«Πού πήγε ο Μητσοτάκης; Σοβαρά; Ασε με τώρα, εδώ γίνεται χαμός με τη Eurovision». Αυτή είναι η πραγματικότητα για τον μέσο τηλεθεατή αυτές τις ημέρες και η πραγματικότητα αυτή λέγεται κανονικότητα. Οχι, δεν μας κάνουν πλύση εγκεφάλου τα κανάλια με τα «θεάματα» για να ξεχάσουμε τα εθνικά θέματα. Μόνοι μας παθιαστήκαμε με όσα έγιναν στη Eurovision και μόνοι μας δεν ανησυχήσαμε και δεν ασχοληθήκαμε καν με τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στην Αγκυρα.

Η πραγματικότητα είναι ότι εδώ και περίπου 20 μήνες η ένταση με την Τουρκία έχει υποχωρήσει, έχουμε εξοικονομήσει περίπου 40 εκατ. ευρώ που απαιτούσαν οι αναχαιτίσεις και οι κινήσεις των ενόπλων δυνάμεων σε αέρα και θάλασσα, και έχουμε χρόνο να ετοιμαστούμε για την επόμενη έξαρση. Η οποία είναι βέβαιο ότι θα έρθει κάποια στιγμή, όποιος πιστεύει το αντίθετο είναι αφελής.

Ας θυμηθούμε όμως πώς οδεύαμε στο καλοκαίρι πριν από τέσσερα χρόνια μετά την κρίση στον Εβρο τον Μάρτιο του 2020, τις παραβιάσεις, τις απειλές της Τουρκίας, τη χαλαρή στάση των ΗΠΑ και της ΕΕ, που βρισκόταν ακόμη στον αστερισμό της «φίλης» του τούρκου προέδρου Ανγκελα Μέρκελ και του σταθερά ανεκδιήγητου Μπορέλ. Α, και μιας κυρίας ονόματι Νάταλι Τότσι, συμβούλου του Υπατου Εκπρόσωπου της Ενωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας (τίτλος αντιστρόφως ανάλογος της σοβαρότητας του προσώπου), η οποία έσκιζε τα ρούχα της για να μην επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία.

Το 2020, αλλά και το 2021, μας απασχολούσαν τα νησιά και οι απειλές του Ερντογάν – και όχι αν ο παρουσιαστής της Eurovision αποκάλεσε «νησί» το Σαν Μαρίνο. Δεν θεωρούσαμε δηλαδή ότι σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού «παίζονταν» τα εθνικά μας θέματα.

Γιατί «παίζονταν» κάθε μέρα στον αέρα και στη θάλασσα. Οπως το καλοκαίρι του 2020 στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, με τους δύο στόλους να «κοιτάνε» ο ένας τον άλλον, πλοία να συγκρούονται, αεροπλανοφόρα και ασκήσεις με Γάλλους και Αμερικανούς και τον Ερντογάν να ψάχνει να βρει πού κινούνται τα υποβρύχιά μας.

Η Eurovision, που ακυρώθηκε το 2020 λόγω Covid, έγινε το 2021 (πήραμε τη 10η θέση), αλλά και το 2022, που βγήκαμε όγδοοι. Ωστόσο το ’22 ο Ερντογάν λυσσομανούσε, έλεγε «θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά» και απειλούσε ότι οι πύραυλοι Tayfun θα χτυπήσουν την Αθήνα αν δεν ηρεμήσουν οι Ελληνες. Δεν συζητούσαμε εκείνες τις μέρες για απειλές από τη Eurovision για την εικόνα της χώρας, την εξωτερική μας πολιτική και την τουριστική σεζόν.

Αυτός ο σουρεαλισμός προέκυψε φέτος ως μπόνους μια νέας κατάστασης, που επιτρέπει να αντικατασταθούν οι πραγματικές απειλές από φανταστικές. Με άλλα λόγια, είναι μια πολυτέλεια που δεν την είχαμε. Ελυσε όλα τα ανοιχτά θέματα της εξωτερικής πολιτικής ο Μητσοτάκης ώστε να βλέπουμε πλέον «εθνικούς κινδύνους» μόνο από τους χορευτές που συνοδεύουν την τραγουδίστρια της Eurovision; Προφανώς όχι. Ενα διάλειμμα είναι, η προετοιμασία για την επόμενη περίοδο έντασης.

Ωστόσο, οι ενέργειες που έκανε επί πέντε χρόνια μια κανονική κυβέρνηση και ένας κανονικός Πρωθυπουργός έφεραν αποτελέσματα που είναι εμφανή τόσο σε επίπεδο ρητορικής της Τουρκίας όσο και επί του πεδίου. Τόσο ώστε μια επίσκεψη έλληνα πρωθυπουργού στην Αγκυρα να περνάει απαρατήρητη. Ή ως απόσπαση από τα «σοβαρά», που ήταν η Εurovision και ο εγχώριος καβγάς για τη Μαρίνα Σάττι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News