Η χριστιανική εκδοχή των θαυμάτων περιγράφει περιστατικά τα οποία, εκ πρώτης όψεως, οδηγούν σε ένα αξεπέραστο αδιέξοδο, πλην όμως η Θεία Χάρη αναλαμβάνει να δώσει λύση, συχνά κατά παράβαση των νόμων της Φυσικής και των κανόνων της Ιατρικής.

Μάλιστα η αφήγηση των θαυμάτων γίνεται με σεναριακή φόρμα, προκειμένου να διατηρείται το ενδιαφέρον του ακροατή και, φυσικά, να ικανοποιείται η προσδοκία του happy end. Κοινώς ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει δυσθεώρητο πρόβλημα και, εκεί που βυθίζεται στην απελπισία, ο άγιος ή ο γέροντας δίνουν τη λύση με τρόπο θαυματουργό. Και ο λόγος για τον οποίο μαθαίνουμε την ιστορία δεν είναι για να συμπαθήσουμε το ανθρωπάκι που ταλαιπωρήθηκε, αλλά για να θαυμάσουμε τον άγιο, τον γέροντα και, πάνω από όλα, τη Θεία Δύναμη.

Ο Αλέκος Φλαμπουράρης έχει συστήσει την Ομάδα Καθημερινότητας. Η οποία, αν κρίνω από τις σχετικές ανακοινώσεις, λειτουργεί όπως η Μονή του Αγίου Παντελεήμονος. Υποδέχεται και κουτσούς και στραβούς. Και μάλιστα δίνει λύση στο πρόβλημα.

Σας παρακαλώ, λοιπόν, να προσέξετε καλά το ύφος της ανακοίνωσης που μεταδόθηκε από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (η ορθογραφία και η γραμματική δεν είναι δική μας).

Η ανακοίνωση έχει ως εξής

«Η Ομάδα της Καθημερινότητας μεσολάβησε για την επανένταξη σε ρύθμιση δόσεων και καταβολή εφάπαξ. Συνεχίζονται οι καθημερινές επαφές της Ομάδας Καθημερινότητας με τους αρμόδιους δημόσιους φορείς προκειμένου να βρίσκονται λύσεις στα προβλήματα που ταλανίζουν τους πολίτες. Προ ημερών, μία ανασφάλιστη μητέρα κινδύνευσε να χάσει την ευνοϊκή ρύθμιση οφειλών προς το Δημόσιο, χωρίς να ευθύνεται η ίδια. Εν αγνοία της, ο συνδικαιούχος στον τραπεζικό λογαριασμό από τον οποίο πληρώνονταν οι δόσεις, πραγματοποίησε ανάληψη και έτσι δεν υπήρχε το απαραίτητο ποσό για τη μηνιαία αποπληρωμή του χρέους. Οι υπάλληλοι της Καθημερινότητας επικοινώνησαν με τη Γενική Διεύθυνση Εισφορών και Ελέγχων του υπουργείου Εργασίας που, αντιλαμβανόμενη την κατάσταση, γνωμοδότησε θετικά, ώστε η μητέρα να συνεχίσει να πληρώνει απρόσκοπτα τις 8 εναπομείνουσες δόσεις».

Μισό λεπτό. Να πάρουμε μία ανάσα και να σκουπίσουμε κανένα δάκρυ. Ξαναδιαβάστε το. Δεν είναι υπέροχο; Δεν είναι ένα κομψοτέχνημα; Ανασφάλιστη μητέρα. Το διαβάζεις και λυγίζεις. Που ματώνει για να πληρώσει τις δόσεις της. Όμως κάποιος άλλος (ποιος άραγε;) της πήρε τα λεφτά από τον λογαριασμό. Και τι έκανε η ανασφάλιστη μάνα; Πήγε στου Φλαμπουράρη. Παλιά πήγαιναν στον μακαρίτη τον Κακαουνάκη ή στον Τριανταφυλλόπουλο. Η ομάδα του Φλαμπουράρη επικοινώνησε με το υπουργείο Εργασίας. Και εκεί η υπεύθυνη, αντιλαμβανόμενη την κατάσταση, έδωσε λύση. Ναι, αγαπητοί μου. Διότι επί των ημερών μας, στα υπουργείο αντιλαμβάνονται την κατάσταση. Δεν είχε καμία σημασία που της τηλεφώνησαν από το Μαξίμου. Απλώς αντιλήφθηκε την κατάσταση. Ε, μετά από αυτό, η ανασφάλιστη μητέρα που ρύθμισε το χρέος, φίλησε το βράδυ το παιδί της ανακουφισμένη. Χάρη στην Ομάδα Καθημερινότητας.

Και συνεχίζουμε να διαβάζουμε την ανακοίνωση. Πρωταγωνιστεί πάλι γυναίκα. Χήρα.

«Μία άλλη πολίτης κινδύνευσε να χάσει το εφάπαξ του θανόντος συζύγου της. Είχε πεθάνει από το 2014, αλλά δεν είχε λάβει καμία ειδοποίηση από το αρμόδιο Ταμείο. Απευθυνόμενη στην πλατφόρμα kathimerinotita.gov.gr, οι υπάλληλοι διαπίστωσαν ότι το ΕΤΕΑΕΠ είχε εκδώσει το εφάπαξ, αλλά το σχετικό χαρτί είχε παραπέσει. Μετά τις απαραίτητες συνεννοήσεις, το ποσό καταβλήθηκε στη δικαιούχο».

Υποθέτω ότι το πρώτο πράγμα που έκανε η δικαιούχος, ήταν να τηλεφωνήσει στον κυρ Στέφανο, να παραγγείλει λάδι και σοκολάτες –από τις μεγάλες. Όμως, για προσέξτε και πάλι τη δομή της ιστορίας μας. Ο μακαρίτης την άφησε το 2014, επί Σαμαρά. Και αυτή περίμενε ένα χαρτί για το εφάπαξ εδώ και τρία χρόνια. Είναι, όμως, δυνατόν να μην βγαίνει το εφάπαξ της χήρας επί Αριστεράς; Όχι, βέβαια! Το χαρτί είχε παραπέσει. Πάντα έτσι δεν γίνεται; Και αφού έπεσε το τηλεφώνημα από το Μαξίμου, σηκώθηκαν φάκελοι, ανοίχτηκαν συρτάρια και το χαρτί βρέθηκε! Αντί να ντρέπονται, στο Μαξίμου, που ακόμα χρειάζονται χαρτιά για όλα αυτά, πανηγυρίζουν επειδή το βρήκαν.

Βέβαια θα έπρεπε να ντρέπονται και για τον τρόπο με τον οποίο εκμεταλλεύονται, επικοινωνιακά, την ταλαιπωρία των ανθρώπων, προσπαθώντας να αποκομίσουν όφελος ακόμα και από τις δυσλειτουργίες ενός κράτους που οι ίδιοι διοικούν. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Διότι, εν προκειμένω, ο σκοπός αγιάζει και τα μέσα και τον Φλαμπουράρη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News