Ο Αλέξης Τσίπρας έχει στα δεξιά του τον παπά. Στα αριστερά τον άνδρα με τη φουστανέλα. Φέρνει τις βόλτες του. Το πουκάμισο δεν κρύβει την κοιλίτσα του. Δεν είναι, απλώς, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Είναι ο κλασικός, ο παραδοσιακός, ο μέσος Ελληνας. Εκείνος που σας περιμένει μέσα στον καθρέφτη ή στην άκρη της σούβλας.

Σημειολογικά είναι η ισχυρότερη εικόνα που εξέπεμψε ποτέ ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν υπάρχει φωτογραφία που να διηγείται καλύτερα την ιστορία και να εξηγεί ακόμα και όσα δεν λέγονται ή δεν μπορούν να ειπωθούν. Υπάρχει, αλήθεια, θεαματικότερη μετάλλαξη; Ενας νέος πολιτικός, αντισυστημικός, ρόκερ και καβαλάρης μηχανής, εξελίσσεται, μέσα από την εξουσία στη πιο συμβατική, τυπική, παραδοσιακή φιγούρα του Ελληνα. Θέλει ο τουρίστας να δείξει τον συμπατριώτη μας στην πατρίδα του; Δεν θα πάρει τσολιαδάκι, αλλά αυτή τη φωτογραφία του Τσίπρα. Αν μάλιστα ο Πρωθυπουργός κάνει και ένα αντίστοιχο πέρασμα από νησί, τότε θα είναι ένα ντοκιμαντέρ για την Ελλάδα μέσα σε δύο κλικ.

Τι είναι αυτό που συνέβη; Τον έκανε κιμά η εξουσία; Εύπλαστο και διαθέσιμο για μουσακά και μπιφτέκια; Του φόρεσε με το ζόρι το κουστούμι του ρόλου, δηλαδή τα τσαρούχια και τη φουστανέλα; Μήπως, απλώς, τον απελευθέρωσε; Μήπως τώρα βλέπουμε τον πραγματικό Τσίπρα; Μικρή σημασία έχει. Έστω και λίγο αμήχανος, ο Τσίπρας έδιωξε το τραύλισμα και άρχισε να λέει το ποίημα όπως πρέπει. Ενας από μας. Ελληνάρας.  Ακόμα και αν δεν αντιπροσωπεύει εσάς προσωπικά, είναι μία εικόνα που ταιριάζει στους περισσότερους.

Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι με άσπρο πουκάμισο. Ο Κυριάκος δεν έχει κοιλίτσα γιατί κάνει σπορ -μπορώ να δηλώσω υπευθύνως ότι παίζει καλή μπάλα. Ο Τσίπρας χορεύει παραδοσιακά, ο Κυριάκος fit και χαμογελαστός, με σηκωμένα τα μανίκια, έτοιμος για δουλειά, ποζάρει στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας. Κατά μία εκδοχή ο ένας είναι το αντεστραμμένο είδωλο του άλλου. Ο Κυριάκος είναι φιλελεύθερος, ο Τσίπρας είναι με τη μέρα του. Ο ένας έχει καλές σπουδές, ο άλλος συμβατικές. Ο ένας έχει ζήσει και έχει εργαστεί έξω, ο άλλος είναι «των αγώνων». Από τζάκι και από σόμπα. Ο κοσμοπολίτης και ο λαϊκός. Μόνο στις ομάδες αντιστρέφονται τα προφίλ. Ταίριαζε περισσότερο στον Τσίπρα να είναι γαύρος και στον Κυριάκο να είναι βάζελος.

Ο Τσίπρας πολιτεύεται με όρους και κώδικες του ’60. Ο Μητσοτάκης είναι των καιρών μας. Εκπροσωπούν δύο διαφορετικούς κόσμους. Οχι μόνο συστήματα εξουσίας και ιδεολογικές αντιλήψεις που συγκρούονται. Ακόμα και αισθητικά γίνονται επιτηδευμένα διαφορετικοί. Λαός και Κολωνάκι. Ο Τσίπρας το αντιλήφθηκε πρώτος και έσκαψε το χαράκωμα του σε αυτό το πεδίο. Δεν είναι τυχαία η απαξίωση της αριστείας και των «τεχνοκρατικών ελίτ». Ο μέσος Ελληνας αισθάνεται πιο άνετα με την εκδοχή Τσίπρα. Και αν ο Κυριάκος επιχειρήσει να του απαντήσει με αντίστοιχο ύφος, κινδυνεύει όχι απλώς, να συντριβεί, αλλά να γελοιοποιηθεί κάτω από το χοντροκομμένο γέλιο του Καραμανλή. Να, ο Χριστούλης που εμφανίζεται στο γραφείο του είναι μία αμήχανη επικοινωνιακή επιλογή που τη βλέπεις συμπαθητικά. Ο άλλος όμως έχει πιάσει τον παπά απ΄ τα χέρια.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News