Ούτε το Πάσχα δεν μπορεί να «αγιάσει» κανείς. Να παρακολουθήσει ήρεμος με κατάνυξη την κορύφωση του Θείου Δράματος και την Ανάσταση του Κυρίου. Να ελπίσει ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες όπου το φως θα βγάλει την χώρα από το σκοτάδι της κρίσης. Να «μιλήσει» λίγο με τον εαυτό του μέσα στο κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας .

Ολο όμως κάτι γίνεται και προσγειώνεται στην ζοφερή πραγματικότητα. Οπως ,για παράδειγμα, η 37σελιδη (!) επιστολή του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Πειραιά, Σεραφείμ, που έστειλε στον Ταγίπ Ερντογάν, στα μέσα της Μεγάλης Εβδομάδας, με την οποία τον παροτρύνει να βαφτισθεί Ορθόδοξος Χριστιανός στο Φανάρι, από τον Οικουμενικό Πατριάρχη με ανάδοχο τον Βλαδιμίρ Πούτιν! Ωραία πράγματα!

Η επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιώς είναι αρκούντως αποκαλυπτική για την κατάσταση που ζει η χώρα και δείχνει περίτρανα ότι η κρίση είναι μάλλον πιο βαθιά και πολύπλευρη απ αυτή του φαίνεται. Δεν είναι μόνο οικονομική και την οποία αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε όλα θα διορθωθούν. Ταυτόχρονα πιστοποιεί ότι είναι και κρίση θεσμική και αξιών και εν τέλει πολιτισμική, η οποία φανερώνει ότι πρέπει να «φάμε πολλά καρβέλια » για να λέμε ότι η Ελλάδα είναι σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.

Ακούγονται όλα αυτά ενδεχομένως βερμπαλιστικά αλλά δυστυχώς είναι βάσιμα. Και προκύπτουν από την ανοχή της ηγεσίας της Εκκλησίας στις κορώνες συγκεκριμένων Ιεραρχών αλλά πρωτίστως από την κουτοπονηριά της πρώτης φοράς αριστερής κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, υπό τον Αλέξη Τσίπρα που ανέχεται αυτές τις παρεκβάσεις για ψηφοθηρικούς λόγους .

Πώς θα αισθανόταν άραγε το ορθόδοξο χριστεπώνυμον πλήθος αν ένας Μουφτής ζητούσε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αλλαξοπιστήσει; Με ποια θεσμική ιδιότητα ο Αγιος Πειραιά απευθύνεται στον ηγέτη μιας άλλης χώρας; Υπάρχει ή δεν υπάρχει οργανωμένη πολιτεία που εκπροσωπείται από την έκαστοτε κυβέρνηση, τον Πρωθυπουργό και τον αρμόδιο υπουργό Εξωτερικών για να μιλήσει για το τι γίνεται σε μια άλλη χώρα, πολλώ δεν μάλλον την Τουρκία;

Από πότε έχει αποποιηθεί αυτή την αρμοδιότητα η επίσημη κυβέρνηση και βρίσκει ευκαιρία ο οιοσδήποτε, ακόμη και αν είναι ανώτερος Ιεράρχης να εκφράζει δημοσίως άποψη για τον ηγέτη άλλης χώρας; Τι ευθύνη αναλαμβάνει εφ όσον εξ αιτίας της πρεμούρας του επηρεαστούν οι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία; Μήπως αυτό επιδιώκεται; Σε ποιον θα λογοδοτήσει για πιθανές αρνητικές συνέπειες;

Τα ερωτήματα αυτά και αρκετά άλλα δεν είναι ρητορικά. Ο κ. Τσίπρας και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος οφείλουν να καταστήσουν σαφές ότι αποδοκιμάζουν τις ενέργειες του Μητροπολίτη Πειραιά. Να τηρήσουν του ισχύοντες συνταγματικούς κανόνες μέσα στους οποίους προσδιορίζονται οι σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας ώστε ο καθένας να ξέρει μέχρι που φτάνει και τι ευθύνη αναλαμβάνει. Αυτός θα ήταν ένας πραγματικός και ουσιαστικός διαχωρισμός κι όχι το να πληρώνει παραπάνω φόρους η Εκκλησία ή να γίνεται καυγάς για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών . Ψιλά γράμματα θα πείτε κι όχι άδικα.

Εξωτερική πολιτική ασκεί η εκλεγμένη κυβέρνηση που λογοδοτεί στους πολίτες κι όχι όσοι ονειρεύονται να γίνουν νέοι εθνομάρτυρες

Τα όσα αναφέρει στην επιστολή του ο κ. Σεραφείμ είναι ακόμη αποδεικτικά στοιχεία μιας εθνικιστικής αντίληψης από την οποία διακατέχεται σημαντικό μέρος της εκκλησιαστικής ηγεσίας που δεν μπορεί να αποδεχθεί πως στη σύγχρονη Ελληνική Δημοκρατία δεν είναι ο εθνικός καθοδηγητής. Το είδαμε στη κρίση των ταυτοτήτων όταν ήταν Πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης και Αρχιεπίσκοπος ο μακαριστός Χριστόδουλος. Φαίνεται πως ορισμένοι διαπνέονται από εκείνον τον μεγαλοϊδεατισμό.

Η ενέργεια του κ. Σεραφείμ συνιστά ζήτημα στο οποίο θα πρέπει να πάρουν θέση και τα υπόλοιπα κόμματα κι όχι να αποφεύγουν να τοποθετηθούν υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος. Μήπως δυσαρεστήσουν κάποιους θρησκόληπτους ψηφοφόρους. Ειδικότερα τα περιλάλητα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αποδοκιμάσουν τέτοιες πρακτικές κι ας χάσουν ψήφους. Η τιμή της Αριστεράς είναι υποδεέστερη της ψήφου της Εκκλησίας; Ανάλογη θα έπρεπε να είναι η στάση και των υπολοίπων κομμάτων του δημοκρατικού χώρου. Να πουν ξεκάθαρα ότι εξωτερική πολιτική ασκεί η εκλεγμένη κυβέρνηση που λογοδοτεί στους πολίτες κι όχι όσοι ονειρεύονται να γίνουν νέοι εθνομάρτυρες. Τουλάχιστον εκείνοι είχαν ανιδιοτελή πατριωτισμό και δεν δημαγώγησαν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News