Δεν υπάρχει κανένα Μουντιάλ. Η απόφαση του Πρωθυπουργού να «βγάλει τα γάντια» και να αρχίσει από τώρα το δημαγωγικό «ζέσταμα» για τις επόμενες εκλογές είναι εμφανής και υπόσχεται ένα υπερθέαμα που θα επισκιάσει κάθε άλλο μέσα στο 2018. Προς το παρόν ο αντίπαλός του μιλάει μεν για «νεο-Αυριανισμό» και «παρακράτος» αλλά δεν δείχνει διατεθειμένος να μπει στην αρένα με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη.

Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν αποφασίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όλα δείχνουν ότι το παιχνίδι θα γίνει βρώμικο και ότι η μάχη θα είναι σκληρή μέχρι τις εκλογές. Κατά τα φαινόμενα οι κάλπες θα στηθούν το αργότερο ως το φθινόπωρο της επόμενης χρονιάς, εφόσον η κυβέρνηση θέλει πάση θυσία να αποφύγει την πολιτική φθορά από την εφαρμογή των μειώσεων (ως 22%) στις συντάξεις τον επόμενο Δεκέμβριο (συντάξεις Ιανουαρίου 2019).

Από την πλευρά της κυβέρνησης έχουν ήδη γίνει οι κατάλληλες κινήσεις προετοιμασίας. Στις αρχές Οκτωβρίου ανακοινώθηκε επισήμως ότι νέος επικεφαλής του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού αναλαμβάνει ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος της εφημερίδας «Αυγή» Θανάσης Καρτερός, στη θέση του Θοδωρή Μιχόπουλου.

Σύμφωνα με τα «Νέα», ο κ. Καρτερός είναι ασκημένος στην «υπηρέτηση του μοναδικού σκοπού που αγιάζει τα μέσα», του κομματικού συμφέροντος, και έχει δώσει διαπιστευτήρια εδώ και 30 χρόνια, χαρακτηρίζοντας π.χ. «επιχείρηση-απάτη» τις προειδοποιήσεις για τους κινδύνους από το Τσερνόμπιλ και προτρέποντας τους αναγνώστες του «Ριζοσπάστη» να τρώνε άφοβα μαρούλια.

Ο κ. Μητσοτάκης έχει δίπλα του κάποιον που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον κ. Καρτερό και το επιτελείο του Μαξίμου; Αγνωστο. Αυτό που σίγουρα έχει, είναι κάποιους μέσα στο κόμμα του που φαίνεται να συμμαχούν με τον πολιτικό του αντίπαλο -αν κρίνει κανείς από τις «ατάκες» που διοχετεύονται στον συμπολιτευόμενο Τύπο και λένε ότι ο είναι «δυσαρεστημένοι Σαμαράς και Καραμανλής» γιατί, λέει, «έχασε στο μπρα-ντε-φερ με τον Τσίπρα στη Βουλή». Μήπως επειδή ο Μητσοτάκης δεν άφησε υπονοούμενα για την Μπέτυ Μπαζιάνα και την ακαδημαϊκή της ανέλιξη;

Η αλήθεια είναι ότι, όταν ο κ. Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και, βεβαίως, η φιλότιμη ΕΡΤ μιλούν για τη Siemens και επιτίθενται στη σύζυγο του κ. Μητσοτάκη (έμμεσα ή άμεσα) η αντίδραση από την άλλη πλευρά είναι κάπως αμήχανη. «Υπερβολική ευπρέπεια» λένε κάποιοι που θυμίζουν άλλες, καθ’ όλα νόμιμες, δραστηριότητες που είχαν στο παρελθόν στελέχη της σημερινής κυβέρνησης για τη διατήρηση και την επαύξηση της περιουσίας τους (Black Rock κ.λπ).

«Περιμένετε να πάρει μπροστά ο Τσίπρας» προειδοποιούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζουν ότι η διαφορά που εμφανίζουν οι δημοσκοπήσεις θα εκμηδενιστεί μόλις οι δύο αρχηγοί βγουν στα μπαλκόνια. Το επιχείρημα ότι ο κ. Τσίπρας κερδίζει χάρη στην άνεση που έχει μπροστά στον τηλεοπτικό φακό, ίσως και χάρη στην «ηγετική κινησιολογία» όπου λέγεται ότι έχει βάλει το χεράκι του και ο Λάκης Λαζόπουλος, είναι ένα επιχείρημα που στέκει.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν αρκεί αυτό το χάρισμα σε συνδυασμό με ένα δημαγωγικό μπαράζ που θα κάνει το μαύρο-άσπρο και άφθονη λάσπη στον ανεμιστήρα για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Η απάντηση είναι ότι αρκεί σίγουρα για να απολαύσει το φιλοθεάμον κοινό μια προεκλογική περίοδο που θα θυμίζει μια κανονική τριτοκοσμική χώρα ή στην καλύτερη περίπτωση την Ελλάδα της δεκαετίας του 1980 με τις επικές αντιπαραθέσεις Παπανδρέου – Μητσοτάκη.

Ομως η «δοξασία» ότι το  υποτιθέμενο «μαγικό ραβδί Τσίπρα» θα αλλάξει τα δεδομένα, όσο κι αν συγκεντρώνει πιστούς τις τελευταίες ημέρες, αντίκειται στη λογική των αριθμών και στη διαπίστωση ότι κανένα σταθερό δημοσκοπικό προβάδισμα δεν έχει ανατραπεί ποτέ στην κάλπη στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Για να μην αναφέρουμε τη φθορά που προκαλεί η ίδια η αλαζονεία των κυβερνώντων και το αίσθημα των πολιτών ότι εξαπατήθηκαν. Ιδίως όσο οι κυβερνώντες μεταδίδουν (λεκτικά και δια πράξεων) μια αίσθηση σιγουριάς ότι όποτε θέλουν το ξανακάνουν. Γιατί «το ‘χουν»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News