Το πρωί χθες, 28.12.2016, όλοι οι διαπιστευμένοι στην Γενική Γραμματεία Τύπου και Πληροφοριών δημοσιογράφοι, λάβαμε το ακόλουθο email με τίτλο «Σημείωμα για εργαζόμενους Μαρινόπουλου»:

«Κύκλοι του υπουργού Επικρατείας, Αλέκου Φλαμπουράρη, σημειώνουν:

» “Οι εργαζόμενοι της Μαρινόπουλος ΑΕ δεν πρέπει να ανησυχούν, λόγω της καθυστέρησης καθαρογραφής της δικαστικής απόφασης. Η καθυστέρηση αυτή, που οφείλεται στους δυστυχώς συνήθεις αργούς ρυθμούς της δικαιοσύνης, δεν θα ακυρώσει τη συμφωνία.

» Η Κυβέρνηση, με όλες τις δυνάμεις της, θα προσπαθήσει, μια επιτυχής συμφωνία υπέρ 13.000 εργαζομένων και χιλιάδων προμηθευτών, να υλοποιηθεί”.»

Υπογράμμισα το «οφείλεται στους δυστυχώς συνήθεις αργούς ρυθμούς της δικαιοσύνης». Αυτό, δεν το λέει ένας απλός έλληνας πολίτης. Το λέει υπουργός της ελληνικής κυβέρνησης. Και, ακόμα και αν είναι έτσι – που ασφαλώς και είναι – δεν χρειαζόμαστε άλλους σχολιαστές. Εχουμε πήξει από αυτούς, ιδίως τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια, και όλοι τους είναι άθλιοι.

Είναι σκληρή η λέξη, και στην σταδιοδρομία μου προσπαθούσα πάντοτε τέτοιες να τις αποφεύγω. Αλλά ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να αγγίξει και να αφυπνίσει όσους θερμαίνουν καρέκλες ευθύνης, χωρίς και να τις τιμούν.

Δεν ξέρω γιατί πρέπει να ζούμε έναν καθημερινό βομβαρδισμό δήθεν ενημέρωσης, από «κύκλους του Υπουργού Επικρατείας κ. Φλαμπουράρη», που «σημειώνουν τα εξής», και αυτά τα «εξής» δεν είναι τίποτα. Μόνο σχολιασμός…

Το ‘χω ξαναπεί: Αυτά τα άτυπα σημειώματα, από κέντρα, παράκεντρα και κύκλους, θα γράψουν κάποτε την ιστορία της Ελλάδας σε μία από τις κρισιμότερες στροφές της μεταδικτατορικής πορείας της. Επί του παρόντος, όλα αυτά τα non papers, δηλαδή τα «τιποτένια χαρτιά» όπως ελεύθερα τα μεταφράζω, αναπαύονται ταξινομημένα σε έναν σκληρό δίσκο, συντροφευμένα από στιγμιαίες σημειώσεις μου, και περιμένουν να αξιοποιηθούν. Θα γίνει…

Το θέμα της πολιτικής επικοινωνίας μας απασχολεί πολύ εδώ στο Protagon. Γι αυτό και, κουραστικά ίσως για κάποιους, επιμένουμε να αναλύουμε κάθε σημείωμα και σημειωματάκι που παράγεται στα υπόγεια του Μαξίμου ή στα υψηλά δώματα της Γενικής Γραμματείας στη Συγγρού, και που τις περισσότερες φορές, διαπιστωμένα πια, εμπίπτουν απόλυτα στον ορισμό της πολιτικής προπαγάνδας.

Το ενδιαφέρον αντικείμενο της μελέτης μας, δεν έγκειται στο γιατί υπάρχει αυτή η φάμπρικα, αλλά γιατί ακόμα πουλάει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News