Το «Ηταν γνωστός στις αρχές» είναι, περίπου, κάτι σαν last famous words υποθέσεων που κατέληξαν σε φιάσκο για τις αρχές. Το ακούς από ληστείες τραπέζης ως τρομοκρατικά χτυπήματα στην άλλη άκρη του κόσμου. Και είναι λογικό. Πριν πας να ληστέψεις την τράπεζα, έχεις μπει με μαχαίρι σε γαλακτοπωλείο. Και πριν τυλιχτείς με τα εκρηκτικά, έχεις κάψει την αμερικανική σημαία σε διαδήλωση.

Όμως μερικές φορές εσύ ο πολίτης, που η σχέση σου με το οργανωμένο έγκλημα υφίσταται μόνο στο σινεμά, παρακολουθείς το δελτίο ειδήσεων και απορείς που είναι ο Κουέντιν ο Ταραντίνο να έρθει να πάρει ιδέες. Στα Γλυκά Νερά έγινε φονικό μπροστά στα μάτια παιδιού. Το έχει κάνει και η Ούμα Θέρμαν στο «Kill Bill 2».

Θα μου πείτε ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο άγριος και αποδέχεται με συμβιβαστική διάθεση τη βία ως μέσο συναλλαγής. Και το έγκλημα είναι οργανωμένο όταν οι άνθρωποι έχουν πρόγραμμα, σχέδιο, συνέπεια και υψηλό επίπεδο επαγγελματισμού. Πρωτίστως είναι αδίστακτοι χωρίς ίχνος συναισθηματικής αντίδρασης. Καθάρισαν έναν τύπο έξω από το σχολείο. Το μεσημέρι μπορεί να έπεσαν και για ύπνο. Εγώ, όμως, διατηρώ την απορία μου υψωμένη, σαν στόχο να κάνουν τα αγόρια εξάσκηση στη σκοποβολή. Αφού όλοι αυτοί είναι γνωστοί στις αρχές, πώς διάολο γίνεται και κυκλοφορούν ελεύθεροι;

Στην Ελλάδα έχουμε εξαιρετικούς συντάκτες του αστυνομικού ρεπορτάζ. Συχνά δε έχουμε και εξαιρετικούς αστυνομικούς που κάνουν τους συντάκτες του αστυνομικού ρεπορτάζ. Τέλος πάντων, η πληροφορία κινείται, δεν μένει σε φακέλους, δεν μαζεύει ψίχουλα από τα σουβλάκια που παίρνουν στην υπηρεσία. Διαβάζω, λοιπόν, για τον μακαρίτη τον Γρίβα που είχε κολλήσει τα ένσημά του στη φυλακή, αλλά πωλούσε προστασία σε μαγαζιά της νύχτας, έχοντας αναπτύξει μία ανταγωνιστική σχέση με συμμορία του ίδιου κλάδου. Μάλιστα είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη επτά ετών, ήταν καταζητούμενος, αλλά παρουσιάστηκε αυτοβούλως και εξέτισε μέρος της ποινής. Αλλωστε όπως γνωρίζουμε, κανένας στην Ελλάδα δεν εκτίει το σύνολο της ποινής του. Εν προκειμένω, αν η Δικαιοσύνη του μετρούσε τις μέρες μία προς μία, τώρα θα είχε να του μετρήσει και ο Θεός αφού θα ήταν στον Κορυδαλλό. Φυλακισμένος, αλλά υγιής. Όμως, εκτός από τον Γρίβα, το αστυνομικό ρεπορτάζ φιλοξενεί πλήθος από λεπτομέρειες για τα κυκλώματα της νύχτας, τις συμμορίες που πωλούν προστασία, τα παρατσούκλια. Ο Γρίβας, λέει, δούλευε για τον «Καράφλα» που τον λένε και «Σαμπρέλα» και «Νταίζη» -αυτό το τελευταίο με προβληματίζει, αλλά καλόν είναι να μην κάνεις περίεργες σκέψεις με τέτοιους ανθρώπους.

Η Αστυνομία, λοιπόν, έχει χαρτογραφήσει τον χώρο, ξέρει ονόματα, ψευδώνυμα, υποθέτω και διευθύνσεις. Και ξαναρωτάω: μπορεί κανείς να μου εξηγήσει πώς διάολο γίνεται και όλοι αυτοί κυκλοφορούν ελεύθεροι; Πώς γίνεται επίσης να είναι πολλοί από αυτούς έξω με περιοριστικούς όρους; Και, προσέξτε, δεν μιλάμε για υποθέσεις τρομοκρατίας που οι φυγάδες κρύβονται σε λαγούμια. Εδώ μιλάμε για υποθέσεις με αγόρια που κυκλοφορούν όταν ευωδιάζουν τα νυχτολούλουδα. Ακόμα και αν η Ασφάλεια κάτσει και ρίξει παραγάδι έξω από ένα στριπτιτζάδικο της κακιάς ώρας, κάτι θα πιάσει.

Οι αστυνομικοί σου λένε ότι πιάνουν ψαράκια, αλλά η Δικαιοσύνη συμπεριφέρεται κάπως ελαστικά και τα ρίχνει πάλι στο νερό. Δεν υπάρχουν λέει, στοιχεία. Ε, αν προσθέσεις και μία λελογισμένη επιχειρησιακή ανεπάρκεια από την πλευρά της Αστυνομίας, είναι λογικό όλα αυτά τα αγόρια να κυκλοφορούν με μία σχετική άνεση. Όχι, δεν λέω απαραιτήτως για διαφθορά. Αλλά να, είσαι εσύ ένα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά, αστυνομικός, παντρεμένος, με ένα παιδάκι και ένα χιλιάρικο το μήνα καθαρά. Πας το βράδυ να παίξεις κουμπουριές με αυτούς που έφαγαν τον Γρίβα;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News