Επισήμως το Μαξίμου, ο ΣΥΡΙΖΑ, τα θεσμικά και τα σκοτεινά τρολς παίρνουν στην πλάκα τον Γιάνη. Τα δε ταξίδια στη Βενεζουέλα αντιμετωπίζονται ως ένα πιάτο που σερβίρεται για πολλοστή φορά και πλέον δεν ενδιαφέρει κανέναν. Εντάξει. Ομως δεν πάει έτσι.

Η μομφή προς τον Γιάνη, σκάει ως χάχανο στα πρόσωπά τους. Δεν είναι μόνο τα γελοία περί asset που εκστόμιζε ο Πρωθυπουργός και τώρα επιστρέφουν ως απόνερα μίας μεγάλης ανοησίας. Είναι η ανάδειξη όλης της φαιδρότητας στον πολιτικό σχεδιασμό. Ο Αλέξης και ο Νίκος καλούν τον Γιάνη σε ένα διαμέρισμα της Κυψέλης για να συζητήσουν πώς θα εκβιάσουν και μετά θα αλλάξουν την Ευρώπη. Επειτα ο Αλέξης και ο Γιάνης το ξανασυζητούν κάνοντας το μπάνιο τους ανοιχτά της Αίγινας. Ούτε σε επιθεώρηση δεν θα δεις κάτι τέτοιο. Οσο, λοιπόν, παίρνουν στην πλάκα τον Γιάνη, τόσο υπενθυμίζουν προς το ακροατήριο το επίπεδο της ευθυκρισίας και την επάρκεια του πολιτικού κριτηρίου που διαθέτουν. Οχι, στην πολιτική δεν μπορείς να παριστάνεις τον Νίκο Ξανθόπουλο που εξαπατήθηκε. Περνάει, βέβαια, σε ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου, αλλά όχι για πολύ. Στην πολιτική δεν μπορείς να είσαι Ξανθόπουλος. Είσαι είτε συνένοχος, είτε βλάκας. Συχνά δε και αυτουργός. Και στην περίπτωση αυτή, όλοι θα παίρναμε την επιλογή που κάνει ο Πρωθυπουργός: θα παριστάναμε τον βλάκα.

Αυτή είναι μία αυτονόητη αντίδραση για τώρα, αλλά δεν μπορείς να πας στην Εξεταστική της επόμενης Βουλής και να απαντάς με τα tweets του Παπαδημούλη και τις αφρισμένες, με σάλια, αναρτήσεις του Πολάκη. Διότι μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία, μα καμιά, πειστική απάντηση για την αφήγηση του Βαρουφάκη και όλα αυτά που οδήγησαν στα capital controls -πιθανότατα εκεί θα επικεντρώσει, τεχνικά, το ενδιαφέρον της η Εξεταστική. Δεν θα μπορείς δε, να ανακαλέσεις, τριάντα χρόνια μετά, μνήμες από το «Βρώμικο ’89». Κάπου πρέπει να κρύψεις τον Δραγασάκη…

Τα ταξίδια και οι σχέσεις με τη Βενεζουέλα έχουν το ενδιαφέρον τους, πλην όμως κάτι σχετικό δεν θα μπορούσε να απασχολήσει Εξεταστική της Βουλής -ας είμαστε σοβαροί. Το πλέγμα των σχέσεων με τη Βενεζουέλα περιέχει τα πάντα: επαναστατική ιδεοληψία, τη βουλιμία του πεινασμένου και, φυσικά, την ανάγκη για ζωτική στήριξη. Τι ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ; Ενα μικρό κόμμα που βρέθηκε πάνω στο κύμα της οργής. Χωρίς χρήμα, χωρίς γνώση για το πώς γίνονται οι δουλειές, ερασιτέχνες οδηγοί που κλήθηκαν να οδηγήσουν νταλίκα. Αρκετοί εξ αυτών όχι μόνο δεν είχαν καταλάβει αξίωμα πριν το κυβερνητικό, αλλά δεν είχαν κολλήσει ούτε ένσημο. Για ποιο λόγο, λοιπόν, φαίνεται παράλογη η προσκόλληση στους φασίστες της Βενεζουέλας;

Τι Εξεταστική θα στήσει η επόμενη Βουλή; Εξαρτάται από τη νομική προσέγγιση που θα υιοθετήσει και, φυσικά, από τον χαρακτήρα των πολιτικών συσχετισμών. Σίγουρα θα γίνει Εξεταστική για τα capital controls που είναι κάτι μετρήσιμο και απτό, συνέπεια επιλογών που υφίσταται το σώμα της οικονομίας.

Το ερώτημα είναι αν μπορεί να γίνει Εξεταστική για τα SMS του Γιάνη, τα Σχέδια Χ, τις κουβεντούλες με τους Ρώσους και τα αδέρφια στη Βενεζουέλα. Εδώ η Βουλή θα πρέπει να αποφασίσει αν η πρόθεση συνιστά απόπειρα. Και επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις το κριτήριο δεν είναι μόνο νομικό, αλλά και πολιτικό, θα πρέπει να περιμένουμε τους συσχετισμούς στην επόμενη σύνθεση. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συρρικνωθεί εκλογικά, ίσως οι άλλοι επιχειρήσουν να τους σβήσουν σαν γόπα που ακόμα καπνίζει. Αν η ήττα του είναι διαχειρίσιμη μπορεί η Βουλή να σκεφτεί ότι μία δίκη προθέσεων θα άνοιγε χαρακώματα στους δρόμους. Ομως τα capital controls είναι ένας ελέφαντας που δεν μπορούν να κρύψουν πουθενά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News