Το απόγευμα του φετινού Μεγάλου Σαββάτου των Καθολικών βρέθηκα στο Μόναχο, στην κεντρική πλατεία της πόλης, τη διάσημη Marienplatz. Μαζί με πάρα πολύ κόσμο, μιλάμε για μιλιούνια κόσμου, να πηγαινοέρχονται, να ψωνίζουν, να μιλούν, να περπατούν, να χαίρονται. Ήταν μόλις 4 ημέρες μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο αεροδρόμιο και το μετρό των Βρυξελλών και σκεφτόμουν πόσο ιδανική θα ήταν η Marienplatz για τον φανατικό που θέλει να σκοτώσει τυφλά. Κόσμος χαρούμενος, ανυποψίαστος, ανέμελος, καταναλωτικός γιορτάζει, διασκεδάζει. Ένιωθα ότι δεν είμαι απολύτως ασφαλής μέσα σε αυτό το πλήθος – στόχο, παρά τη διόλου διακριτική παρουσία της Αστυνομίας.

Στη Χριστουγεννιάτικη αγορά του Kurfuerstendamm που χτυπήθηκε το βράδυ της Δευτέρας βρέθηκα πριν από λίγες εβδομάδες, όπως και σε άλλες αγορές του Βερολίνου. Είμαι φαν τους, όπως κι εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι. Μόλις είχαν κλείσει τα μαγαζιά, ο κόσμος έπινε το ζεστό κρασί του έξω στα όρθια, χαλαρός και κεφάτος, παρά τη θερμοκρασία που ήταν κάτω από το μηδέν. Η διασκέδαση σε δημόσιους χώρους στη Γερμανία είναι τρόπος ζωής. Όχθες ποταμών και πάρκα, πλατείες και παζάρια κατακλύζονται από κόσμο έτοιμο να περάσει καλά ανάμεσα στο πλήθος. Ιδανικός στόχος! Αραγε σκέφτονται την πιθανότητα να πάρει ένας φανατικός ένα φορτηγό και να χτυπήσει στα τυφλά το σκηνικό αυτό της διασκέδασης σκορπώντας το θάνατο;

Στην Αθήνα πάλι, το βράδυ της Δευτέρας δεν χρειαστήκαμε κανένα φορτηγό, κανέναν τρομοκράτη, κανέναν αποφασισμένο να σκοτωθεί και να σκοτώσει για να τα κάνουμε μαντάρα. Κάποιοι περικύκλωσαν τρία τρόλεϊ, απείλησαν τους οδηγούς και τους επιβάτες, τους κατέβασαν κι έβαλαν φωτιά στα οχήματα. Στις 10 το βράδυ, στην οδό Πατησίων. Γιατί το έκαναν; Γιατί μπορούσαν, γι αυτό. Ετσι, για την αλητεία.

Κάποιοι άλλοι απειλούν ότι έχουν «απαλλοτριώσει» προϊόντα πολυεθνικών, τα έχουν δηλητηριάσει με τρόπο τον οποίο περιγράφουν, προτίθενται να τα επιστρέψουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ από τα οποία τα απαλλοτρίωσαν κι όποιον πάρει ο χάρος. Αυτό ισχυρίζονται ότι το κάνουν για δεύτερη χρονιά, προκειμένου να τιμωρήσουν τις πολυεθνικές, να τις κάνουν να αλλάξουν όλες τις παρτίδες με τους πελτέδες ντομάτας και τα γάλατα από τις οποίες ισχυρίζονται ότι προέρχονται τα «απαλλοτριωμένα» δηλητηριασμένα προϊόντα. Γιατί το κάνουν; Γιατί μπορούν. Ετσι, για την αλητεία.

Στην Ελλάδα δεν έχουμε ανάγκη κανέναν τρομοκράτη, κανέναν καμικάζι αυτοκτονίας να αμφισβητήσει το δικαίωμά μας να παίρνουμε το τρόλεϊ Δευτέρα βράδυ και να περνάμε από την Πατησίων. Πολύ απλά, έχουμε απεμπολήσει το δικαίωμα αυτό. Δεν μας απασχολεί ούτε καν η οικονομική ζημία από τις συχνότατες καταστροφές. Ούτε καν η παράδοση του κτιρίου του Πολυτεχνείου και μιας ολόκληρης περιοχής στα χέρια εκείνων που μπορούν να καταστρέφουν απλώς και μόνο επειδή μπορούν. Δεν απαιτούμε από τις αρχές να παρέμβουν. Έχουμε αφεθεί στις προθέσεις κάποιων αγνώστων οι οποίοι -είναι τρελό!- ούτε καν μας τρομοκρατούν. Τους συνηθίσαμε. Εθιστήκαμε στο «έτσι, για την αλητεία», έγινε μέρος της ζωής μας.

Και το χειρότερο; Δεν ανησυχούμε καθόλου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News