To αγαλμα του Τρούμαν στην Βασιλέως Κωνσταντίνου υπήρξε διαχρονικά στόχος βομβιστών. Ηταν ο 33ος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο άνθρωπος που διέταξε τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, ο εμπνευστής του Σχεδίου Μάρσαλ και σύμβολο του αμερικανικού δάκτυλου στη χώρα μας. Ανεγέρθη το 1963, την ημέρα της κηδείας του Γρηγόρη Λαμπράκη. Ανεγέρθη με την υποσημείωση: «Εις τον Χάρρυ Σ. Τρούμαν εις έκφρασιν ευγνωμοσύνης δια το δόγμαν το οποίον διεκήρυξεν ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτείων της Αμερικής την 12 Μαρτίου 1947 βοηθήσας ούτω τον Ελληνικόν Λαόν να προασπίση την Ελευθερίαν του και την Εθνικήν του ακεραιότητα εις μίαν κρίσιμον καμπήν της ιστορίας της ανθρωπότητος και διαδηλώσας την προσήλωσιν του Αμερικανικού Λαού εις το ιδεώδες της Ελευθερίας. Αφιερούται υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως εκ μέρους του Ελληνικού Λαού και υπό της ΑΧΕΠΑ…». Λεπτομέρεια: ο Χάρι Τρούμαν υπήρξε πρόεδρος των ΗΠΑ που παρείχε βοήθεια στην Ελλάδα στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια, αλλά πέθανε το 1972, εννέα ολόκληρα χρόνια αφότου οι Ελληνες τον είχαν κάνει άγαλμα.

Βασική ένσταση της Αριστεράς κατά τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος, ήταν ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε διαπραχθεί μια ύβρις και αυτή η ύβρις δεν ήταν ιδεολογική – η Αριστερά ήταν νηφάλια τότε, ήξερε τι έλεγε. Ο βασικός προβληματισμός που εξετέθη ήταν ότι ο Χάρι Τρούμαν ζούσε όταν τον έκαναν άγαλμα. Και όταν τιμάς με αυτόν τον τρόπο έναν ζώντα αφήνεσαι σε ένα καρμικό ρισκο: αυτός ο άνθρωπος που τον έχεις κάνει άγαλμα έχει το χρονικό περιθώριο να διαπράξει ένα έγκλημα. Τι θα κάνεις τότε; Θα το γκρεμίσεις; Και τότε τι θα σημαίνει για τα άλλα αγάλματα που έχεις ανεγείρει; Του Παλαμά, του Βενιζέλου, του Περικλή; Θα είναι και εκείνα υπό αμφισβήτηση;

Ψιλά γράμματα θα πει κάποιος. Ζούμε στην εποχή που το άγαλμα του Παλαμά είναι πεδίο βολής γκραφιτάδων. Αλλά είναι και σημείο των καιρών. Ο Πρωθυπουργός της χώρας υποδέχεται έναν 59χρονο βετεράνο του μπάσκετ και του ανακοινώνει ότι το μεγαλύτερο κλειστό γυμναστήριο της χώρας θα πάρει το όνομά του.

Τι θα γίνει, αγαπητέ Αλέξη Τσίπρα, αν ο άμεμπτος ως τώρα Νίκος Γκάλης κάποια στιγμή στην υπόλοιπη ζωή του διαπράξει ένα έγκλημα; Δεν λέω κάτι πολύ κακό, αλλά μια συνηθισμένη φοροδιαφυγή

Μπορείς να έχεις πολλές οπαδικές ενστάσεις για το αν ο Νίκος Γκάλης πρέπει να τιμηθεί με την ονομασία του ΟΑΚΑ, ενός γηπέδου όπου – από μια ιστορική αστοχία – δεν παρουσίασε ποτέ το μοναδικό ταλέντο του. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς να βαφτίζεις ένα δημόσιο κτίριο, από τα πλέον προβεβλημένα της χώρας, με το όνομά ενός ανθρώπου που μπορεί να σε εκθέσει.

Λογικά ο Γκάλης δεν θα κάνει κάτι κακό στην υπόλοιπη ζωή του, όσο φέρει το όνομά του το κλειστό του ΟΑΚΑ, ασχέτως αν στην καριέρα του είχε και το προσωνύμιο «γκάνγκστερ», για το φονικό του ένστικτο απέναντι στο αντίπαλο καλάθι.

Αλλά το πρόβλημά μας δεν είναι ο Γκάλης, ένας από τους μεγαλύτερους έλληνες αθλητές που έχουν υπάρξει, αν όχι ο μεγαλύτερος. Είναι η Πολιτεία. Ο Πρωθυπουργός της χώρας. Που δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορά εφήμερης δόξας και παντοτινού μεγαλείου. Τι θα γίνει, αγαπητέ Αλέξη Τσίπρα, αν ο άμεμπτος ως τώρα Νίκος Γκάλης κάποια στιγμή στην υπόλοιπη ζωή του διαπράξει ένα έγκλημα; Δεν λέω κάτι πολύ κακό, αλλά μια συνηθισμένη φοροδιαφυγή – που κάποτε θα την πιάσουμε ως χώρα – όπως τόσοι και τόσοι αστέρες του αθλητισμού, από τον μέγα Μπόρις Μπέκερ ως τον υπέροχο Λιονέλ Μέσι. Τι μήνυμα θα στέλνει τότε η Πολιτεία; Θα έχει ονομάσει ένα στάδιο με το όνομα κάποιου «κακοποιού»…

Θα έπρεπε ο Πρωθυπουργός να έχει σκεφτεί τι συνέβη σε εκείνο το αμαρτωλό 2004, όταν ο Συνασπισμός (του) πάλευε για την επιβίωσή του σε μια Ελλάδα που βάφτιζε τα πλοία της «Αίολος Κεντέρης», αλλά εκείνος ο Κώστας ο Κεντέρης γλιστρούσε σε λάδια για να αποφύγει τον έλεγχο ντόπινγκ, λίγο προτού ανάψει την ολυμπιακή φλόγα. Θα έπρεπε κάποιος να του θυμίσει του Πρωθυπουργού ότι μέσα στο μεγαλείο εθνικοπατριωτικής νιρβάνας το 2004, τα ΕΛΤΑ – που τα πληρώνουμε όλοι μας – κυκλοφορούσαν γραμματόσημα με το πρόσωπο του ολυμπιονίκη Λεωνίδα Σαμπάνη για να τα αποσύρρουν άρον άρον δυο μέρες αργότερα όταν το δείγμα του έβγαινε θετικό.

Για τους φιλοτελιστές βέβαια, ένα γραμματόσημο που κυκλοφορεί και έπειτα αποσύρρεται έχει τεράστια αξία. Αλλά δεν θυμάμαι να υπάρχουν συλλέκτες σταδίων με εφήμερα ονόματα. Αλλά μήπως τον νοιάζει τον Τσίπρα; Ο,τι να ναι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News