Ο Σύλλογος Εκδοτών Επιστημονικών Βιβλίων ανακοίνωσε ότι αναστέλλει τη διανομή πανεπιστημιακών συγγραμμάτων για το χειμερινό εξάμηνο τρέχοντος έτους. Οπως ισχυρίζεται η διοίκηση του συλλόγου, ο κλάδος δεν έχει πάρει ούτε ευρώ το προηγούμενο έτος με αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατη η συνέχιση του εκδοτικού έργου.

Από την πλευρά του, το υπουργείο Παιδείας καθησυχάζει τους φοιτητές, υποστηρίζοντας ότι η διανομή των συγγραμμάτων θα γίνει κανονικά. Εγκαλεί δε τους εκδότες για σύμπραξη με τη Νεά Δημοκρατία με σκοπό τον εκβιασμό εις βάρους του υπουργείου. Ναι, ο εκδότης με την κόκκινη επιταγή στο χέρι δεν έχει άλλη δουλειά, από το να απεργάζεται με την Μητσοτάκη σχέδιο κατά του Γαβρόγλου.

Για πόσα λεφτά μιλάμε; Για πενήντα με εξήντα εκατομμύρια ευρώ το χρόνο που θα μπορούσαν να βρεθούν από άλλες πλευρές, ας πούμε από το πάρτι φιλανθρωπίας που γίνεται με το πρωτογενές πλεόνασμα. Από το να δώσεις ένα πενηντάρικο στον συνταξιούχο, ίσως είναι καλύτερο να διευκολύνεις τη ροή συγγραμμάτων προς τους φοιτητές. Από το να κάνεις ρουσφέτι στις εταιρείες τηλεπικοινωνιών υποσχόμενος επιδοτούμενο internet στους φοιτητές, προσπάθησε να τους δώσεις πιο γρήγορα τα βιβλία τους. Αλλωστε εδώ δεν είναι μόνο για τα εκδοτικά που εκκρεμούν. Δεν έχουν πληρωθεί οι συγγραφείς, δικαιώματα στο εξωτερικό, επιμελητές και πάει λέγοντας. Εντάξει, αυτή είναι μία έλλειψη που δεν αντανακλάται στον προβληματισμό της μέσης οικογένειας. Πολλές φορές στον γονιό αρκεί που το παιδί του πέρασε στο Πανεπιστήμιο. Μετά χάνει κάθε επαφή, περιμένει μόνο να δει το πτυχίο. Αλλωστε και να μη μοιραστούν συγγράμματα, όλο και κάτι θα δώσουν οι πολιτικές νεολαίες, σωστά;

Ομως, μισό λεπτό. Καλό θα ήταν εδώ εκδότες και υπουργείο να μας δώσουν αναλυτικές πληροφορίες για τον αριθμό των συγγραμμάτων που διατίθεται σε ηλεκτρονική μορφή. Είναι μικρός. Αρκετά μικρός. Οπως εξηγεί άνθρωπος του χώρου, αν ο συνολικός αριθμός των συγγραμμάτων που απασχολούν την ακαδημαϊκή μας κοινότητα είναι περί τις 15.000, σε ηλεκτρονική μορφή έχουν περάσει μόλις 3.000 συγγράμματα.

Οι εκδότες, φυσικά, δεν ενθουσιάζονται με αυτό. Ηλεκτρονική μορφή συνεπάγεται τέλος στην εκτύπωση και στη διανομή του συγγράμματος. Πόσο θα έριχνε αυτό το κόστος; Λίγο, λένε οι εκδότες, που υποστηρίζουν ότι το ebook δεν είναι καλή λύση για πανεπιστημιακό σύγγραμμα αφού ο αναγνώστης του δεν μπορεί να συγκεντρωθεί για εκπαιδευτική μελέτη. Εν προκειμένω, όμως, ο συγκεκριμένος αναγνώστης σπουδάζει σε μία χώρα που, όπως φαίνεται, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο κόστος έκδοσης και διανομής βιβλίων. Προφανώς και ήρθε η ώρα για να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις, αλλά και στις τεχνικές προκλήσεις των νέων καιρών. Αλλωστε οι σημερινοί φοιτητές είναι παιδιά που μεγάλωσαν μπροστά σε μία οθόνη.

Μία σοβαρή διοίκηση θα έπρεπε ήδη να διαθέτει εναλλακτική οδό, εξετάζοντας το σενάριο διάθεσης e-books τα οποία, για να είμαστε σοβαροί, έχουν υψηλό κόστος δημιουργίας, αλλά δεν θα επιβαρύνονται, στο διηνεκές, από το τυπογραφείο. Βάλε τους φοιτητές να αγοράσουν tablets και δώσε τους τα μισά συγγράμματα σε ηλεκτρονική μορφή. Με τα χρήματα που θα εξοικονομήσεις ξοφλάς τους εκδότες, πιέζοντας για μετατροπή όλων και περισσότερων συγγραμμάτων. Εναλλακτικά, όποιος φοιτητής θέλει και έχει τη δυνατότητα, μπορεί να αγοράσει και την έντυπη έκδοση. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να το εφαρμόσουν;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News