Κάποτε στην Ιταλία είχαν σκεφτεί να νομολογήσουν το εξής: αν η γυναίκα φοράει παντελόνι τζιν δεν στοιχειοθετείται βιασμός, επειδή για να βιαστεί θα πρέπει πρώτα να έχει βγάλει το παντελόνι της η ίδια! Υπήρξαν αντιδράσεις και αυτή η ανοησία δεν έφτασε στα δικαστήρια. Αλλά αυτή η ανοησία απηχούσε το ευρύτερο φαλλοκρατικό και ανώμαλο σκεπτικό: φταίει ο βιαστής αλλά φταίει και το θύμα που ντυνόταν προκλητικά.

Δεν ξέρω αν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Αχιλλέας Ζαπράνης αισθάνεται βιασμένος μετά την τελευταία, δεύτερη μέσα σε λίγο χρόνο, εισβολή τραμπούκων στο κτίριο του ΠΑΜΑΚ όπου προκάλεσαν απίστευτες φθορές. Σίγουρα όμως θα αισθάνεται βιασμένος από την ανακοίνωση (εδώ) του «αρμόδιου» υπουργείου Παιδείας.

Το οποίο υπουργείο αφού βέβαια καταδικάζει τον βιαστή –«είναι απολύτως καταδικαστέα η ενέργεια των ατόμων που εισέβαλαν και προξένησαν καταστροφές στον χώρο του Πανεπιστημίου. Είναι μια πράξη αντιδημοκρατική που δεν έχει καμία σχέση με το ακαδημαϊκό πνεύμα και φυσικά με το ακαδημαϊκό άσυλο»– καταδικάζει και το θύμα: «Ο κ. Ζαπράνης αντί να δυσφημεί συστηματικά τα δημόσια Πανεπιστήμια, θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του και να αναρωτηθεί γιατί επί των ημερών του –και για δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα- το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας γίνεται στόχος αντιδημοκρατικών και βίαιων επιθέσεων»…

Με άλλα λόγια: Κι εσύ Αχιλλέα Ζαπράνη προκαλούσες.

Αλλά ακόμα και αν αποδεχτούμε αυτήν την κραυγαλέα συμψηφιστική λογική του υπουργείου που εξισώνει εγκλήματα με συμπεριφορές, πώς δηλαδή προκαλούσε ο πρύτανης; Επειδή ζήτησε το αυτονόητο, να τελειώνουμε με τα άβατα της ανομίας; Από πότε η επίκληση του αυτονόητου συνιστά πρόκληση;

Προκάλεσε επειδή το ΠΑΜΑΚ κάνει δημοσκοπήσεις και τις μεταδίδει ο ΣΚΑΪ; Ή μήπως επειδή ζήτησε τον Νοέμβριο ο πρύτανης από τους πρωτοετείς, σε εκείνη την πολυσυζητημένη τελετή υποδοχής τους στο Ιδρυμα, να αναγνώσουν κείμενο που ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «εμείς οι φοιτητές και οι φοιτήτριες του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, καθώς ξεκινάμε τις σπουδές, διαβεβαιώνουμε ότι θα συνδράμουμε στη γνώση, θα διατηρήσουμε τις αξίες του Πανεπιστημίου και θα υιοθετήσουμε τη νοοτροπία της αριστείας, μέσα από τη μελέτη και την έρευνα»; Και πού είναι το προκλητικό σε όλο αυτό;

Μήπως, και η αναφορά μόνο της επάρατης «αριστείας» αιτιολογεί πλέον σε αυτή τη χώρα τους φρικτούς βανδαλισμούς που σημειώθηκαν (και τους πληρώνουμε όλοι οι φορολογούμενοι);

Ή μήπως είναι το ίδιο το υπουργείο Παιδείας που είχε φροντίσει να στοχοποιήσει τον πρύτανη (και το ΠΑΜΑΚ), αναδεικνύοντας τότε ως μείζον ένα απλό θέμα εσωτερικής λειτουργίας του πανεπιστημίου και χαρακτηρίζοντας, σε μια περίεργη και άκρως ειρωνική ανακοίνωσή του, «αρλουμπολογίες» του κ. Ζαπράνη τα όσα ανέφερε το επίμαχο κείμενο;

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση σχεδίαζε την αυτεπάγγελτη δίωξη και φυλάκιση όσων παρεμποδίζουν τους πλειστηριασμούς ακινήτων, αφήνει τους βανδαλισμούς των ΑΕΙ ανεξέλεγκτους εις το όνομα του χιλιοτραγουδισμένου πανεπιστημιακού ασύλου. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Βγαίνει μετά και λέει η κυβέρνηση, το υπουργείο, ο Κώστας Γαβρόγλου, ότι φταίει το θύμα. Προκαλούσες πρύτανη Ζαπράνη, φορούσες μίνι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News