Κανένας δεν το επιθυμούσε. Ομως εδώ, όντως, το σύμπαν συνωμότησε. Ενα κλάσμα του δευτερολέπτου αργότερα ή νωρίτερα. Μία ανεπαίσθητη κίνηση του χεριού στο τιμόνι ή του ποδιού στο γκάζι. Είναι τόσα πολλά, που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν σαν ένα πλεκτό από χαοτικές εξισώσεις. Αν έφευγαν πέντε λεπτά αργότερα ή νωρίτερα…

Ναι, αυτές οι τραγωδίες φτιάχνονται με τρόπο που σε κάνει να σταυρώνεις τα χέρια, να γέρνεις το κεφάλι σαν απορημένο κουτάβι και να στοχάζεσαι από την έννοια του τυχαίου ως την υφή του μεταφυσικού.

Η οικογένεια στο Honda. Πόσο πιθανό είναι, αλήθεια, να σου συμβεί κάτι τέτοιο; Αν το γυρίσεις εντελώς ανάποδα και κρατήσεις μόνο τις πιθανότητες, κερδίζεις τζακ ποτ. Είναι τόσο ασύλληπτο που ακόμα και οι έννοιες αλλάζουν περιεχόμενο. Να, ο άνδρας που πήγε στην τουαλέτα. Αν απομονώσεις το χρονικό πλαίσιο στις στιγμές της σύγκρουσης, μπορεί να τον θεωρήσεις ως και τυχερό, επειδή ζει. Αν, όμως, απομακρυνθείς και δεις όλη την υπόλοιπη ζωή του, δεν υπάρχει δράμα αντάξιο της μοίρας του.

Οι δύο στην Porsche. Ο 24χρονος που οδηγεί. Και ο φίλος από δίπλα. Δεν θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη, δεν έμεινε τίποτα πέρα από στάχτη. Τώρα η χώρα σοκαρισμένη συζητά για το πλουσιόπαιδο που καβάλησε το ακριβό αυτοκίνητο και πήρε και άλλους μαζί του στον Αδη. Α, ναι, ακούγονται και αυτά που, ανομολόγητα, μπορεί να ψιθυρίζετε και εσείς τώρα. Είναι, άραγε, σωστό να οδηγεί Porsche ένα παιδί 24 χρονών; Μην ήταν η τραγωδία που ήρθε ως αναπόφευκτη τιμωρία στην ύβρι και στην έπαρση; Οχι, δεν πάει έτσι. Διότι κάθε μέρα στη χώρα σκοτώνονται πέντε άνθρωποι στο δρόμο. Και οι τρεις είναι κάτω των 30 ετών. Και δεν βρίσκονται μέσα σε Porsche.

Δεν έχει να κάνει με το αυτοκίνητο. Εχει να κάνει με τον τρόπο που οδηγείς. Και, εδώ που τα λέμε, αν είσαι ένας οδηγός που τρέχει με εγκληματικές ταχύτητες, είναι καλύτερο να το κάνεις με Porsche. Ναι, βέβαια, είναι και το αυτοκίνητο που συχνά σε προκαλεί να το «πατήσεις», όμως μην έχετε αμφιβολίες ότι, συνήθως, αν πας την Porsche κοντά στα 300 χιλιόμετρα την ώρα, θα σανιδώσεις και το συμβατικό αυτοκίνητο με προορισμό τα 200. Αν δεν προκαλέσεις ένα δυστύχημα σαν και αυτό που είδαμε, έχεις αυξημένες πιθανότητες να προκαλέσεις κάποιο άλλο. Δεν αποκλείεται το αυτοκίνητο να έβγαλε πρόβλημα. Ομως η ταχύτητα με την οποία κινείτο ήταν υπερβολική, απαγορευτική.

Οσο και αν μας σοκάρει η τραγωδία, είναι κομμάτι της καθημερινότητας των δρόμων μας. Μέσα σε εξήντα χρόνια έχουν σκοτωθεί σχεδόν 140.000 άνθρωποι, αριθμός διπλάσιος από τις στρατιωτικές μας απώλειες σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Και όσο και αν αποδώσεις ευθύνες στην κατάσταση των παλιών δρόμων και μηχανών, τα περισσότερα λάθη ματώνουν τα χέρια που κρατούν το τιμόνι.

Φταίει, φυσικά, η ανεπάρκεια της παιδείας και ο βαλκανικού τύπου τσαμπουκάς με τον οποίο οι άνδρες βγαίνουν στο δρόμο ως οδηγοί. Φταίει και η ατιμωρησία των παραβατών. Υπάρχουν παραβάσεις για τις οποίες η άδεια οδήγησης έπρεπε να αφαιρείται δια βίου.

Και  είναι να απορείς για ποιο λόγο η οδική ασφάλεια δεν είναι μάθημα στα σχολεία. Είναι δυνατόν; Κάθε μέρα σκοτώνονται τόσοι νέοι και όμως αυτή η οδυνηρή εμπειρία δεν ενσωματώνεται στη διδασκαλία των παιδιών. Θα μου πείτε, έχουμε τα θρησκευτικά. Αν μη τι άλλο, ο αυριανός οδηγός θα ξέρει να διαλέξει σταυρό για τον καθρέφτη και εικόνισμα για το ταμπλό. Η Παναγιά μαζί του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News