«Ημασταν προετοιμασμένοι και για τα δύο ενδεχόμενα με δεδομένες τις πρόσφατες αποτυχίες των δημοσκοπικών εταιρειών στις μεγάλες εκλογικές μάχες». Το Μαξίμου για τις αμερικανικές εκλογές. Ας ξεπεράσουμε το ότι στις «μεγάλες εκλογικές μάχες» οι μικρομέγαλοι αστέρες της επικοινωνίας του Μαξίμου εννοούν και τις δικές μας. Ας ξεπεράσουμε και το ότι μπροστά σε ένα τέτοιο παγκόσμιο γεγονός αυτοί παθαίνουν Πολάκη. Και ας πάμε στην «αποτυχία» των δημοσκοπικών εταιρειών στις ΗΠΑ.

Πόσο απέτυχαν λοιπόν οι δημοσκόποι στις ΗΠΑ; Κατ’ αρχάς τα ψιλογνωστά. Η Χίλαρι Κλίντον βγήκε πρώτη σε ψήφους. Με διαφορά. Προς το παρόν φαίνεται πως την έχουν ψηφίσει 250.000 περισσότεροι Αμερικανοί απ’ ό,τι τον αντίπαλό της. Αλλά καθώς στην Καλιφόρνια έχει καταμετρηθεί μόλις το 71% των ψήφων και στην πολιτεία της Ουάσιγκτον μόλις το 59% –παρεμπιπτόντως εκεί όπου γίνονται και οι σφοδρότερες διαδηλώσεις κατά του Τραμπ– εκτιμάται ότι η τελική διαφορά θα είναι πάνω από ένα εκατ. ψήφοι και ίσως φτάσει στο 1,5 εκατ. ψήφους. Υπέρ της Χίλαρι. Το δε ποσοστό υπέρ της σε παναμερικανικό επίπεδο αναμένεται να είναι κάπου ανάμεσα στο 1 και 2%.

Η τελευταία δημοσκόπηση πριν από τις κάλπες της 8ης Νοεμβρίου ήταν αυτή που διεξήγαγαν από κοινού το δίκτυο ABC και η εφημερίδα Washington Post στο τετραήμερο 3-6 Νοεμβρίου. Εδινε στη Χίλαρι προβάδισμα 4% μονάδων (με 47% έναντι 43% του Τραμπ) και περιθώριο στατιστικού σφάλματος ± 2,5%. Η εκτίμηση της έρευνας είναι κοντά στο τελικό αποτέλεσμα. Πρώτη η Χίλαρι και με ποσοστά εντός των ορίων του στατιστικού σφάλματος.

Οταν δούμε το επίσημο τελικό αποτέλεσμα, όταν ξεπεράσουμε τη ζάλη από τη νίκη του αδιανόητου Τραμπ, θα αντιληφθούμε το πόσο αλλοιώθηκε η λαϊκή βούληση στις ΗΠΑ εφέτος. Εξαιτίας του εκλογικού συστήματος –πλειοψηφικό σε κάθε πολιτεία, που κάθε μία στέλνει τους εκπροσώπους της στο Κολέγιο των Εκλεκτόρων που αναδεικνύει αυτό τον πρόεδρο– αλλά και λόγω του οριακού του αποτελέσματος υπέρ του Τραμπ σε μια σειρά από κρίσιμες πολιτείες.

Τι θα γινόταν αν άλλαζαν ελάχιστα τα ποσοστά σε αυτές τις κρίσιμες πολιτείες, τις οποίες έχασε η Χίλαρι και μαζί τους έχασε την προεδρία; Θα μου πείτε ότι με το what if δεν γίνεται δουλειά και σίγουρα δεν αλλάζει ένα αποτέλεσμα που αποδέχτηκε ταπεινωμένη και η ίδια η Χίλαρι. Συμφωνώ, αλλά επειδή μιλάμε για αριθμούς και για αποτυχία των γκάλοπ, μια υπόθεση εργασίας, εντός των ορίων της στατιστικής έρευνας, αποδεικνύει τι θα μπορούσε κάλλιστα να έχει συμβεί. Και τότε θα λέγαμε άλλα για τις ΗΠΑ και το Μαξίμου θα ετοιμαζόταν χαρούμενο να υποδεχτεί τον Ομπάμα αντί να θυμάται τις αμερικανικές βοθροεταιρείες δημοσκοπήσεων.

Τι θα γινόταν λοιπόν αν μόλις ένας (1) στους 100 ψηφοφόρους ψήφιζε αντί τον Τραμπ την Χίλαρι; Η υποψήφια των Δημοκρατικών –που συμφωνώ δεν είχε το ίδιο γκελ με τον Ομπάμα και πολλοί Δημοκρατικοί την αντιπαθούσαν και δεν έσπευσαν να την ψηφίσουν– θα έπαιρνε το Μίσιγκαν, το Γουισκόνσιν, την Πενσιλβάνια και την Φλόριντα και θα εκλεγόταν αυτή πρόεδρος των ΗΠΑ με 307 εκλέκτορες. Ο χάρτης θα ήταν έτσι.

Ενας στους εκατό… Τότε θα λέγαμε ότι η Αμερική ήταν απολύτως έτοιμη να δεχτεί μια γυναίκα πρόεδρο, αμέσως μετά μάλιστα από τον πρώτο αφροαμερικανό πρόεδρο και ότι οι Ρεπουμπλικανοί δεν μπορούν να απευθυνθούν στα κρίσιμα αυτά στρώματα της κοινωνίας για να τους δώσουν τη νίκη. Αλλά ας ξυπνήσουμε από το όνειρο. Ο τάχα μου αντισυστημικός Τραμπ προσέγγισε ακριβώς εκείνους τους ψηφοφόρους που χρειαζόταν για να πάρει τη νίκη. Για να μην λέμε δηλαδή ότι αμερικανικός λαός μίλησε. Κάποιοι μίλησαν αλλά όχι όλοι, ούτε καν οι μισοί…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News