Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Η ματαίωση των παρελάσεων και των εορτασμών για την 28η Οκτωβρίου έχει και φωτεινά σημεία. Θα μας απαλλάξει από την κουραστική, ενίοτε και γραφική, ρουτίνα της επετείου που, την τελευταία δεκαετία, αναδεικνύει εθνικές νευρώσεις και οδηγεί σε μία επίπονη διαδικασία ψυχανάλυσης.

Φέτος, ας πούμε, δεν μας απασχολούν οι σημαιοφόροι στις μαθητικές παρελάσεις. Βέβαια τα τελευταία χρόνια έχουμε σημειώσει μεγάλη πρόοδο επί του θέματος, αλλά συχνά η ανοησία καταφέρνει να δώσει τον τόνο. Χωρίς παρέλαση είμαστε ήσυχοι. Δεν θα υπάρχουν ούτε ατίθασα χάπενινγκ, ούτε θα το μαλλιοτραβηχτούμε στα social για κανένα δρώμενο τύπου Monty Python. Μία επέτειος χωρίς συζήτηση για την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων. Χωρίς μπλε μίνι. Όνειρο.

Δεν θα πραγματοποιηθεί η μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη. Χαρούλες. Διότι φέτος, λόγω της συγκυρίας, ο σπίκερ θα τα έδινε όλα, ενδεχομένως να έβαζε με τη φωνούλα του και τους στίχους επάνω στα εμβατήρια. Δεν θα συγκλονιστούμε και από το μήνυμα του πιλότου. Καλύτερα, έχουμε άλλα που μας κλονίζουν. Είναι βέβαια και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας που δεν λέει να σταυρώσει παρέλαση, λες και την έχει καταραστεί ο προκάτοχος της. Έτσι όμως διαμορφώνεται μία μοναδική συνθήκη που θα αναγκάσει τον ιστορικό του μέλλοντος να επισημάνει την ιδιαιτερότητα: η Κατερίνα Σακελλαροπούλου θα γίνει η μοναδική Πρόεδρος που περίμενε τουλάχιστον ένα χρόνο για να παραστεί σε στρατιωτική παρέλαση. Το λες και ρεκόρ.

Οι πολιτικοί δεν θα παρακολουθήσουν την επίσημη δοξολογία. Αυτό και αν είναι μπόνους! Χωρίς πολιτικούς δεν έχεις δηλώσεις. Και όταν δεν έχεις δηλώσεις, είσαι απόλυτα προστατευμένος από τα διαχρονικά κλισέ που εκστομίζουν περί ενότητας των Ελλήνων, όταν οι ίδιοι στη Βουλή εγκαλούν τους αντιπάλους τους για υποχωρητικότητα, ενίοτε και για μειοδοσία. Βέβαια αν ξέρεις τον τρόπο για να ακούσεις και να ερμηνεύσεις αυτές τις δηλώσεις, το θέμα έχει την πλάκα του, αλλά δυστυχώς είναι αρκετοί που τις παίρνουν στα σοβαρά.

Δεν θα ανασύρουμε από τη ναφθαλίνη το debate για το «Οχι» και το αν ανήκει στον Μεταξά ή στον λαό. Όμορφα. Και από τη στιγμή που γλιτώνεις από αυτό, έχεις καλές πιθανότητες να μην κατρακυλήσεις στα του Εμφυλίου. Δεν θα σηκωθεί, δηλαδή, το γνωστό δάχτυλο που ελέγχει για δωσιλογισμό και δείχνει πολιτικούς επιγόνους. Εκτάκτως για φέτος δεν ισχύει ο διαχωρισμός ανάμεσα σε αντιστασιακούς και συνεργάτες των Γερμανών. Υπέροχα.

Θα παίξει βέβαια λίγο Βέμπο στις ειδήσεις, θα δούμε τα πλάνα με τον χαμογελαστό γενειοφόρο στρατιώτη στην Πίνδο, θα πάμε μέχρι τον Γοργοπόταμο για να στοχαστούμε πόσα πετυχαίνουμε ενωμένοι, αρκεί να υπάρχει και κανένας Άγγλος να μας συντονίσει. Αντε να βγει καμιά υπολοχαγός Νατάσσα, κανένας Πρέκας ωρυόμενος και ο Χρήστος Πολίτης της Βέρμαχτ, αλλά, εντάξει, τώρα υπάρχουν τα Netflix -παλιά τα έβλεπες σχεδόν υποχρεωτικά.

Να μου το θυμηθείτε, θα μας αρέσει. Και αν συμβεί αυτό, δεν αποκλείεται πολλοί να αναζητήσουν αυτό που υπάρχει πίσω από τις γιορτές και τα σύμβολα. Αρκεί να καταφέρουν να το βρουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News