Φυσικά και είδα το βίντεο με τον Βαγγέλη Γιακουμάκη που αποκάλυψε ο «Ελεύθερος Τύπος». Υποθέτω το έχετε δει και οι περισσότεροι από σας. Το περιεχόμενο δεν ανταποκρίνεται στους τίτλους που το συνοδεύουν. Κοινώς, δεν βλέπεις τον Γιακουμάκη να «βασανίζεται» με τη συνηθισμένη έννοια, αλλά να «συμμετέχει» στην άγαρμπη, αγορίστικη πλάκα.

Βέβαια το τι συνέβαινε εκείνη τη στιγμή μέσα στη ψυχή του, μόνο ο ίδιος το γνώριζε. Είναι πολύ πιθανό να ακολουθεί τα γέλια των συμμαθητών του μόνο και μόνο για να μην τους προκαλέσει περισσότερο. Αν εκδήλωνε θυμό ή δυσφορία μπορεί να τον άρχιζαν στις κλωτσιές.

Μέσα σε λίγες ώρες το video απέκτησε υψηλή δημοφηλία, αναρτήθηκε στα κοινωνικά δίκτυα και, φυσικά, έπαιξε στις οθόνες των τηλεοράσεων. Πιθανότατα τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, το έχει δει όλη χώρα. Και εδώ βρίσκεται το ερώτημα: θα έπρεπε να το δει όλη η χώρα;

Κανένα κατάρτι δεν είναι τόσο δυνατό για να κρατήσει τους υπευθύνους της σύνταξης μακριά από τη δημοσίευση. Αλλωστε πρόκειται για ένα ντοκουμέντο που αφορά υπόθεση η οποία μας συγκλόνισε όλους

Οι εικόνες δεν είναι σκληρές. Είναι οι τίτλοι. Απαντες όμως συμφωνούν ότι πρόκειται για το βίντεο ενός βασανισμού. Για ποιο λόγο να το παρακολουθήσεις; Μα, για την ενστικτώδη άγρια περιέργεια που ανταποκρίνεται στα ταπεινότερα των ενστίκτων. Ομως είναι σαν να παρακολουθείς ένα βιασμό. Και, αλήθεια, πως θα αισθανόταν το θύμα ενός βιασμού όταν έβλεπε τη χώρα να παρακολουθεί το μαρτύριό του; Εντάξει, ο Γιακουμάκης δεν ζει. Οι δικοί του άνθρωποι είναι ανάμεσά μας. Δεν ξέρω κατά πόσο η παρακολούθηση του βίντεο αποτελεί ασέβεια προς τη μνήμη του. Η προβολή του, όμως, συνιστά προσβολή προς την οικογένεια.

Τι έπρεπε να γίνει; Εντελώς μεταξύ μας, δεν μπορούσε να γίνει κάτι το διαφορετικό. Θεωρητικά, σε έναν κόσμο… σκανδιναβικής δεοντολογίας, η εφημερίδα θα έστελνε το βίντεο στον εισαγγελέα και θα εξηγούσε στους αναγνώστες της για ποιο λόγο το κρατάει μακριά από τα μάτια τους. Ομως κανένα κατάρτι δεν είναι τόσο δυνατό για να κρατήσει τους υπευθύνους της σύνταξης μακριά από τη δημοσίευση. Αλλωστε πρόκειται για ένα ντοκουμέντο που αφορά υπόθεση η οποία μας συγκλόνισε όλους.

Ετσι γίνονται αυτά τα πράγματα. Από τη μία στιγμή στην άλλη, ακόμα και όταν δεν το καταλαβαίνεις, μετατρέπεσαι σε θεατή αρένας. Ενίοτει γεύεσαι και φρέσκο αίμα στον ουρανίσκο σου. Απλώς πια δεν το βρίσκεις τόσο τραγικό επειδή δεν σε σοκάρει, δεν σου κάνει εντύπωση. Κανένας δεν θα θυμάται αύριο το βίντεο για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη. Και μεθαύριο θα έχει ξεθωριάσει και το όνομα. Θα είναι μία ιστορία που, φυσιολογικά, μικραίνει καθώς απομακρύνεται στον χρόνο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News