Eντάξει, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βλάπτει σοβαρά τη χώρα. Εντάξει, ανέβηκε μέσα σε τρία χρόνια περισσότερα σκαλοπάτια στην κλίμακα της καθεστωτικής αλαζονείας, του κυνισμού, της πολιτικής απάτης από όσα το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ σε είκοσι. Ολοένα συχνότερα όμως μας δίνεται η εντύπωση ότι η αποπομπή της έχει γίνει αυτοσκοπός για τη μείζονα αντιπολίτευση και για διαμορφωτές γνώμης που πρόσκεινται σε αυτήν ή τη σιγοντάρουν έμμεσα πλην σαφώς. Κομματικοί παράγοντες και δημοσιογραφικοί φορείς με φιλελεύθερο προφίλ κάνουν, στο μέτρο που τους αναλογεί, τις ίδιες πολιτικές κωλοτούμπες, και με τις ίδιας έμπνευσης δικαιολογίες, για τις οποίες μυκτηρίζουν την κυβέρνηση. Οι αρχές παραμερίζονται «προσωρινά» επειδή προέχουν τώρα οι ανάγκες του αγώνα για τη μεγάλη (απ)αλλαγή.

Οσο πιο ξεκάθαρο γίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κυβερνητικός εταίρος του θα μείνουν πιστοί στον γάμο συμφέροντος με τα μνημόνια, για να μη χάσουν την προίκα και την εύνοια του ευρωπαϊκού κατεστημένου, τόσο περισσότερο οι εν λόγω αντίπαλοί του, υπέρμαχοι κατά τα άλλα του ευρωπαϊσμού και του μεταρρυθμισμού, μετακινούνται σε συντηρητικές θέσεις, ξεπερνώντας  μερικές φορές τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ σε οπορτουνισμό. Το πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν το έδειξε η πρόσφατη αναζωπύρωση του Μακεδονικού και το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, όπου έβαλαν και αυτοί ένα χέρι στην αναρρίπιση της εθνικιστικής θράκας, γιατί αυτό υποτίθεται ότι αφενός εξυπηρετεί την ενότητα του κόμματος-στρατού, αφετέρου φθείρει τον εχθρό.

Αγιάζουν τα μέσα τον σκοπό; «Μη μας λέτε τους σκοπούς, πέστε μας τα μέσα» έγραφε ο Άρθουρ Κέστλερ. «Γιατί σήμερα τα πράγματα είναι τόσο σύνθετα ώστε όταν αλλάζουν τα μέσα, αλλάζουν και οι σκοποί». Αν ο αρχηγός της ΝΔ, τα (λιγοστά) φιλελεύθερα στελέχη του και οι ομόφρονες ή πλησιόφρονες δημοσιογραφικές γραφίδες οραματίζονται πράγματι κάτι περισσότερο από την έξωση του ΣΥΡΙΖΑ, πόσο πιθανό είναι ότι ο σκοπός τους αυτός θα μείνει αμόλυντος από τέτοιου είδους μέσα που χρησιμοποιούν ή επιδοκιμάζουν; Πού θα βρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης την καλύτερη συγκυρία που επικαλέστηκε για την επίλυση του ονοματολογικού προβλήματος, όταν είναι από τώρα έρμαιο αρειμάνιων μακεδονομάχων και φοβισμένων πολιτικάντηδων; Γιατί θα είναι πιο αποφασιστικός στο θέμα π.χ. των κόκκινων δανείων, όταν το κόμμα του και τα δημοσιογραφικά όργανά του λαϊκίζουν και εδώ όσο πριν ο ΣΥΡΙΖΑ; Σε ποιους θα στηριχτεί για να εκσυγχρονίσει την παιδεία ή για να αντιπαρατεθεί στην Εκκλησία για κρίσιμα ζητήματα, όταν στις γραμμές του αλωνίζουν αντιδραστικές ιδέες, μικροπολιτικά συμφέροντα και συντεχνιακά λόμπι; Γιατί δεν θα φοβάται στο διηνεκές διάσπαση του κόμματος, όταν αυτός ο φόβος καθορίζει την πολιτική του σε ένα ζήτημα το οποίο, στο αποκορύφωμα της όξυνσής του πριν από είκοσι πέντε χρόνια, δεν πρόσθεσε στο κομματικό φάσμα παρά την εκλογικά λυμφατική και θνησιγενή ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά;

Πολλοί, απασχολημένοι με το να καταγγέλλουν τα καθημερινά δείγματα τυχοδιωκτισμού και υποκρισίας του ΣΥΡΙΖΑ, αδημονώντας να τον δουν να απέρχεται από την εξουσία, παραβλέπουν την αμετάβλητη φυσιογνωμία της ΝΔ και δίνουν υπερβολική σημασία στο μοντέρνο προφίλ του (θλιβερά αδύναμου) αρχηγού της. Το κόμμα αυτό ήταν και παραμένει κατά κύριο λόγο μια σύμπραξη νεοκοτζαμπάσηδων. Ούτε μπορεί ούτε θέλει να διαπαιδαγωγήσει τον λαό. Και η διαπαιδαγώγηση, ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, προϋποθέτει την αρμοδιότητα της αυθεντίας. Μπορείς να επιλέξεις δάσκαλο, αλλά δεν θα συναποφασίσεις μαζί του για το πότε έγινε η μάχη του Βατερλό ή για το αν οι αρχαίοι Ελληνες ήταν εξωγήινοι.

Στα συλλαλητήρια του 1992 πρωταγωνιστούσαν, εκτός από ιεράρχες, πολιτικοί και δήμαρχοι. Στο συλλαλητήριο της 21ης Ιανουαρίου κεντρικός ομιλητής ήταν ένας στρατιωτικός. Ούτε αυτό στάθηκε ικανό να κάνει τη «φιλελεύθερη παράταξη» να αποστασιοποιηθεί έστω…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News