαιτητικές ελέω κρίσης συνθήκες, όμως για τον πολίτη και τον επισκέπτη της πρωτεύουσας, σημασία έχει να μπορεί να την ζήσει και να την απολαύσει.

Καθυστέρησε λοιπόν ο δήμαρχος να εκτιμήσει ότι σημασία έχει και η καθημερινότητα μιας μητέρας που πρέπει να μπορεί να διασχίσει με το καρότσι του μωρού της έναν λαβύρινθο από τραπεζοκαθίσματα και να μην νιώθει αποκλεισμένη από την πόλη της.  Καθυστέρησε να καταπιαστεί με το πρόβλημα των περιοίκων που ζούσαν υπό τον εφιάλτη των ντεσιμπέλ. Ομως τελικά το κατάλαβε. Better late than never, που λένε και στο Κολωνάκι.

Ο δήμαρχος ανέλαβε δράση. Οχι διαδικαστικά αλλά με πράξεις και έχοντας απέναντί του επιχειρηματίες της νύχτας. Η Τσακάλωφ καθάρισε. Και όχι επειδή τα συνεργεία του Δήμου πέρασαν μια ημέρα και μάζεψαν τα παράνομα τραπεζοκαθίσματα, αλλά επειδή πέρασαν και ξαναπέρασαν και ξαναπέρασαν. Και ο δρόμος καθάρισε και ησύχασε.

Και εδώ είναι ένα παράδοξο. Ο δήμαρχος έκανε τη δουλειά του, αλλά κάποια ΜΜΕ του την πέφτουν με ανοίκειο τρόπο. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να αναφέρουν ότι ο Καμίνης είναι «ο νέος Παπαθεμελής» και ότι θέλει να κλείσει τα νυχτερινά κέντρα, προβάλλοντας την είδηση περί ωραρίου, που κατά διαβολική σύμπτωση βγήκε στη δημοσιότητα τις ημέρες που καθάριζε η Τσακάλωφ. Και στα κανάλια δεν έβλεπες ότι η απόφαση αφορά το ωράριο μουσικής (και όχι το ωράριο γενικά), ούτε ότι αυτή υπαγορεύτηκε από δεκάδες καταγγελίες πολιτών και την αδήριτη ανάγκη η λειτουργία μιας πόλης να μη συζητείται ερήμην των κατοίκων της. Εβλεπες πλάνα αρχείου του Mega και το λαζοπούλειο «Παπαθεμελή, Παπαθέμεληηη, απόψε το κορμί μου ένας ναύτης αμελεί»· το τσιφτετέλι είναι διαχρονικό σάουντρακ.

Ανεπαρκής δημοσιογραφία; Ή κάτι άλλο;

Στην πιάτσα είναι γνωστό πως ο Καμίνης είναι ένας από τους λίγους δημάρχους που δεν έχει πολλά πολλά με τους μαγαζάτορες, παρά το γεγονός ότι επί των ημερών του αυτά ξαναπήραν τα πάνω τους. Εχει δε ξεκαθαρίσει ότι οι έλεγχοι θα επεκταθούν σε όλα τα «προβληματικά σημεία» της Αθήνας. Αλλά και πάλι αυτό δεν αρκεί από μόνο του για να εξηγήσει τα πολλά πικρόχολα σχόλια αρθρογράφων και τα ιλαρά ρεπορτάζ περί Παπαθεμελή.

Ισως αυτό που «ενοχλεί» να είναι ο πολιτικός Καμίνης ως doer. Οτι από την εκλογική διαδικασία της Κεντροαριστεράς επέστρεψε καλύτερος δήμαρχος και αυτό πλέον φαίνεται: καινούργια απορριμματοφόρα, «Σεράφειο» κολυμβητήριο, πεζοδρομήσεις στο Εμπορικό Τρίγωνο και όλα αυτά με περιορισμένα οικονομικά και μια Δημοτική Αστυνομία ακρωτηριασμένη από τις απολύσεις της κυβέρνησης Σαμαρά.

Είναι και το άτιμο το timing. Το 2018 είναι προεκλογική περίοδος για την αυτοδιοίκηση. Ούτε η Ντόρα, ούτε ο Αβραμόπουλος αποτόλμησαν να διεκδικήσουν τρίτη θητεία στην Αθήνα. Ο Καμίνης από την πλευρά του έχει πει ότι θέλει να εκλεγεί βουλευτής, όμως κανείς δεν ξέρει τι έχει πλέον στο μυαλό του. Εκτός από αυτό που άργησε αλλά το άρχισε: να κάνει την Αθήνα καλύτερη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News