Εξω από την Καλαμάτα υπάρχει ένας περιφερειακός αυτοκινητόδρομος. Ωραίος και καινούργιος και θα βοηθήσει στην αποσυμφόρηση της πόλης, κλασικά πράγματα. Είναι λένε πανέτοιμος, τα έργα έχουν ολοκληρωθεί καιρό τώρα. Ομως δεν δίνεται στην κυκλοφορία. Γιατί; Επειδή κατά το τοπικό ρεπορτάζ, «δεν είναι σαφές ποιος μπορεί να τον εγκαινιάσει»! Οσο δεν γίνεται ανασχηματισμός, διστάζει να κατέβει ο Χρήστος Σπίρτζης, ο σημερινός υπουργός Υποδομών και Δικτύων, να κόψει την κορδέλα και να αρχίσουν οι Μεσσήνιοι να οδηγούν πιο άνετα και με μεγαλύτερη ασφάλεια.

Αυτό δεν είναι προφανώς το μόνο περιστατικό αναβλητικότητας. Οταν προαναγγέλλεται ανασχηματισμός, όλοι φρενάρουν. Οι υπουργοί που ξέρουν ότι μπορεί να αποχωρήσουν είτε κατεβάζουν τα μολύβια, είτε μπαίνουν σε διαδικασία ρύθμισης «εκκρεμοτήτων», ενώ οι υπόλοιποι περιμένουν να δουν πού θα κάτσει η μπίλια. Το κυβερνητικό έργο μπαίνει σε καταστολή που γίνεται όλο και βαθύτερη όσο περνούν οι μέρες. Γι’ αυτό και όπως έλεγαν οι παλιοί «υποτιμήσεις και οι ανασχηματισμοί δεν προαναγγέλλονται»…

Αλλά ο Αλέξης Τσίπρας τον έχει προαναγγείλει ουσιαστικά εδώ και 10 μέρες όταν από το βήμα του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «οι υπουργικές θέσεις δεν έχουν εκχωρηθεί ούτε παραχωρηθεί σε κανέναν με κριτήρια μονιμότητας». Και έχει περάσει μια εβδομάδα από τότε που η Ολγα Γεροβασίλη είπε ότι ο ανασχηματισμός θα είναι «δομικός». Δέκα ημέρες στις οποίες αν είσαι υπουργός σκέφτεσαι αν σε λίγο θα έχεις το ίδιο γραφείο και τον ίδιο καφετζή και αν θα συνεχίσεις να ξυπνάς νωρίς για να σε πάει ο σοφέρ προς το Golden Hall στο Μαρούσι ή προς τον Πειραιά ή απλά δεν θα χρειάζεται να ξυπνάς νωρίς γιατί δεν θα έχεις κάπου να πας.

Είναι προφανές ότι η ο Πρωθυπουργός περιμένει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τον «νόμο Παππά» για τις τηλεοπτικές άδειες μολονότι στην κυβέρνηση φαίνεται να έχουν προεξοφλήσει το αρνητικό αποτέλεσμα. Είναι επίσης και η συγκυρία, η 28η Οκτωβρίου που ο κ. Τσίπρας θα πάει λένε στον Αη Στράτη, οπότε πού καιρός για τηλεφωνήματα και ανακοινώσεις. Και υπάρχει και το θέμα του Πάνου Σκουρλέτη, που δεν θέλει την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, αλλά δεν θέλει και να φύγει από το υπουργείο Ενέργειας και τον στηρίζουν οι 53+ του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Γι’ αυτό και τον κάλεσε το απόγευμα της Τρίτης στο Μαξίμου να τα πουν.

Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο δύσκολη εξίσωση για τον κ. Τσίπρα. Ο Θοδωρής Δρίτσας που προς το παρόν ξυπνάει για να πάει στον Πειραιά και το υπουργείο Ναυτιλίας είπε στο ραδιόφωνο ότι «οι ιδιωτικοποιήσεις δεν ήταν ποτέ στη προγραμματική φαρέτρα του ΣΥΡΙΖΑ» και πως «δεν είμαστε εδώ για να πουλάμε την ψυχή μας στο διάολο για την εξουσία και ένα τέταρτο Μνημόνιο». Ακόμα και ο Γιάννης Μουζάλας που είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση, ένας πραγματικός «doer», άνθρωπος των έργων δηλαδή, είπε επίσης στο ραδιόφωνο: «Δεν ξέρω εάν θα είμαι υπουργός κατά την επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα». Και ο κ. Μουζάλας δεν έχει ένα υπουργείο που απλά «ενοχλείται» από τις ιδιωτικοποιήσεις του ΟΛΠ, έχει ένα υπουργείο που χειρίζεται μια ανθρωπιστική τραγωδία. Πρέπει να ξέρει τι θα κάνει το αμέσως επόμενο διάστημα.

Επειδή λοιπόν η χώρα πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί, πρέπει ο κ. Τσίπρας να πάρει γρήγορα τις αποφάσεις του. Μπορεί να θέλει να κυβερνήσει με τους σαραντάρηδες όπως λέει το «ρεπορτάζ», μπορεί να θεωρεί τον Φώτη τον Κουβέλη σαραντάρη της εποχής και ότι η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ισούται με δύο εικοσάρες. Αλλά ας το αποφασίσει γρήγορα. Δεν μπορεί μια χώρα να ζει σε μια αιώνια «προανασχηματική» εβδομάδα. Διότι αυτό μοιάζει με προεκλογική περίοδο…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News