Ανατρέχοντας σε δημοσιεύματα των δύο τελευταίων ετών διαβάζουμε: «Τα έσοδα σε λεωφορεία και τρόλεϊ ήταν μειωμένα κατά 10 εκατομμύρια ευρώ τους πρώτους οκτώ μήνες του 2016 σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2015. Την περίοδο Ιανουαρίου – Αυγούστου 2016, τα έσοδα της εταιρείας Οδικές Συγκοινωνίες Α.Ε. έφτασαν τα 53,8 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το αντίστοιχο διάστημα του 2015 είχαν φτάσει τα 63,9 εκατομμύρια. Εάν συνυπολογιστεί και το διάστημα των δύο εβδομάδων πριν και μετά το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, όταν με εντολή της κυβέρνησης οι μετακινήσεις στα μέσα μεταφοράς διεξάγονταν δωρεάν, η μείωση στα έσοδα ξεπερνά τα 15 εκατομμύρια ευρώ σε ένα μόλις έτος». Σύμφωνα πάντα με όσα γράφτηκαν: «οι δωρεάν μετακινήσεις κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος εκτιμάται ότι αποστέρησαν τον ΟΑΣΑ από έσοδα της τάξης των 9,5 με 10 εκατομμυρίων ευρώ».

Είμαι περίεργος να δω τα στοιχεία των τελευταίων μηνών, από τότε που ξεκίνησε η μετάβαση στο ηλεκτρονικό εισιτήριο μέχρι σήμερα. Υποθέτω πως ο ελλειμματικός ΟΑΣΑ θα καταγράφει νέες ζημιές. Δεν μιλώ ως συγκοινωνιολόγος, αλλά ως επιβάτης σε λεωφορεία, τρένα και Μετρό που παρατηρεί καθημερινά πως ελάχιστοι είναι εκείνοι που ακυρώνουν πλέον το (ηλεκτρονικό) εισιτήριό τους.

Μήπως επειδή ξαφνικά εφοδιαστήκαμε όλοι με προσωποποιημένες κάρτες απεριορίστων διαδρομών; Γνωρίζω, όμως, και εγώ αρκετούς που αν δεν το κάνουν συστηματικά, αρκετές φορές έχουν μετακινηθεί χωρίς να πληρώσουν, μόνο και μόνο επειδή «αυτή την περίοδο δεν γίνεται κανένας έλεγχος». Αυτή την… ατελείωτη περίοδο, που ατύπως, με την ανοχή της κυβέρνησης, οι δημόσιες συγκοινωνίες λειτουργούν ως δωρεάν προσφορά στον πολίτη.

Ο υπουργός Μεταφορών και Δικτύων Χρήστος Σπίρτζης είχε δηλώσει πριν από δύο μήνες πως οι μπάρες θα αρχίσουν να κλείνουν σταδιακά από τις 15 Νοεμβρίου. Μπήκε το νέο έτος και οι περισσότερες μπάρες παραμένουν ανοικτές, τώρα ο υπουργός λέει για Φεβρουάριο και βλέπουμε. Στο εθισμένο στην ανομία αλλά και απελπιστικά αφελές μυαλό πολλών εξ ημών «ζήτω το τσάμπα!». Το ίδιο ευλογημένο τσάμπα που παλαιότερα μας έσπρωχνε να δίνουμε το ακυρωμένο αλλά ισχύον εισιτήριο μας στον άγνωστο που επιβιβαζόταν στο τρένο για να τον γλιτώσουμε από το έξοδο. Αφελής ακτιβισμός που στην πραγματικότητα στρεφόταν εναντίον όλων. Γιατί, πόσοι αλήθεια μπορούν να καταλάβουν πως τσάμπα στο τσάμπα ο ήδη γερασμένος (και σε μεγάλο βαθμό παροπλισμένος) στόλος λεωφορείων σε λίγο δεν θα έχει τους πόρους που απαιτούνται όχι μόνο για τον ψευτοκαθαρισμό του και για την ψευτοσυντήρηση όσων οχημάτων ακόμα τσουλάνε αλλά και για να τους βάλει βενζίνη;

Η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ένα θεμελιώδες για την εύρυθμη λειτουργία της πόλης θέμα είναι εντυπωσιακή. Και από την πλευρά της κυβέρνησης που αφού τα έκανε σαλάτα στο ζήτημα της μετάβασης στη νέα εποχή του εισιτηρίου, ταλαιπωρώντας το κοινό και χάνοντας τον έλεγχο της κατάστασης, επιτρέπει την παραβατικότητα κλείνοντας πονηρά το μάτι στον επιβάτη – για να αποποιηθεί τις ευθύνες της και να φορέσει για άλλη μια φορά το προσωπείο της φιλολαϊκής. Αλλά και από την πλευρά των επιβατών που βρήκαν στην οικονομική κρίση ένα καλό άλλοθι για να σταματήσουν να κόβουν εισιτήριο. Φαντάζομαι πως αυτό κάποια στιγμή θα σταματήσει, γιατί δεν γίνεται να συνεχιστεί για πάντα. Το θέμα είναι πόση ζημία θα έχει προκληθεί ως τότε.

Διαβάζω πως σύντομα οι αστικές συγκοινωνίες της Αττικής θα παρέχουν δωρεάν Internet. Ωραίο ακούγεται. Μήπως όμως πριν να φτάσουμε στο complimentary «σερφάρισμα», να σιγουρέψουμε πως τα λεωφορεία μας ακόμα και αν λόγω παλαιότητας δεν μπορούν να προσεγγίσουν με τρελά γκάζια τη νέα εποχή, τουλάχιστον θα μπορούν ακόμα να τσουλάνε στους γεμάτους λακκούβες δρόμους μας; Χωρίς να ζητιέται από τους επιβάτες που σήμερα μετακινούνται τσάμπα, να κατεβαίνουν για να σπρώξουν;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News