Μέσα στην απόγνωση και την αγωνιώδη προσπάθεια να ξεφύγει από την πίεση της αξιολόγησης και όλων όσων αυτή υποκρύπτει – αν και εφόσον τελικά ολοκληρωθεί (βλ. τσεκούρι στις συντάξεις και πολιτική φθορά χωρίς τέλος), ο Αλέξης Τσίπρας θέλησε να ανοίξει την συζήτηση για το Σύνταγμα.

Πέραν της απορίας για το πώς φαντάζεται την διαδικασία και το τι ρόλο θα παίζουν όλοι αυτοί οι εξωθεσμικοί τους οποίους έχει εμπλέξει ο Πρωθυπουργός, τα ερωτήματα που μπορεί να έχουν ουσία είναι άλλα.

Κατ΄αρχάς, μπορεί να κάνει τώρα συνταγματική αναθεώρηση; Η απάντηση είναι όχι. Και αυτό λόγω της διαδικασίας. Για να υπάρξει συμφωνία επί των αναθεωρητέων διατάξεων, απαιτείται μία πλειοψηφία 3/5, δηλαδή 180 ψήφων, τουλάχιστον σε μία από δύο διαδοχικές κοινοβουλευτικές συνθέσεις, αφότου δηλαδή θα έχουν μεσολαβήσει εκλογές. Και σε κάθε περίπτωση, η δεύτερη Βουλή μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 110 του Συντάγματος, να διατυπώσει το περιεχόμενο της αναθεώρησης.

Με βάση αυτά, μπορούν όλοι να καταλάβουν ότι η συζήτηση περί αναθεώρησης, όπως επιχειρείται είναι μία παρωδία. Οχι μόνο επειδή οι συμμετέχοντες σε αυτήν είναι στην ουσία αναρμόδιοι, όχι απλώς επειδή στην Επιτροπή του κ. Τσίπρα δεν συμμετέχει ούτε ένας καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, ούτε επειδή θα ερωτηθεί και «η κοινωνία των πολιτών», η οποία όμως δεν θα δεσμεύσει κιόλας τις αποφάσεις. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός το είπε άλλωστε: «Απόψεις που, αν θέλετε, δημιουργούν μια εικόνα “αγιοποίησης” της κυρίαρχης, κάθε φορά, άποψης που επικρατεί στο κοινωνικό στρώμα, είναι απόψεις που ενέχουν κινδύνους. Δεν θέλω να ισχυριστώ επ’ ουδενί ότι ο λαός έχει πάντα δίκιο, ούτε ότι μπορεί η βούλησή του να εκτοπίσει ή να κατευθύνει τις θεσμικές διαδικασίες».

Η συζήτηση είναι παρωδία για πολύ πιο απλούς λόγους, που έχουν να κάνουν με τους αριθμούς. Το να βρει ο κ. Τσίπρας 180 ψήφους στη σημερινή Βουλή για να αναθεωρήσει κάποια διάταξη, θα πρέπει να θεωρείται τουλάχιστον απίθανο. Και ακόμη πιο απίθανο θα πρέπει να θεωρείται ότι θα έχει εκείνος την πλειοψηφία στην επόμενη Βουλή ώστε να αποφασίσει για το περιεχόμενο της αναθεώρησης.

Πέραν αυτού, το θέμα είναι ότι δεν έχει δώσει ούτε μία ένδειξη για το τι Σύνταγμα θέλει να φτιάξει. Θα θεσμοθετήσει φερ’ ειπείν την λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων; Θα προχωρήσει μήπως στον διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους, διακινδυνεύοντας να ρίξει ο Καμμένος την κυβέρνηση, όπως έχει υποσχεθεί στον Αρχιεπίσκοπο; Θα καταργήσει μήπως τη μονιμότητα στο Δημόσιο; Ή θα αποσύρει από το Σύνταγμα όλες τις συντεχνιακού τύπου διατάξεις «προστασίας» συγκεκριμένων επαγγελματικών κατηγοριών, με πρώτους τους δικαστικούς;

Προφανώς και τίποτε από όλα αυτά δεν έχει στο μυαλό της η σημερινή κυβέρνηση όταν μιλάει για αναθεώρηση του Συντάγματος. Το μόνο που έχει άλλη μία φορά κατά νου, είναι «η συζήτηση της μίας ημέρας». Που ως συνήθως οδηγεί σε ευτελισμό και του πιο σοβαρού θέματος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News