Σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως και πολύ σωστά το γεγονός ότι η συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ έγινε στο Μέγαρο Μουσικής, ως  δείγμα της οίησης και του μεγαλοπιάσματος που διακατέχει την ηγετική του ομάδα και το ύφος της διακυβέρνησης.

Ανεξάρτητα από τη τελική απόφαση, τα όσα ακούστηκαν στο Μέγαρο, έχουν ιδιαίτερη σημασία καθώς δείχνουν την αγωνία του Αλέξη Τσίπρα και του ηγετικού πυρήνα του κυβερνώντος κόμματος για τη μελλοντική τους τύχη. Και κυρίως να μην περιπέσουν στην περιφρόνηση της κοινωνίας και της Ιστορίας.

Αποκαλυπτική ήταν η τοποθέτηση του Γιάννη Δραγασάκη ο οποίος  εκφράζοντας τις εσωτερικές συζητήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, είπε μεταξύ άλλων: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι  ανάγκη να μείνει μια δύναμη ικανή για  να επηρεάζει αποφασιστικά τις εξελίξεις από όποια θέση κι αν βρίσκεται. Ο στόχος μας είναι, όχι μόνο να διεκδικούμε την κυβερνητική εξουσία, αλλά να εδραιώσουμε την Αριστερά ως αξιακό πρότυπο για την ελληνική κοινωνία, ως βασικό πόλο της πολιτικής ζωής και ως δύναμη ικανή να επηρεάζει αποφασιστικά τις εξελίξεις από όποια θέση κι αν βρίσκεται» ανέφερε χαρακτηριστικά».

Νομίζω τα είπε όλα. Η συγκεκριμένη αναφορά, που την συμμερίζονται πάρα πολλοί στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και οι βουλευτές του, αποκαλύπτει, κατ αρχήν ότι η αγωνία τους είναι να μην φέρουν το άγος της κυβερνητικής αποτυχίας της «πρώτης φοράς Αριστεράς». Να μην μείνουν στην Ιστορία επειδή απέτυχαν να συμβάλλουν ώστε η Ελλάδα να ανακτήσει την χαμένη αξιοπιστία της. Ως οι αριστεροί που δεν σταμάτησαν την κρίση. Ιδιοι και αυτοί με τους προηγούμενους. Πρόκειται για επαρκή εξήγηση γιατί οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι διατεθειμένοι να καταπιούν και να ψηφίζουν τα πάντα για να μην πέσει η κυβέρνηση, αποδεχόμενοι ακόμη και τις αντιδραστικές εθνικολαϊκιστικές απαιτήσεις των ΑΝΕΛ.

Αλλωστε για κάποια στελέχη, μακριά από τον στενό πυρήνα της εξουσίας, αλλά και για ένα κομμάτι των ψηφοφόρων, ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή είναι κάτι το ξεχωριστό που υπονομεύεται από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ο Αλέξης Τσίπρας το λέει στο αφήγημά του καθαρά. Δεν αποδέχεται την παραμικρή ευθύνη για το τρίτο Μνημόνιο ούτε για τη διαχείρισή του. Το αποδίδει στους προηγούμενους.

Το πολιτικό σχέδιο προβλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να «εγκλωβίσει» εκείνο το ποσοστό ψηφοφόρων που θα του επιτρέπει να είναι ο ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων όταν θα χάσει την εξουσία. Δέσμιοι των ιδεοληψιών τους, επιχειρούν, μετερχόμενοι κάθε τρόπου στα όρια της δημοκρατικότητας (συζήτηση για συνταγματικό δημοψήφισμα, επιθέσεις στη Δικαιοσύνη) να ασκήσουν έλεγχο στους αρμούς της εξουσίας.

Στόχος είναι να καθιερωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο αντι-δεξιός πόλος στο πολιτικό σύστημα που θα έχει καθοριστικό λόγο για τη πορεία της χώρας. Να μπορεί να ελέγχει τα πράγματα βάζοντας συνεχώς τρικλοποδιές και εγείροντας εμπόδια.

Υπό αυτό το πρίσμα επιβεβαιώνεται η εκτίμηση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ότι στις επόμενες εκλογές, σημαντικό είναι όχι μόνο να προκύψει πλειοψηφία που θα εκλέγει πρόεδρο, αλλά και συσχετισμοί που θα ευνοούν την Κεντροαριστερά έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί αν ο ΣΥΡΙΖΑ ηττηθεί στρατηγικά, όπως επίμονα υποστηρίζει ο Βαγγέλης Βενιζέλος και επιθυμεί η Φώφη Γεννηματά και οι υπόλοιποι στη ΔΗΣΥ, τότε ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν περιπέσει στη περιφρόνηση της κοινωνίας και της Ιστορίας και η αναμέτρηση δεν θα είναι καθόλου εύκολη. Γιατί δεν έχουν ούτε την επάρκεια, ούτε το ήθος, ούτε τα αγωνιστικά κουράγια και την κοινωνική αναγνώριση του Φλωράκη, του Κύρκου και του Γλέζου. Θα είναι όπως οι  «άλλοι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News