Από δύο, κατά βάση, πλευρές προήλθαν οι σφοδρές αντιδράσεις για την πολύκροτη τηλεοπτική συνέντευξη του Κώστα Σημίτη. Από την καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ (εδώ) και από τη σημερινή κυβέρνηση και μάλιστα με προεξάρχοντα τον Αλέξη Τσίπρα.

Απολύτως αναμενόμενο. Ο πρώην Πρωθυπουργός δεν χαρίστηκε σε κανέναν. Από τη μια με στοιχεία επιβεβαίωσε την κοινή πεποίθηση ότι στην καραμανλική πενταετία ετέθησαν οι βάσεις για την οικονομική χρεοκοπία, που έσκασε το 2009. Και από την άλλη εκνεύρισε το μέγαρο Μαξίμου, επειδή είπε ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση, δεν έχει κανένα σχέδιο, το GREXIT από ατύχημα παραμονεύει και τάχθηκε υπέρ των πρόωρων εκλογών.

Για την καραμανλική ΝΔ ο Σημίτης αποτελεί κόκκινο πανί, διότι η σύγκριση της δικής του διακυβέρνησης με την πενταετία Καραμανλή δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αμφισβήτηση αυτών που ακολούθησαν. Για τον Τσίπρα (θα) είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα, αν επαληθευτεί ο πρώην Πρωθυπουργός. Ενδεικτικά:

– Ο Σημίτης, όταν χρειάστηκε να πάρει μέτρα- και ως υπουργός και ως Πρωθυπουργός- για να φρενάρει τον οικονομικό εκτροχιασμό, δεν δίστασε. Δεν είπε ποτέ «άστο γι’ αργότερα» (εδώ).
– Εβαλε έναν βασικό στόχο (η Ελλάδα στην ευρωζώνη) και τον πέτυχε. Τι αντίστοιχο -έστω μικρότερης εμβέλειας- παρέδωσε ο διάδοχός του; Είναι γνωστό: μια οικονομία στο κόκκινο, που έσκασε αμέσως μετά τις εκλογές του 2009. Τα στοιχεία για την περίοδο Σημίτη ουδέποτε αμφισβητήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αλλιώς η χώρα δεν θα γινόταν δεκτή στην Ευρωζώνη. Αντίθετα, τα στοιχεία που παρέδωσε η κυβέρνηση Καραμανλή το 2009 προκάλεσαν την έκρηξη του-συντηρητικού πολιτικά- Γιούνκερ (εδώ).
– Ο Σημίτης δεν σιωπά από τότε που αποχώρησε. Εχει γράψει πέντε-έξι βιβλία, εκφωνεί ομιλίες, γράφει άρθρα, δίνει και συνεντεύξεις. Δεν αφήνει το έργο του να μιλάει, μιλάει και ο ίδιος γι’ αυτό, το υπερασπίζεται. Ο Κώστας Καραμανλής αφήνει τους διάφορους εκπροσώπους του να μιλούν για λογαριασμό του, με αποτέλεσμα να (μη) «μιλούν τα έργα του», που λέει ο Ρουσόπουλος, αλλά να έχουμε και τέτοιες εξάρσεις.
– Ο Σημίτης, ως ανάλγητος νεοφιλελεύθερος, καθιέρωσε το ΕΚΑΣ, το οποίο έκοψε ο αριστερός Τσίπρας δια χειρός του κομμουνιστή Κατρούγκαλου.
– Ο Σημίτης δεν έκανε μαγκιές του τύπου «go back, κυρία Μέρκελ», όπως ο Τσίπρας, που έτρεχε μετά να ζητάει την ελεημοσύνη της. Δεν μίλησε ποτέ για «Ολαντρέου». Οταν χρειάστηκε, ο Σημίτης πήγε στον Κολ, στον Σρέντερ και στον Σιράκ και με στοιχεία και σχέδιο τούς έπεισε να υποστηρίξουν τα ελληνικά αιτήματα.
– Την ώρα που η καραμανλική λαίλαπα οδηγούσε την οικονομία στο γκρεμό ο Σημίτης δεν σιώπησε, προειδοποίησε. Επίσης, δεν δίστασε να τα βάλει και με την κυβέρνηση του κόμματός του, όταν έβλεπε ότι έκανε ανοησίες.

Για όλα αυτά και πολλά άλλα είναι φυσικό ο πρώην Πρωθυπουργός να είναι μόνιμος στόχος:

– Των «καραμανλικών», διότι υπενθυμίζει τις ευθύνες τους για την χρεοκοπία του 2009.

– Των σημερινών κυβερνώντων διότι τους λέει «δεν μπορείτε, φύγετε πριν κάνετε μεγαλύτερη ζημιά». Και δεν το λέει για να ταυτιστεί με τον Μητσοτάκη. Ούτε γιατί «θέλει να επανέλθει», όπως αναμασά εδώ και καιρό η ανόητη «ανάλυση» μετά από κάθε παρέμβασή του. Πού να επανέλθει ένας πρώην Πρωθυπουργός 80 ετών; Ο Σημίτης προειδοποιεί (και) τον Τσίπρα γι’ αυτά που μπορεί να ακολουθήσουν.

Αν ο Τσίπρας δεν ήταν τόσο ξερόλας και αλαζόνας, θα κατακεραύνωνε μεν τον Σημίτη για την κυβερνητική θητεία του και για την προτροπή του να γίνουν πρόωρες εκλογές, αλλά θα προβληματιζόταν κιόλας. Ρε, μπας και βλέπει τίποτα περισσότερο από τον ίδιο αυτό το «φάντασμα του παρελθόντος»; Το 2008 προειδοποίησε ότι έρχεται το ΔΝΤ και δύο χρόνια μετά ήρθε. Σήμερα;

Σήμερα αυτό που πρέπει να αποτραπεί είναι να «δικαιωθεί» ο Σημίτης. Να μη γίνει Κασσάνδρα (η οποία, ως γνωστόν, έπεφτε μέσα στις προβλέψεις της). Αλίμονο αν ο Σημίτης-Κασσάνδρα πέσει και τώρα μέσα. Αλίμονο και στον Τσίπρα, που δεν θα βρίσκει τρύπα να κρυφτεί.

Εν κατακλείδι, είναι εύκολο να αποκαλεί ο Τσίπρας τον Σημίτη «φάντασμα του παρελθόντος». Το οδυνηρό θα είναι να επιβεβαιωθεί ο Σημίτης και γίνει ο Τσίπρας, στα 43 του, φάντασμα του παρόντος. Το χρονοντούλαπο της Ιστορίας θα τον περιμένει. Το χειρότερο όλων είναι ότι θα περιμένει και όλους εμάς ένας Αρμαγεδδώνας μπροστά στον οποίο η σημερινή κατάσταση θα μοιάζει με λοφάκι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News