Πρώτα πήγε στην εκδήλωση για τα 1.000 φύλλα της εφημερίδας της Χρυσής Αυγής. «Πήγα να ακούσω, τι να έκανα;». Μετά αγκαλιάστηκε με τον Νίκο Μιχαλολιάκο. Τι δηλαδή, να μην τον αγκαλιάσει και να νιώσει ο αρχηγός ότι δεν τον αγαπούν; Και μετά βγήκε στο ραδιόφωνο να πει ότι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν απλά «μια κακιά στιγμή» – «οι άλλοι όμως ψήφισαν 40 μνημόνια». Να πώς βγαίνουν λάδι οι χρυσαυγίτες φονιάδες.

Ο Στιβ Γιατζόγλου είναι μια ξεχωριστή και κάπως γραφική περσόνα του ελληνικού μπάσκετ. Ηρθε στα 70s στην Ελλάδα από την Αμερική, ήταν αθλητικός και ήξερε να σουτάρει από τα πλάγια, πολύ προτού υπάρξει το τρίποντο και σοβαρό μπάσκετ. Εκανε καλή καριέρα, έπαιξε στην Εθνική, γνώρισε και την Κατερίνα Γιατζόγλου. Επειτα έγινε προπονητής. Οχι τίποτα σπουδαίο, αλλά με διάρκεια, πρόθυμος πάντα να αναλάβει ό,τι πόστο του προσφέρεται. Δεν θυμάσαι τις ομάδες που ανέλαβε, αλλά θυμάσαι τις συνεντεύξεις του, να προφέρει τις λέξεις «πλεκτάνη», «πρεζόνι», «γκοτζίλα», και μετά να παίρνει μια μεγάλη εισπνοή με τα ρουθούνια του με μια γκριμάτσα σαν να έχει μυρίσει κάτι άσχημο.

Τυπικός Ελληνοαμερικάνος θα πεις. Και δεν θα έχεις άδικο, στη συνέντευξη που έδωσε στον Sport FM την Τρίτη έπλεξε το εγκώμιο του Ντόναλντ Τραμπ, όπως θα έκαναν οι περισσότεροι ομογενείς μας: «Τι είναι ο Τραμπ; Που θέλει να βγάλει τους 30 εκατ. λαθρομετανάστες και να δώσει δουλειές στους Αμερικάνους; Ποιο είναι το προβλήματα με τον Τραμπ;»…

Τυπικός χρυσαυγίτης; Αν όχι τυπικός, σίγουρα χρυσαυγίτης. Ναι, καραμπινάτος χρυσαυγίτης. Σαν όλους αυτούς που ψηφίζουν τη Χρυσή Αυγή. Σαν αυτούς που ακούς στο λεωφορείο, στο καφενείο, στο γυμναστήριο να μηδενίζουν τους «ψεύτες πολιτικούς», να συμψηφίζουν τα συσσίτια και το μνημόνιο με τον μαχαιροβγάλτη Ρουπακιά. Σαν τον τύπο της διπλανής πόρτας, που ψιθυρίζει όλο δηλητήριο ότι «δεν μπορεί, κάτι θα έκανε και ο Φύσσας και θα τους προκάλεσε».

Εχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η ψήφος στη Χρυσή Αυγή θεωρείτο ψήφος διαμαρτυρίας – αν ήταν ποτέ τέτοια. Εδώ και έναν χρόνο, από τότε που ο Μιχαλολιάκος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας του Φύσσα, είναι απολύτως συνειδητή ψήφος. Ας το πάρουμε απόφαση κι ας πορευτούμε με αυτή τη βεβαιότητα.

Ακούς τον Γιατζόγλου να λέει: «Ηταν κακιά στιγμή ο Φύσσας. Δεν υπάρχουν άλλοι Φύσσες;». 

Τον ακούς να λέει για τις κατηγορίες για εγκληματική οργάνωση που βαραίνουν την Χρυσή Αυγή: «Το τι ακούω δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει το τι βλέπω. Πήγα εκεί και άκουσα δέκα αλήθειες… Οι Ελληνες πεινούν και τρώνε σκουπίδια. Αυτό που έχουμε βιώσει εδώ στην Ελλάδα είναι από τους πολιτικούς, είναι να λένε κάτι και την άλλη μέρα να κάνουν κάτι το διαφορετικό. Πόσες αλήθειες έχετε ακούσει από τους πολιτικούς;»

Τον ακούς να λέει ότι η Χρυσή Αυγή έχει κάνει «λάθη, όμως δεν έχει υπογράψει 40 μνημόνια».

Τον ακούς να λέει: «Αυτοί που δεν έχουν χρήματα να στείλουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία, γιατί είναι υποχρεωμένοι να έχουν τα παιδιά τους μαζί με των προσφύγων;» 

Τον ακούς και πέρα από την γνώριμη και διασκεδαστική προφορά, είναι ακριβώς ό,τι ακούς καθημερινά να κουβεντιάζεται δίπλα σου. Από τους αμέτρητους χρυσαυγίτες της διπλανής πόρτας. Ολους αυτούς τους ρατσιστές που προϋπήρχαν αλλά κρύβονταν στα κόμματα που μοίραζαν διορισμούς και ρουσφέτια. Που κρύβονταν στα ίδια μας τα σπίτια. Και που τώρα μπορείς να πληρώνεις εισιτήριο για να τους βλέπεις και στο γήπεδο. Και να καταλαβαίνεις ότι τα χωρατά τους για τους μαύρους που μπορούν να καρφώσουν αλλά μπορούν και να σε δαγκώσουν, έκρυβαν κάτι άλλο…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News