Είναι μία ένδειξη του πού πάμε; Τι σημαίνει η επιμονή της κυβέρνησης στην «πολιτική διαπραγμάτευση»;

Για τους Ευρωπαίους και τον Σόιμπλε είναι σαφές τι σημαίνει πολιτική διαπραγμάτευση: ισοδυναμεί με κάτι σαν «αυτά που έχουμε συμφωνήσει δεν θα τα τηρήσουμε, πρέπει να γίνει κάτι άλλο».

Κάτι τέτοιο, σε μια Ευρώπη που όλοι κοιτούν πώς θα την κρατήσουν ζωντανή, εννοείται πως δεν συζητείται.

Οπότε το θεμα μετεξελίσσεται σε υπαρξιακό. Για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και του Νίκου Παππά.

Οταν λοιπόν λένε «πολιτική διαπραγμάτευση» εννοούν διαχείριση στο εσωτερικό. Με τον βουλευτή Κοζάνης να αποκτά ρόλο που δεν φανταζόταν επειδή είχε πιστέψει ότι τα μνημόνια σκίζονται, αλλά σήμερα προσπαθεί να εξηγήσει πώς και γιατί θα ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ και με τον συνδικαλιστή πρώην πασόκο που δεν έχει τίποτε να πει σε όσους θα μετράνε τα κατοστάρικα που λείπουν από τη σύνταξή του.

Το αν θα κλείσει η αξιολόγηση ή όχι έχει φύγει πλέον από τα χέρια του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Οσους εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς και αν εφεύρουν, αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να μιλήσουν σε όσους εξαπάτησαν και να εξηγήσουν. Δεν θα αρκεί τότε ούτε ο Μπελογιάννης, ούτε ο Γιάννος, ούτε ο Σημίτης. Και πάντως: πώς θα συμφωνήσουν τώρα σε κάτι τόσο χειρότερο από ό,τι πριν από μερικούς μήνες;

Στην πραγματικότητα, ο Τσακαλώτος και η Αχτσιόγλου πήγαν στις Βρυξέλλες την Τρίτη για να προετοιμάσουν το έδαφος και να έχουν κάτι να πουν στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ την Σαββατοκύριακο.

Θα είναι δύσκολο το έργο τους.

Και πιθανώς όλοι να γνωρίζουν πλέον ότι τα θετικά σενάρια έχουν καεί. Ακόμη και αν η κυβέρνηση αποφάσιζε να κλείσει την αξιολόγηση σήμερα, ο χρόνος που απομένει ως την επίσημη λήξη της θητείας της δεν πρόκειται να φέρει κανένα αισθητό, θετικό οικονομικό αποτέλεσμα που να στέκεται ως επιχείρημα ή έστω ως σύνθημα σε προεκλογική εκστρατεία.

Υπό την έννοια αυτή, το άλλο σενάριο, αυτό των εκλογών μοιάζει με μονόδρομο για τον Τσίπρα.

Βλέποντας τις δημοσκοπήσεις, στο Μέγαρο Μαξίμου αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι τα ποσοστά τους δεν ανεβαίνουν ούτε με γερανό.

Και κάπου εκεί, οι επιλογές περιορίζονται. Επειδή δε η Αριστερά δεν υπάρχει χωρίς εχθρούς, για τους περισσότερους είναι προτιμότερο να έχεις κάτι να λες και κάποιον να βρίζεις στην πορεία προς τις εκλογές…

Εστω και αν οδεύεις προς άλλη μία χρεοκοπία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News