Είναι πιθανό στο περιβάλλον που μεγάλωσε ο Κωνσταντίνος Αχ. Καραμανλής, η όποια αίσθηση παραβατικότητας να χωρούσε μέσα στο μπολ με τις καραμέλες ή να έφτανε μέχρι εκεί που πάει η μπάλα αν την κλωτσήσεις πάνω από τον φράχτη.

Αν τα πράγματα ήταν έτσι, τότε ναι, οι «τζαμπατζήδες» των μέσων μαζικής μεταφοράς είναι «κοινωνικά αποβράσματα». Η δε γνωστή καθαρίστρια, εκείνη με το πλαστό πτυχίο, πάει για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

O νεαρός υπουργός Υποδομών έσπευσε να ζητήσει συγγνώμη για την έκφραση που υιοθέτησε έναντι των λαθρεπιβατών. Λέει ότι του ξέφυγε «εν τη ρύμη του λόγου» και προφανώς λέει την αλήθεια – ακόμα και αν το πιστεύει, δεν είναι και ηλίθιος για να το πει. Πιθανότατα θα ήθελε να αναφερθεί σε πολίτες με μειωμένη κοινωνική υπευθυνότητα αν και αυτή η γενίκευση δεν μπορεί να συμπεριλάβει όλους τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν χωρίς να πληρώνουν κόμιστρο τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Βέβαια, κάποιος κακόπιστος δύναται να ισχυριστεί ότι στον αυθορμητισμό του υπουργού αντανακλάται η ματιά και η αισθητική του αλλά, εντάξει, μπορεί να κατοικούμε όλοι στον ίδιο κόσμο, αλλά και ο καθένας μας ζει σε ένα δικό του μικρόκοσμο.

Μιλώντας στη Βουλή για το φορολογικό νομοσχέδιο, ο Πρωθυπουργός, δοκίμασε για άλλη μία φορά να αποφορτίσει τον πολιτικό του λόγο από το κομματικό πρόσημο. Μίλησε για πολιτικές χωρίς κομματικό στίγμα, για λύσεις που εκπορεύονται από την κοινή λογική κ.λ.π. Έχουν ενδιαφέρον όλα αυτά και σίγουρα απαντώνται θετικά από το κεντρώο ακροατήριο το οποίο, αυτή τη στιγμή, ακούει και στηρίζει τον Μητσοτάκη.

Υπάρχει, όμως, ένα θέμα. Μικρό, ακόμα, με τάση να πάρει μπόι. Ένα θέμα ύφους. Κυρίως από υπουργούς και κυβερνητικά στελέχη. Ορισμένοι εμφανίζονται με το δάχτυλο σηκωμένο και μιλούν για «νόμο και τάξη» ή παριστάνουν τη διευθύντρια του Παρθεναγωγείου που έπιασε τα κορίτσια με τη φούστα πάνω από τα γόνατα και τον θάλαμο ακατάστατο. Και ναι, το κοινωνικό αίτημα για νομιμότητα και ασφάλεια διατυπώθηκε εμφατικά στις εκλογές, πλην όμως τα «αυτά τελειώσανε» και τα «αποβράσματα», τείνουν να δημιουργήσουν ένα ζήτημα αισθητικής φύσεως που πολύ γρήγορα θα γίνει και πολιτικό.

Σήμερα η πολιτική είναι σαν το ποδόσφαιρο: πρέπει να πάρεις τον έλεγχο του Κέντρου. Μητσοτάκης και Τσίπρας το έχουν αντιληφθεί, αν και ο δεύτερος καθυστέρησε αρκετά. Τώρα, όμως, που το κατάλαβε, αν η κυβέρνηση συνεχίσει να κουνάει το δάχτυλο, η αντιπολίτευση θα κουνάει το χέρι, καλώντας προς την πλευρά της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News