Είναι τρεις και κάτι ψιλά και νομίζω ότι αν ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος ερχόταν να μου τα πει από κοντά, πάλι θα είχε καλύψει το σύνολο του τηλεοπτικού κοινού. Βουλή πρέπει να βλέπω μόνο εγώ, εκτός και αν είναι η κούραση που δεν μου επιτρέπει πια να κρίνω καθαρά. Ακούω, όμως, μια χαρά.

Ο αναπληρωτής υπουργός σέρνει τη φωνή, έχει τόνο αναλυτή σε επαρχιακό ποδοσφαιρικό πάνελ. Ελπίζει, λέει, να μη χρειαστεί να αποκαλύψει το περιεχόμενο μίας συζήτησης. Και για όσους δεν κατάλαβαν τι θέλει να πει, συμπληρώνει ότι δεν εκβιάζει, αλλά δεν εκβιάζεται.

Σε ποιον τα λέει; Προφανώς όχι σε μένα. Θα ακούει και άλλος, απλώς δεν πάει το μυαλό μου. Γυρίζω κανάλι. Τηλεμάρκετινγκ. Οργανα γυμναστικής. Φτιάχνεις κοιλιά. Στομάχι είναι που πρέπει να φτιάξεις. Είμαι σίγουρος ότι το τηλεμάρκετινγκ έχει περισσότερη τηλεθέαση από τον Παπαγγελόπουλο. Για μία, απατηλή, στιγμή, αναρωτήθηκα αν έχει και μεγαλύτερη αξιοπιστία.

Επέστρεψα στο κανάλι της Βουλής και είδα τον Νίκο Βούτση να κλείνει τη συζήτηση. Δεν καληνύχτισε και ως μοναδικός τηλεθεατής το πήρα προσωπικά. Γιατί έγινε, πάλι, όλο αυτό; Και εντάξει, εγώ πληρώνομαι για να το βλέπω. Οι υπόλοιποι για ποιο λόγο να κάτσουν μπροστά στην οθόνη; Για να δουν τον Τσίπρα να διακόπτει έξαλλος τον Κυριάκο; Σιγά, θα το δουν το πρωί, θα παίζει παντού για δύο μέρες.

Θέλεις να αποκαλύψεις τα κυκλώματα και τη διαπλοκή σαράντα ετών; Να τα αποκαλύψεις. Ομως στις δύο τα ξημερώματα βγαίνει η Πάολα, όχι ο Πρωθυπουργός.

Ηπια μια γουλιά ποτό που έπρεπε να είναι κερασμένο από τον Βούτση. Και αναρωτήθηκα γιατί στο διάολο προγραμματίζουν τη διεξαγωγή συζητήσεων μετά τα άγρια μεσάνυχτα. Αφυπνίζουν τον λαό; Δεκτό. Αλλο, όμως, το ξενύχτι. Θέλεις να αποκαλύψεις τα κυκλώματα και τη διαπλοκή σαράντα ετών; Να τα αποκαλύψεις. Ομως στις δύο τα ξημερώματα βγαίνει η Πάολα, όχι ο Πρωθυπουργός. Δεν σε ακούει κανείς εκείνη την ώρα. Θα μου πεις ότι θα σε ακούσουν αυτοί που πρέπει -βουλευτές και κομματικός στρατός. Εντάξει, αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε, τουλάχιστον αυτήν την ώρα που είμαστε λίγοι. Η συζήτηση δεν γίνεται για να ακούσει ο λαός. Στην καλύτερη περίπτωση γίνεται για να μουγκρίσει.

Ομως ακόμα και αν συζητούσαν Κυριακή μεσημέρι, σε εθνικό δίκτυο, την ώρα που η ελληνική οικογένεια βγάζει τις νευρώσεις της στο τραπέζι, δίπλα στη χωριάτικη, υπήρχε περίπτωση να καταλάβει κανείς κάτι πέρα από τη ροπή του πολιτικού λόγου προς τον κουτσαβακισμό; Ελεγε ο Τσίπρας για τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, τον Παπασταύρου και τη Siemens. Απαντούσε ο Κυριάκος για οικονομία και Προσφυγικό. Ο ένας έκανε πώς δεν άκουγε τον άλλον. Και αν πάει να πει κανείς κάτι, όπως δοκίμασε ο έρμος ο Σταύρος, πνίγονται όλα στους αφρούς που βγαίνουν από το στόμα του Καμμένου. Σαν μεγάλα αγόρια που πήραν τα κουβαδάκια τους και έπαιξαν στις λάσπες. Σας έμεινε καμιά συνθετική πρόταση; Καταλάβατε ότι η κυβέρνηση έχει τη διάθεση να αναδιατάξει θεσμούς και αρχές υπέρ της διαφάνειας;

Μην το ψάχνετε, δεν υπάρχει τίποτα. Ευτυχώς κάπου εκεί, γύρω στις δύο παρά, ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι η οικονομία πάει καλά και εγώ σκέφτηκα ότι χαλάλι το ξενύχτι, μάθαμε και κάτι ευχάριστο. Τώρα η ώρα κοντεύει 4 και στο κανάλι της Βουλης παίζει επανάληψη τη συνεδρίαση μίας επιτροπής για προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας σε κάποιες ευρωπαϊκές διατάξεις. Πάτησα το κουμπί. Θα πάω για ύπνο. Ο Τσίπρας και ο Κυριάκος έχουν μία χώρα να σώσουν. Εγώ σχεδόν τίποτα, άντε ένα σπιτικό. Μαντέψτε όμως ποιοι θα κοιμηθούν πιο ήσυχα απόψε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News