Δεν υπάρχει ομάδα που να μην έχει «υπέροχο κόσμο». Όλα και όλα, ο «δωδέκατος παίκτης» είναι πάντα ο καλύτερος. Είναι το σημείο από το οποίο θα ξεκινήσει τις δηλώσεις του ο προπονητής και συχνά το σημείο στο οποίο θα τις τελειώσει. «Σε μεγάλη βραδιά κόσμος και ομάδα» γράφουν οι αθλητικές εφημερίδες.

Ο Βλάνταν Ιβιτς στις δηλώσεις του, αμέσως μετά τον τελικό κυπέλλου, είπε κάτι για τον υπέροχο κόσμο του ΠΑΟΚ. Είναι απολύτως βέβαιο ότι και ο Χιμένεθ της ΑΕΚ, αν έμενε να κάνει δηλώσεις, θα έλεγε και αυτός κάτι για τον κόσμο της ομάδας του. Περιέργως, ούτε ο Ιβιτς, ούτε ο Χιμένεθ, ούτε ο ΠΑΟΚ, ούτε η ΑΕΚ δεν βρήκαν κάτι να πουν για τους αλήτες που έπαιζαν ξύλο επάνω στην πεζογέφυρα. Κανένας διοικητικός παράγοντας δεν δοκίμασε να καταδικάσει τις αγριότητες των οργανωμένων οπαδών/πελατών/λεγεωνάριων. Η, υποτιθέμενη, τρόπος του λέγειν, «γιορτή του ποδοσφαίρου», καταστράφηκε από τους τραμπούκους, πλην όμως κανένας εκ των «ανθρώπων του αθλήματος» δεν είχε να κάνει ένα σχόλιο. Τίποτα. Σιωπή. Ας παρέπεμπαν έστω στον αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού…

Με απόφαση του υφυπουργού Αθλητισμού απαγορεύτηκαν οι μετακινήσεις των οργανωμένων οπαδών.  Εδώ o χουλιγκάνος πίνει μια γερή γουλιά μπύρα και σχολιάζει με ένα ρέψιμο την πρωτοβουλία ενός πολιτικού που, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου, θα διέθετε τη στοιχειώδη ευθυξία της παραίτησης, μετά τα όσα έγιναν το Σάββατο στον τελικό. Ο ίδιος δεν συναινούσε, λέει, στη διεξαγωγή του ματς και εις ένδειξη διαμαρτυρίας δεν πήγε στο γήπεδο. Αλλά ποιος παραιτείται σε αυτόν τον τόπο για παραιτηθεί ο υπουργός; Μόνο ο επόπτης.

Οι μετακινήσεις, λοιπόν, απαγορεύτηκαν. Μόνο που δεν επρόκειτο να γίνουν μετακινήσεις με εξαίρεση τα παιχνίδια στη Νέα Σμύρνη. Αλλά για να πάνε εκεί οι οπαδοί της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού δεν χρειάζονται δα και οργανωμένη μετακίνηση. Και οι του ΠΑΟΚ άνετα θα πάνε, θα πάρουν εισιτήρια από τους φίλους Πανιώνιους και θα κινηθούν δήθεν αυτόνομα. Ούτως ή άλλως τα ντέρμπι γίνονται χωρίς οπαδούς φιλοξενουμένων. Η απαγόρευση των μετακινήσεων ουσιαστικά αφορά τα παιχνίδια στην περιφέρεια και πλήττει τους τοπικούς σουβλατζήδες –στην περίπτωση, βέβαια, που τα «παιδιά» πληρώνουν.

Είναι παράλογο. Όταν ακούς έναν παράγοντα του ποδοσφαίρου, διοικητικό, προπονητή ή παίκτη, να αναφέρεται στον «υπέροχο κόσμο», ξέρεις ότι στην πραγματικότητα, μαζί με τους απλούς φιλάθλους, εγκωμιάζει μικρά και μεγάλα καθάρματα, τραμπούκους και εν δυνάμει φονιάδες. Και ας είμαστε ειλικρινείς. Αν οι ομάδες δεν αποφασίσουν να διαλύσουν τους στρατούς, η Πολιτεία θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες για τις οποίες δεν χρειάζεται μόνο τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο, αλλά και προσωπικό θάρρος. Το κλείσιμο των συνδέσμων και η παραδειγματική τιμωρία ομάδων και υπαιτίων επεισοδίων θα ήταν μία καλή αρχή. Στέλνεις το παλικάρι πέντε χρόνια μέσα και επιβάλλεις στην ομάδα μία ποινή στα όρια της εξόντωσης. Και στην υποτροπή πατάς το κουμπί. Καν’ το όπως η Θάτσερ, μετά το «Χέιζελ». Η κοινωνία θα στηρίξει.

Ναι, η κοινωνία θα στηρίξει και θα χειροκροτήσει, η κυβέρνηση θα είχε πλάτες. Όμως θα είχε απέναντι της τους ιδιοκτήτες των ομάδων, τους ταγούς των ιδιωτικών στρατών, εκείνους που αντλούν καλούς πελάτες και πρόθυμους στρατιώτες από τις κερκίδες των οργανωμένων. Εν τέλει δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Οσο οι κυβερνήσεις δεν συγκρούονται με τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ, τόσο οι αλήτες της κερκίδας θα έχουν λόγο στις Κυριακές μας. Και όλοι θα τους «χαϊδεύουν». Από τους δημάρχους ως τους Μητροπολίτες. Ολοι θα υποκλίνονται στο μεγαλείο του «λαού».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News