Υπάρχει κάτι το σχεδόν σουρεαλιστικό στις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών τις τελευταίες ημέρες. Ολοι ξορκίζουν το 2015. Το θεωρούν annus horribilis, κάτι το απευκταίο, που όλοι θέλουν να μην ξαναζήσουμε, που όλοι θέλουν να ξεχάσουν. Και καλά, εμείς να θέλουμε να το ξεχάσουμε, τα όποια λεφτά μας είναι ακόμα εγκλωβισμένα στις τράπεζες λόγω capital controls. Αλλά ο Δημήτρης Τζανακόπουλος; Η Θεανώ Φωτίου; Εχουν ξεχάσει την περήφανη διαπραγμάτευση; Τους χορούς στο Σύνταγμα; Τα γεμιστά με τα οποία θα χορταίνει όλη η χώρα;

Διαβάζεις την απάντηση που έδωσε σήμερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στον Real Fm: «Δεν βρισκόμαστε σε νέο 2015, δεν υπάρχει τέτοια βούληση από κανέναν, ούτε από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης». Ακούς την αναπληρωτή υπουργό Κοινωνικής Αλληλεγγύης στον ΣΚΑΪ να λέει ότι «η δόση είναι διασφαλισμένη και δεν υπάρχει θέμα να ξαναζήσουμε το καλοκαίρι του 2015».

Είναι καλό που κάποιοι από τους αυτόπτες μάρτυρες -αν όχι πρωταγωνιστές- εκείνων των καταστροφικών στιγμών της χώρας, τις αποκηρύσσουν με τέτοιο τρόπο. «Δεν θα ξαναζήσουμε το 2015». Δεν το καταλαβαίνουν αλλά ουσιαστικά αποκηρύσσουν το έργο του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα. Δικό του ήταν το 2015. Ολο.

Βέβαια και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σε μια στιγμή αυτοκριτικής έχει διαβεβαιώσει ότι δεν θα ξαναζήσουμε το καλοκαίρι του 2015. Αλλά το είχε πει τον Απρίλιο. Του 2016. Εκτοτε έχουν περάσει 13 μήνες και η διαπραγμάτευση -που ξανά γίνεται περήφανα απλώς τα φανταχτερά πουκάμισα έχουν αντικατασταθεί από σολικισμούς- δεν έχει τελειώσει, η αξιολόγηση δεν έχει κλείσει, δόση δεν έχουμε πάρει και όλα σου θυμίζουν 2015.

Και εδώ σε πιάνει μια ανησυχία. Μήπως αυτός ο αφορισμός του 2015 εξυπηρετεί περισσότερο μια βαθύτερη ψυχολογική ανάγκη; Οπως ο εθισμένος θέλει να μιλάει για το αντικείμενο του εθισμού του ενώ ξέρει ότι αυτό του κάνει κακό, έτσι μπορείς να υποθέσεις ότι οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για το 2015 σαν κάτι που ο οργανισμός τους βαθιά μέσα του το αναπολεί.

Διότι η εξήγηση που δίνουν τα κυβερνητικά στελέχη ότι «έχουμε κάνει από την πλευρά μας ό,τι έπρεπε να κάνουμε» και ότι «τώρα είναι η σειρά των δανειστών να πράξουν τα δέοντα» –δεν θέλω να τους στεναχωρήσω-, αλλά τα λέγανε άλλοι στις ίδιες θέσεις και τον Ιούνιο του 2015. Λίγα 24ωρα προτού ο Τσίπρας προκηρύξει δημοψήφισμα, ο Νίκος Φίλης έβγαινε στα κανάλια για να υπερασπιστεί την αύξηση του ΦΠΑ στα μακαρόνια, επειδή τη ζητούσαν οι δανειστές.

Και υπάρχει και κάτι άλλο. O ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του είναι ένα κόμμα και ένας πολιτικός που μέχρι στιγμής έχουν επιδείξει ικανότητα σε δύο πράγματα. Ή σε εντυπωσιακές κωλοτούμπες ή σε σπασμωδικές πολιτικές κινήσεις. Και τα δύο παραπέμπουν σε ένα τετραψήφιο νούμερο: 2015.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News