Υποτίθεται ότι ένα από τα σοβαρά ηθικά προβλήματα της συμφωνίας Ευρωπαϊκής Ενωσης – Αγκυρας για το Προσφυγικό ήταν ότι η Τουρκία δεν θεωρείται «ασφαλής χώρα». Υποτίθεται ότι η Ελλάδα είναι ασφαλής χώρα.

Εντάξει, το θλιβερό περιστατικό στη Μόρια δεν μπορεί να χαρακτηρίσει συνολικά τη χώρα μας ως επικίνδυνη. Να δεχτώ και για χάρη της συζήτησης ότι ο Γιάννης Μουζάλας κάνει ό,τι μπορεί για να διαχειριστεί ένα θέμα πολυπαραγοντικό και μεγαλύτερο των περιορισμένων δυνατοτήτων της χώρας· φταίει ας πούμε και η ΕΕ που δεν στελεχώνει επαρκώς τις μονάδες που εξετάζουν τις αιτήσεις ασύλου.

Αλλά εδώ μιλάμε πια για δύο ανθρώπους, για μια γιαγιά και για το εγγονάκι της, που κάηκαν ζωντανοί. Που έφυγαν από την πατρίδα τους για να γλιτώσουν από τις βόμβες και βρέθηκαν απανθρακωμένοι στο κέντρο φιλοξενίας της Μόριας. Το «φιλοξενίας» ακούγεται πια ως ένας τραγικός ευφημισμός. Το «hot spot» το λες και μαύρο χιούμορ μετά τη χθεσινή πυρκαγιά. Γι’ αυτό και οι δομές στη Λέσβο και στα άλλα νησιά του Αιγαίου αναφέρονται πλέον από τους εκπροσώπους της πολιτείας όλο και πιο συχνά με τον επίσημο τίτλο τους: «Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης Αλλοδαπών». Αυτός χωράει και τραγωδίες…

Το πρόβλημα είναι λίγο πολύ γνωστό. Στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου βρίσκονται «παγιδευμένοι» χιλιάδες πρόσφυγες ή μετανάστες, μόνο στη Μόρια διαμένουν 4.500 ψυχές. Οι ροές από τα τουρκικά παράλια έχουν μεν περιοριστεί εντυπωσιακά, αλλά τώρα έχουμε περάσει στην επόμενη φάση του προβλήματος καθώς η παραμονή των προσφύγων στα νησιά λαμβάνει χαρακτηριστικά μονιμότητας. Με βάση τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, όσοι αιτούνται ασύλου πρέπει να παραμείνουν στις δομές στα νησιά έως ότου εξεταστούν οι αιτήσεις τους και να μην μεταφερθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα, πόσο μάλλον στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες υποδοχής. Ο κ. Μουζάλας είπε ότι σχεδόν όλοι αιτούνται ασύλου και ότι η διαδικασία εξέτασης των αιτήσεων είναι εξαιρετικά χρονοβόρα. Και έτσι, ο μεν πρόσφυγας που έχει ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα σε μια δραματική οδύσσεια προς την Ευρώπη αισθάνεται να έχει παγιδευτεί, οι δε κάτοικοι των νησιών αισθάνονται πως οι πρόσφυγες ήρθαν για να μείνουν. Οι περισσότεροι μετρούν ήδη τέσσερις και πέντε μήνες αναμονής στη Λέσβο και στη Χίο. Και κάποιοι εξ αυτών καίγονται ζωντανοί…

Λέει ο κ. Μουζάλας ότι η τοπική αυτοδιοίκηση παρεμποδίζει τη δημιουργία νέων δομών στη Χίο και ότι τις αντιδράσεις των κατοίκων τις υποδαυλίζουν χρυσαυγίτες. Να το δεχτώ. Πού είναι το κράτος να επιβάλει με αποφασιστικότητα αυτό που πρέπει να γίνει, να απομονώσει τους χρυσαυγίτες, να υποδείξει στους δημάρχους και να εξηγήσει στους κατοίκους τη μεγαλύτερη εικόνα μιας εθνικής προσπάθειας διαχείρισης του Προσφυγικού; Ολόκληρο υπουργείο έχει πλέον ο κ. Μουζάλας, ή αν δεν μπορεί αυτός να αναλάβει το κόστος της σύγκρουσης γιατί δεν είναι τόσο σκληρός, ολόκληρο υπουργείο έφτιαξε ο Πρωθυπουργός για να επιδείξει την πυγμή του, να επιταχύνει τις δράσεις, να φτιάξει επιτέλους τις αναγκαίες δομές, ώστε να μην καίγονται γυναικόπαιδα ζωντανά.

Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση, που κάποτε όταν ήταν στην αντιπολίτευση ούρλιαζε για το Φαρμακονήσι και τα air condition της Αμυγδαλέζας, παρακολουθεί υπνωτισμένη ένα πρόβλημα μέσα στο πρόβλημα να εξελίσσεται. Μετά τη χθεσινή τραγωδία στη Μόρια ο κ. Τσίπρας είχε λέει επικοινωνία με τον κ. Μουζάλα και θα αναφερθεί σε αυτό το ζήτημα κατά την περιοδεία του στη Θράκη. Στην Αλεξανδρούπολη πάντως μίλησε για το λιμάνι που είναι ενεργειακός κόμβος και άλλα περί ανάπτυξης που έρχεται…

ΥΓ. Τελικά ο Πρωθυπουργός εξέδωσε αργότερα μέσα στη μέρα ανακοίνωση: «Είμαι συγκλονισμένος, όπως ολόκληρος ο ελληνικός λαός, από το τραγικό συμβάν στη Μόρια. Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στους οικείους των ανθρώπων που χάθηκαν. H ελληνική κυβέρνηση δίνει σε δύσκολες συνθήκες έναν αποφασιστικό αγώνα για την ανθρωπιστική διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος και θα εντείνει ακόμα περισσότερο τις προσπάθειες για ασφάλεια και ποιότητα ζωής στα κέντρα φιλοξενίας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News