«Σας γαμώ το Χάρβαρντ»

Είναι ο τίτλος άρθρου του Θανάση Καρτερού στην Αυγή. Υποτίθεται ότι το έγραψε για να κατακεραυνώσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ για την άρνησή της να συμφωνήσει στο δικαίωμα ψήφου στους δεκαεφτάρηδες. Καμία σχέση.

Άλλωστε, το μοναδικό επιχείρημα που εμμέσως χρησιμοποιεί γι’ αυτό είναι παιδαριώδες. «Γιατί να αποκλείονται ως ανώριμοι να συμμετέχουν στη διαδικασία που εν πάση περιπτώσει κρίνει σε ένα βαθμό το μέλλον τους;» Το ίδιο «επιχείρημα» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για τους δεκαεξάρηδες, τους δεκαπεντάρηδες και τους όποιους …άρηδες;

Οποιος έχει το κουράγιο και την ψυχραιμία να διαβάσει αυτό το γραφτό εύκολα θα διαπιστώσει ότι ο πόνος του δεν είναι ο εκλογικός νόμος. Οι δεκαεφτάρηδες μπορεί να μην ψηφίζουν ΝΔ, αλλά σίγουρα δεν ψηφίζουν και τον ξεβρακωμένο ΣΥΡΙΖΑ. Το ομολογεί και ο ίδιος ο αρθρογράφος.

Κάτω από τον κουτσαβακισμό του άρθρου κρύβεται ο εκδικητικός κυνισμός της ηττημένης Αριστεράς που εξαπάτησε και τα δίνει όλα, για να απολαύσει αγκαλιά με τον Καμένο τη γλύκα της εξουσίας. Της Αριστεράς που αποτελειώνει μια ολόκληρη χώρα και κυρίως τις μάνες, τους πατεράδες, τις γιαγιάδες και τους παππούδες των «νεαρών λύκων της Γκράβας, της Καισαριανής και της Τούμπας».

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ζούσα μια Αριστερά στην εξουσία χωρίς αρχές, ιδανικά, αξιοπρέπεια και ηθικούς φραγμούς

Εντυπωσιάζει το κόμπλεξ και η απέχθεια του αρθρογράφου στα «καλά σχολεία». Περίεργο, διότι αυτά προτιμούν και οι περισσότεροι σύντροφοί του για τα βλαστάρια τους. Στην κλίμακα των αξιών της εκφυλισμένης Αριστεράς, η δύναμη της γνώσης, το πτυχίο, οι καλές σπουδές παρομοιάζονται με απειλή βιασμού της. «Κάλλιο να κυβερνούν αμόρφωτοι κουραδόμαγκες, παρά μορφωμένοι φλώροι». Αυτή είναι η μεγάλη ιδέα και ο ταξικός διαχωρισμός του άρθρου.

Εζησα την εφηβεία μου στου Ψυρρή. Εκεί, τη δεκαετία του ’60, η αλητεία ήταν σκληρή. Απόστρατοι της «λεγεώνας των ξένων», φυγόστρατοι, κλέφτες , χασικλήδες, μαστροποί, μαχαιροβγάλτες, μπούκηδες. Ποτέ δεν προσπάθησαν να μας προσηλυτίσουν, να μας βάλουν στα κόλπα τους, να εξιδανικεύσουν τον κόσμο τους. Το αντίθετο. Πολλοί από αυτούς μας έριχναν μια σφαλιάρα ,όταν μπλεκόμασταν καμιά φορά από περιέργεια στα πόδια τους και μας έδιναν τη συμβουλή-απειλή. «Μη σε ξαναδώ εδώ! Κοίτα το σκολειό σου και μακρυά από δω!».

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ζούσα μια Αριστερά στην εξουσία χωρίς αρχές, ιδανικά, αξιοπρέπεια και ηθικούς φραγμούς. Πείτε μου σας παρακαλώ , τι πρόβλημα θα είχε ένας χρυσαυγίτης να προσυπογράψει αυτό το γραφτό; Πιθανόν να αφαιρούσε τα «γαμώ», αλλά πέραν αυτού, τίποτε άλλο.

Οπως πολύ εύστοχα έγραψε και η καθηγήτρια ΒΚ στο FB, αυτό το σημείωμα αξίζει να διαδοθεί. Να το διαβάσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι πολίτες, κυρίως αυτοί που πίστεψαν και ψήφισαν. Αυτοί που βλέπουν τα παιδιά τους να μεταναστεύουν για να βρουν δουλειά στο εξωτερικό, αυτούς που πασχίζουν να τα σπουδάσουν με θυσίες, τους δεκάδες χιλιάδες άνεργους επιστήμονες.

Θέλω να πιστεύω ότι αυτό το άρθρο δεν εκφράζει πολλά μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα όμως εκφράζει ένα σημαντικό μέρος του σκληρού πυρήνα του. Δεν εκφράζουν μια άλλη αντίληψη για τη διακυβέρνηση της χώρας. Αυτό θα ήταν θεμιτό. Δεν πρόκειται για πολιτική. Πρόκειται για ένστικτα, για φθόνο στην προσπάθεια του ανθρώπου για πρόοδο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News