Ο Θοδωρής Δρίτσας έχει πλεόνασμα πολιτικού θράσους ή, αν θέλετε, αντιμετωπίζει έλλειψη αιδούς. Διόλου σπάνιο για πολιτικό, αναπόφευκτο για έναν δημόσιο άνδρα με την πρόσφατη διαδρομή του. Θυμηθείτε μόνο πώς χειρίστηκε πολιτικά και επικοινωνιακά την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ. Ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής αποφάσισε να εκδώσει μία ανακοίνωση με την οποία αποχαιρετά τους πρόσφυγες που έμειναν έξι μήνες στο λιμάνι του Πειραιά. Ο αποχαιρετισμός είναι τόσο ζεστός και προσωπικός, ώστε η ανακοίνωση επενδύεται από φωτογραφία του υπουργού.

Δεν μιλάμε, απλώς, για ανακοίνωση. Μιλάμε για έπος 1030 λέξεων. Τη βλέπεις και απορείς: τι είναι αυτό που θέλει να πει ο υπουργός και χρειάζεται 1030 λέξεις; Ποιος βγάζει πια ανακοίνωση 1030 λέξεων; Μόνο ο Θοδωρής Δρίτσας. Διότι έχει να ευχαριστήσει τόσους φορείς, που τα λόγια είναι λίγα και οι εκφράσεις φτωχές. Οσκαρ να έπαιρνε, θα έλεγε λιγότερα. Και πράγματι, δεν ξέχασε κανέναν. Από τους συναρμόδιους υπουργούς ως τις πρωτοβουλίες πολιτών, για όλους είχε έναν καλό λόγο ο Θοδωρής Δρίτσας.

Μόνο που σε συνθήκες κανονικότητας ο υπουργός και η κυβέρνηση του θα έσκυβαν ταπεινά το κεφάλι και δεν θα έλεγαν ούτε λέξη. Πώς είναι δυνατόν να εκδίδεις ανακοίνωση 1030 λέξων όταν είχες τους ανθρώπους να ξεχειμωνιάζουν στο λιμάνι μέσα σε σκηνές; Τι είναι αυτό που προκαλεί την ευαρέσκεια σου όταν έκανες πάνω από έξι μήνες να δημιουργήσεις τις στοιχειώδεις υποδομές; Θυμάται ο κύριος υπουργός τις εικόνες με το ξύλο και τις καταγγελίες για τις υγειονομικές συνθήκες; Προφανώς και τις θυμάται, απλώς θα ήθελε να τις ξεχάσουμε όλοι εμείς. Στην πραγματικότητα ο Θοδωρής Δρίτσας πανηγυρίζει επειδή πρόλαβαν και μετέφεραν τους πρόσφυγες πριν τη μεγάλη έξοδο των διακοπών. Οι συμπατριώτες μας δεν θα δουν αντίσκηνα στο βάθος του λιμανιού. Και οι πρόσφυγες δεν θα δουν τις χαρούμενες ορδές των διακοπών. Και αντί να το χειριστεί όλο αυτό ψιθυριστά και διακριτικά, είπε να το τραγουδήσει, εισάγοντας τον λυρισμό στις υπουργικές ανακοινώσεις.
«Σήμερα, αποχαιρετώντας την τελευταία προσφυγική οικογένεια, ευχόμαστε σε όλους αυτούς τους κατατρεγμένους ικέτες, να βρουν το δρόμο τους ειρηνικά και δημιουργικά και όταν μπορέσουν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, απ’ όπου ξεριζώθηκαν χωρίς να το επιθυμούν οι ίδιοι. Είναι και αυτό ευθύνη όλων μας. Τους αφιερώνουμε για να τους συνοδεύουν, στίχους από το εξαιρετικό τραγούδι «Στα λιμάνια ανάψανε φωτιές» σε μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και στίχους του Τάσου Μπουλμέτη, με ερμηνεύτρια τη Νατάσα Θεοδωρίδου:
«Πες μου τι ζητάς ,στους σταθμούς που αγάπησες,
ότι κι αν σου πουν οι πυξίδες δείχνουν πάντα το Βοριά
Αν δεν προδοθείς απ’ τα χνάρια που άφησες,
δε θα λυτρωθείς αν γυρίζεις στα λημέρια της πληγής
Τα ντουμάνια στου τρένου τις γραμμές, σου δείχνουνε το χθες, θες δε θες
Στα λιμάνια των φάρων οι ριπές ανάψανε φωτιές, αχ μην κλαις».
Στο καλό!…»

Βέβαια η Νατάσα έχει πει και μεγάλα σουξέ, συμβατά με την κυβερνητική πολιτική και επικοινωνιακή προσέγγιση των πραγμάτων. Το «Φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις» ταιριάζει και αυτό σε ανθρώπους που έχουν χάσει το ταίρι τους. Η «Κόκκινη Γραμμή» θυμίζει εκείνες που τραβούσε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά. Και το «Σκουπιδιάρικο» περιγράφει την ποιότητα της ανακοίνωσης.
Eννοείται ότι στο twitter γίνεται πάρτι…

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News