Επί ΣΥΡΙΖΑ οι μεγαλύτεροι χαμένοι είναι ο λόγος και ο αντίλογος. O,τι και να πει κανείς για τις λαμπρές ημέρες της συγκυβέρνησης, η οποία σύντομα θα γιορτάσει τρία χρόνια ζωής, σχεδόν δεν έχει νόημα. Aλλωστε όλα είναι δίκη προθέσεων: «Είσαι δικός μας; Αν δεν είσαι, είσαι εναντίον μας»…

Οι ειδήσεις, όταν δεν προέρχονται από τον μηχανισμό προπαγάνδας της κυβέρνησης, είναι «desperate news» όπως μας πληροφόρησε ο Πρωθυπουργός αυτή την εβδομάδα, σε μια παράσταση αλαζονείας που επιβεβαίωσε την αίσθηση του φετινού φθινοπώρου ότι άρχισε ο (πρώιμος) καθεστωτισμός.

Το μήνυμα προς τους δημοσιογράφους ήταν σαφές: «Αδίκως κόπτεσθε, η αλήθεια είμαστε εμείς και ήρθαμε για να μείνουμε». Αλλωστε, όπως άφησε να εννοηθεί και ο υπουργός Επικρατείας, ακόμη και η δραστηριότητα των «δεξιών» στα social media παρακολουθείται.

«Και πολύ σωστά», θα έλεγε κανείς, με βάση τη λογική με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τον όποιο αντίλογο. Διότι τι άλλο πέρα από «δεξιοί» ή «ακραίο κέντρο» μπορεί να είναι όσοι δεν την υποστηρίζουν; «Better safe than sorry…», που θα έλεγαν και οι αμερικανοί φίλοι, μια έκφραση που στα Ελληνικά θα μπορούσε ελεύθερα να αποδοθεί με το «κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε»

Από την άλλη δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς και πολύ. Η κυβέρνηση έχει καταργήσει τη διάκριση ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια, έχει «αποποινικοποιήσει» την παραπλάνηση, εξιλεώνοντας εκ των προτέρων των εαυτό της. «Μπορεί να μοιάζει ορισμένες φορές διαβολικό, αλλά γίνεται για καλό» που θα έλεγε και ο Τσίπρας (για τον Τραμπ).

Προφανώς, σύμφωνα με τη λογική τους, δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό όταν όλα γίνονται προς όφελος του λαού. Και, το κυριότερο, στηρίζονται στο αντίκρυσμα που έχει ο (άκρατος) λαϊκισμός. Αντίκρυσμα υπαρκτό και μετρήσιμο, ένα «μέγεθος» που δεν μπορεί πια κανείς να το παραβλέψει. Γιατί επηρεάζει, αν δεν καθορίζει, τη ζωή στη χώρα και έχει εγκατασταθεί στο κέντρο της σκηνής.

Με πιο απλά λόγια, τώρα που οι έπαινοι των αμερικανών και των ευρωπαίων φίλων ενισχύουν την ψευδαίσθηση του «για πάντα» για τους σημερινούς κυβερνώντες, τόσο ενισχύεται και η αίσθηση ότι ο λαός τούς έχει δώσει το περιθώριο να λένε ατιμώρητα ό,τι θέλουν.

Το μόνο όριο είναι η ανοχή και η αντοχή του λαού. Διότι η λογική έχει ηττηθεί. Ο όποιος αντίλογος είναι εκ των προτέρων καταδικασμένος ως προσπάθεια παλινόρθωσης του παλαιού καθεστώτος. Οι αντιρρήσεις που προβάλλουν όσοι επικαλούνται πραγματολογικά στοιχεία είναι «desperate news», που στο μετρικό σύστημα του κ. Τσίπρα είναι χειρότερα και από τα «fake news», τα οποία φυσικά είναι όλα όσα κυκλοφορούν και έχουν την ατυχία να μην δημοσιεύονται σε non paper του Μαξίμου ή στην «Αυγή» και στο left.gr. Μεταξύ μας, αυτή η ασταμάτητη επίκληση των «fake news» από τον κ. Τσίπρα θυμίζει τρομακτικά την εφηβικές αποκρούσεις Τραμπ αλλά, είπαμε, για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ο ρεπουμπλικανός πρόεδρος τα κάνει όλα για το Καλό.

Κάπως έτσι λειτουργεί και ο ολοκληρωτισμός -μακριά από εμάς. Με θρησκειολογικές αναφορές στο απόλυτο Κακό και στο απόλυτο Καλό και με κοινό παρανομαστή το όφελος του περιούσιου λαού. Κάποια στιγμή, κάποτε σε ένα άδηλο μέλλον, αυτός ο λαός θα βαρεθεί. Εως τότε όμως θα νομίζουν ότι έχουν ελευθέρας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News