Πώς σας φάνηκε η Μπέτυ Μπαζιάνα στο πλευρό της Μπριζίτ Τρονιέ; Για να προλάβω τα όποια φαρμακερά σχόλια δηλώνω πως έχω μια συμπάθεια για τις πρώτες κυρίες. Και τους πρώτους κυρίους βεβαίως-βεβαίως, για να αναφερθώ σε περιπτώσεις όπως ο Φίλιπ Μέι, ο σύζυγος της πρωθυπουργού της Βρετανίας Τερέζα Μέι ή ο Γκοτιέ Ντεστενέ, σύζυγος του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Ξαβιέ Μπετέλ. Επειδή αισθάνομαι πως έχουν εμπλακεί σε ένα παιχνίδι που δεν είναι δικό τους, αλλά και όπου καλούνται να παίξουν τηρώντας όλους τους (αυστηρούς) όρους. Για να στηρίξουν το στεφάνι τους. Και την πατρίδα τους.

Ναι, μπορεί και εκείνοι να εμπλέκονται με τον τρόπο τους σε παιχνίδια εξουσίας λειτουργώντας ακόμα και ως σκιώδεις πρωθυπουργοί-πρόεδροι. Ομως, αυτό που τις περισσότερες φορές βλέπουμε είναι άνθρωποι που αγωνίζονται για να ερμηνεύσουν σωστά έναν ρόλο που δεν θα κριθεί από το πολιτικό αποτέλεσμα (όπως στην περίπτωση του πρωθυπουργού ή προέδρου που συνοδεύουν) αλλά στις εντυπώσεις. Και το παιχνίδι των εντυπώσεων, όσο και αν φαίνεται επιφανειακό και light, είναι ένα παιχνίδι σκληρό όταν αρχίσουν τα σχόλια, όταν όλα τα μάτια στραφούν πάνω σου.

Αυτές τις ημέρες, εδώ στην Ελλάδα, όλα τα μάτια ήταν στραμμένα στην Μπριζίτ Τρονιέ. Είχαμε ξεκινήσει μέρες πριν από την άφιξη του προεδρικού ζεύγους της Γαλλίας να ασχολούμαστε με το τι πιθανώς θα φορούσε, πού πιθανώς θα πήγαινε, τι πιθανώς θα έλεγε. Την περιλάβαμε με το που φάνηκε στην πόρτα του αεροσκάφους που την έφερε στην Αθήνα για να σχολιάσουμε το στενό παντελόνι της, την αδυναμία της, τα μπράτσα της, τα μαλλιά της, τα πάντα. Αλλοι έκριναν με ευγένεια, άλλοι αγενώς, η αυστηρότητα όμως με την οποία την αντιμετωπίσαμε είναι δεδομένη. Και όμως, εκείνη, με την άνεσή της, με το διαρκές χαμόγελό της και με τις μετρημένες αλλά εξαιρετικά ευγενικές δηλώσεις της (και στα αγγλικά) έγινε συμπαθής. Οσο… αντι-Μακρόν και αν είστε, όσα ενοχλητικό και επικίνδυνο και αν σας φαίνεται το πρότυπο της αποστεωμένης γυναίκας που περιφέρει η κυρία προέδρου, όσο και αν σας ενοχλεί η διαφορά ηλικίας του ζεύγους, παραδεχτείτε το, η Μπριτζίτ Τρονιέ κέρδισε σε μεγάλο βαθμό τις εντυπώσεις.

Πώς, λοιπόν, στάθηκε δίπλα της η δική μας, «πρώτη κυρία»; Οσο και αν δεν είναι ωραίο να βάζεις στο παιχνίδι των συγκρίσεων το θέμα ηλικία, ας είμαστε ρεαλιστές. Δίπλα στην 64αχρονη Τρονιέ η 43αχρονη Μπαζιάνα είχε το προβάδισμα της νεότητας. Ηταν μια όμορφη γυναίκα, απλά και (σχετικά) κομψά ντυμένη, διαρκώς χαμογελαστή. Αλλά και με λιγότερη άνεση. Η σύντροφος του Αλέξη Τσίπρα επιβεβαίωσε (για άλλη μία φορά) ότι ακόμα και αν έχει τον αέρα της νεότητας δεν έχει τον αέρα που απαιτείται για να κινηθεί στα πολιτικά και διπλωματικά σαλόνια.

Εμοιαζε διαρκώς αμήχανη, το χαμόγελό της ήταν μαγκωμένο, είχες την αίσθηση πως ντρεπόταν, πως βαριόταν, πως έκανε αγγαρεία, πως θα προτιμούσε να ήταν κάπου άλλου, με κάποιους άλλους, κάνοντας κάτι άλλο. Αυτό φάνηκε έντονα και όταν πλησίασε τις δύο κυρίες η τηλεοπτική κάμερα κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους στο Ιδρυμα Νιάρχος. Η κυρία Τρονιέ άμεση και χαμογελαστή απάντησε στις ερωτήσεις στα αγγλικά.

Η κυρία Μπαζιάνα όση ώρα η διπλανή της μιλούσε δεν ήξερε πώς να σταθεί και που να κοιτάξει, σχεδόν δυσανασχετούσε. Και όταν έφτασε η ώρα για το δικό της σόου, όταν ρωτήθηκε πώς περνάει ξεναγώντας την υψηλή καλεσμένη της, αρνήθηκε να απαντήσει: «Να είστε καλά, θα συνεχίσουμε». Αυτό ήταν! Μόνο αυτό! Τίποτε άλλο! Και συνέχισε. Ξεχνώντας πως εκείνη τη στιγμή εργαζόταν -ναι, εργαζόταν- για τη δημόσια εικόνα μιας χώρας. Πως είναι υποχρέωση των πρώτων κυριών να παίζουν όσο καλύτερα μπορούν το παιχνίδι των εντυπώσεων ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να υπερβούν τον εαυτό τους, τις αναστολές, τις ντροπές, τη βαρεμάρα τους. Οπως στο θέατρο, έτσι και στο θέατρο της πολιτικής στο οποίο έχουν αναλάβει σημαντικό ρόλο, πρέπει να πείσουν. Η κυρία Μπαζιάνα στον ρόλο της πρώτης κυρίας που πρέπει να είναι προσηνής, συμπαθής, χαριτωμένη, ετοιμόλογη, άνετη κλπ., δεν πείθει. Επειδή δεν μπορεί; Επειδή δεν προσπαθεί όσο θα έπρεπε; Ή επειδή, απλώς, δεν θέλει;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News