H «Ακρόπολη» γράφει σήμερα, Παρασκευή, ότι ο εκδότης της δολοφονήθηκε. Το σενάριο υπάρχει ως ενδεχόμενο στα πρωτοσέλιδα. Και ως βεβαιότητα στα social media. Θα μας τα πει η Αστυνομία, αλλά, σε τέτοιες περιπτώσεις, συχνά η επίσημη εκδοχή δεν πείθει την κοινωνία.

Δεν είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι ο Παναγιώτης Μαυρίκος δολοφονήθηκε. Αν έπρεπε να παίξεις στοίχημα, στη δολιοφθορά θα έβαζες τα λεφτά σου. Η εφημερίδα που εξέδιδε γράφει ότι το σύστημα σκότωσε τον «τελευταίο Δον Κιχώτη της δημοσιογραφίας». Οι υπόλοιποι είναι πιο κυνικοί, δεν αναζητούν τα αίτια στο σύστημα, αλλά στις δουλειές και στους ανοιχτούς λογαριασμούς του Μαυρίκου. Οταν ένας άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη για υπόθεση εκβιασμού, ακόμα και αν τον χτυπήσει κεραυνός θα υποθέσεις ότι πήγε από ηλεκτροπληξία.

Ας περιμένουμε τις αρχές. Διότι αν πρόκειται για δολιοφθορά, θα έχει, πράγματι, συναρπαστικό ενδιαφέρον να ξέρουμε πώς στην πατρίδα μας γίνονται δουλειές με τόσο επαγγελματικό τρόπο. Υποθέτω ότι θα δεν θα είναι και πολύ εύκολο να σκαλίσεις ένα «Καγιέν» με τρόπο που η πυρκαγιά θα δείχνει ατύχημα -και εσείς δεν σκεφτήκατε ότι μία βόμβα θα έκανε τα πράγματα πιο εύκολα; Αν από τα ίχνη που έμειναν μάθουμε ότι επρόκειτο για δολιοφθορά, τότε θα επιβεβαιωθεί πώς η πατρίδα μας καλύπτει την απόσταση που τη χωρίζει από τη Λατινική Αμερική με γοργά βήματα. Ομως προς το παρόν δεν μας ενδιαφέρει η αλήθεια. Μας ενδιαφέρει αυτό που πιστεύει η κοινωνία.

Δεν είναι οι καιροί που έγιναν πιο άγριοι. Είναι το σύστημα που έγινε πιο δεκτικό στην αγριότητα

Η κοινωνία πιστεύει ότι ο Μαυρίκος δολοφονήθηκε για θέματα «δουλειάς». Είναι εντυπωσιακό πλέον πώς ο Τύπος συνδέεται με θέματα όχι απλώς του κοινού ποινικού δίκαιου, αλλά μαφιόζικης δράσης. Κάποιος θα πει ότι ο Μαυρίκος δεν ανήκε ακριβώς στο χώρο του Τύπου. Λάθος. Ο Μαυρίκος χρησιμοποιούσε τη δική του εκδοχή του συστήματος. Ηταν εκδότης και πολιτικός αρχηγός -πρόσφατα είχε δημιουργήσει το κόμμα «Δεξιά», εμφανιζόμενος ως εκπρόσωπος του ελληνικού ευρωσκεπτικισμού. Μάλιστα, αν κοιτάξετε λίγο πιο πίσω, δείτε με ποιους συνομιλούσε και ποιοι χορηγούσαν διαφημιστικά κονδύλια στα έντυπα του, θα πάρετε τον Μαυρίκο από το περιθώριο και θα τον εντάξετε μέσα στο σύστημα. Δεν είναι οι καιροί που έγιναν πιο άγριοι. Είναι το σύστημα που έγινε πιο δεκτικό στην αγριότητα.

Ακόμα και αν η Αστυνομία ανακοινώσει ότι ήταν μία κακή, αλλά όχι δόλια στιγμή, η κοινωνία θα συνεχίσει να διαβάζει το βρώμικο σενάριο. Και ξέρετε γιατί; Επειδή ο Τύπος και η πολιτική θεωρούνται πλέον σκοτεινές δουλειές ή, καλύτερα, μπορούν εύκολα να κατέβουν σκαλοπάτια. Οχι φυσικά πως ο Μαυρίκος έκανε ύποπτες δουλειές. Κατηγορήθηκε, αλλά δεν πρόλαβε να αποδείξει την αθωότητά του. Αλλωστε αυτό θα μας το έλεγε η Δικαιοσύνη. Ομως πλέον όλο και περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως αν τσαλαβουτάς στα νερά της πολιτικής και του Τύπου είναι πιο πιθανό να πέσεις πάνω σε κροκόδειλο, παρά σε κύκνο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News