«Σήμερα, 5 Μαΐου 2010, στις 14:03, κατά τη διάρκεια συγκεντρώσεων και πορειών στο κέντρο της Αθήνας, στη Σταδίου 23, άτομα που μετείχαν στη διαδήλωση επιτέθηκαν με μολότοφ στο κατάστημα της Marfin, με συνέπεια να εκδηλωθεί πυρκαγιά. Από την πυρκαγιά έχασαν τη ζωή τους τρία άτομα που ήταν στον 3ο όροφο. Προανάκριση εκτελεί η Ασφάλεια Αττικής». Ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Αττικής.

Επτά χρόνια, τριάμισι μνημόνια και 5.000 διαδηλώσεις μετά, λίγα είναι αυτά που σε σοκάρουν. Αν έχεις την πολυτέλεια να το αναλύσεις ίσως απλώς να θυμώσεις με τον εαυτό σου, ότι έχεις συνηθίσει πια στη βία και στην απώλεια, ότι στην ανάγνωση των ονομάτων των νεκρών –Παρασκευή Ζούλια (35 ετών), Αγγελική Παπαθανασοπούλου (32 ετών, έγκυος), Επαμεινώνδας Τσακάλης (36 ετών)– κουνάς ανεπαίσθητα το κεφάλι σκεπτικός και μετά σε παίρνει η μπάλα με τα άλλα ζόρια της καθημερινότητας. Αλλιώς ψελλίζεις πώς πέρασαν τα χρόνια και συνεχίζεις.

«Προανάκριση εκτελεί η Ασφάλεια Αττικής»… Εμένα αυτό με σοκάρει. Η μακάβρια τυπικότητα. Και η πρόδηλη ανικανότητα. Επτά ολόκληρα χρόνια μετά! Οι δράστες αυτού του στυγνού εγκλήματος δεν βρέθηκαν ποτέ. Κατά τους αυτόπτες μάρτυρες εκείνων των φρικτών στιγμών στην Σταδίου τρία άτομα με καλυμμένα πρόσωπα έσπασαν το τζάμι της εισόδου της τράπεζας –που λόγω της πορείας (της πρώτης κατά των μνημονίων) ήταν κλειστή και κλειδωμένη– πέταξαν μέσα μια μολότοφ και ένα μπουκάλι βενζίνη, με αποτέλεσμα μεγάλη πυρκαγιά και να πεθάνουν η Παρασκευή, η Αγγελική και ο Επαμεινώνδας.

Ναι, υπήρξαν και συνένοχοι. Εκείνοι οι δήθεν επαναστάτες, οι χυδαίοι επαγγελματίες της οργής που σαν έτοιμοι από καιρό ήταν ήδη δηλητηριασμένοι με το μίσος που θα ζούσαμε όλα τα επόμενα χρόνια και έφτασαν στο σημείο να εμποδίσουν το πυροσβεστικό να πλησιάσει το φλεγόμενο κτίριο. Αυτοί που έβριζαν τους αγχωμένους πυροσβέστες, ως «τσουτσέκια του συστήματος», ενώ εκείνοι προσπαθούσαν με ηρωισμό να σώσουν συνανθρώπους τους. Φυσικά έβριζαν και τους δημοσιογράφους (αλλά αυτοί δυστυχώς την πληρώνουν για όλα).

Και αυτοί που μετά έβριζαν τις γυναίκες που είχαν βγει στο μπαλκόνι και ικέτευαν για τη ζωή τους.

Το κεφάλαιο με την πυρκαγιά της Marfin, αποτελεί για το ελληνικό έπος της κρίσης μια φρικτή προοικονομία του τι θα επακολουθούσε. Δεν αναφέρομαι στα μέτρα, στις μειώσεις συντάξεων και εισοδημάτων, στην κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου, που καταγράφηκαν αυτήν την επταετία και που τάχα μου θα ανέκοπτε η πρώτη εκείνη πορεία.

Αναφέρομαι στην παλιανθρωπιά. Που σαν κακοήθης όγκος υπήρχε μέσα στο κορμί των Ελλήνων και απλώς δεν το ξέραμε. Αναφέρομαι στη μισαλλοδοξία. Που διέτρεξε όλο το κοινωνικό και πολιτικό φάσμα και είδαμε αριβίστες πολιτικούς να τρέφουν αυτά τα πάθη, να μπολιάζουν έναν ολόκληρο λαό με δηλητήριο με ευχές για «λιντσαρίσματα» και «τελειώματα», να διχάζουν μια ολόκληρη χώρα τη στιγμή που εκείνη έπρεπε να δώσει μια γενναία μάχη.

Αναφέρομαι στην ύβρι. Που συντελείται όσο οι τρεις αυτοί δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι…

«Προανάκριση εκτελεί η Ασφάλεια Αττικής»… 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News