Την ώρα που το (ενδεχόμενο) debate του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προαναγγελθεί από την ΕΡΤ με τον Χαλκ Χόγκαν- Πολάκη να ορμάει ιπτάμενος και να γκρεμίζει τον νεαρό, «χτισμένο» αντίπαλό του Κασσελάκη στο ρινγκ (με τον Φάμελλο σε ρόλο διαιτητή), το debate του ΠΑΣΟΚ ήταν το έναυσμα για σοβαρές σκέψεις.

Ποιος από τους τέσσερις, Ανδρουλάκη, Γερουλάνο, Διαμαντοπούλου, Δούκα (με αλφαβητική σειρά), μπορεί να ανταγωνιστεί τον Μητσοτάκη; Αλλά και ποιος θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον Μητσοτάκη για να κυβερνηθεί η χώρα, αν εκατέρωθεν της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υπάρχει από ένα 20% με κόμματα της Αριστεράς και της άκρας Δεξιάς;

Ας δούμε το προφίλ κάθε υποψηφίου.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, τα τρία σχεδόν χρόνια στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ δεν έδωσε την εντύπωση ότι συγκροτεί μια κυβερνητική ομάδα. Κατηγορήθηκε ότι αντιμετώπισε φοβικά (δηλαδή με ανασφάλεια) προβεβλημένα στελέχη που θα έδιναν έναν αέρα κυβερνησιμότητας, και ότι κράτησε κοντά του πρόσωπα που γνώριζε από τους μηχανισμούς. Για τον έλεγχο τους, αλλά και ως ασπίδα απέναντι σε όσους θα επιχειρούσαν εισπήδηση στο «άβατο» της Χαριλάου Τρικούπη.

—Μπορεί ένας αρχηγός με ανάλογο προφίλ να διεκδικήσει τη νίκη σε εθνικές εκλογές ή να μπει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, όταν έχει απορρίψει τη συνεργασία μέσα στο ίδιο το κόμμα του; Η εικόνα που δίνει ο κ. Ανδρουλάκης μέχρι τώρα είναι αρνητική και για τα δύο αυτά ενδεχόμενα.

Ο Χάρης Δούκας πέτυχε τη συνεργασία με την Αριστερά για να εκλεγεί δήμαρχος Αθηναίων. Πέτυχε στη συνέχεια να θεωρείται ένας ισχυρός διεκδικητής της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και να συγκεντρώνει προσδοκίες από δυνάμεις στα αριστερά του κόμματος για το λεγόμενο «ενάντια» στον Μητσοτάκη. Φρόντισε και φροντίζει να τις διατηρεί, αλλά πάντα χρειάζεσαι και μια ακόμη βάρκα: αυτής της κυβερνησιμότητας και της επάρκειας. Εκεί, το βήμα του ήταν μετέωρο στο debate. Δεν απομάκρυνε ίσως το αριστερό του κοινό (εδώ ο Τσίπρας είχε πει ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα) αλλά προβλημάτισε το θεσμικό κοινό και όσους (ισχυρούς ή μη) αναζητούν αντίπαλο για τον Μητσοτάκη.

—Μπορεί να διεκδικήσει τη νίκη σε εθνική κάλπη ή να μπει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας; Ο κ. Δούκας μπορεί να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, το έχει αποδείξει, αλλά υπάρχει το ερώτημα αν το κεντρώο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει κάτι τέτοιο. Σε ό,τι αφορά την κυβερνησιμότητα ή τη συνεργασία με τη ΝΔ, είναι νωρίς για συμπεράσματα καθώς τα δείγματα γραφής του κ. Δούκα στη δημόσια ζωή είναι μέχρι στιγμής αντικειμενικά περιορισμένα —μέχρι το καλοκαίρι του 2023 δεν ήταν γνωστός στο ευρύ κοινό.

Αντέχουν, λοιπόν, τα φαβορί (με βάση τις έως τώρα δημοσκοπήσεις) και μετά το debate; Πόσοι από τους 600.000 ανθρώπους που είδαν έστω για λίγο την τηλεμαχία θα πάνε να ψηφίσουν; Η πρώτη δημοσκόπηση μετά την τηλεμαχία (Metron Analysis, MEGA, 26/9) έδειξε ανάλογα με το δείγμα την Αννα Διαμαντοπούλου στη δεύτερη θέση, ενώ πληροφορίες από άλλες μετρήσεις κάνουν λόγο για εντυπωσιακή άνοδο του Παύλου Γερουλάνου.

Πίσω στα πρόσωπα

H Αννα Διαμαντοπούλου έχει διατελέσει υπουργός αλλά και Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η υποψηφιότητά της ήρθε στο τέλος και τάραξε τα νερά, ωστόσο της χρεώνουν, πρώτον, την απουσία από το κόμμα και, δεύτερον, ότι δεν κράτησε αρκετή απόσταση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η ίδια απαντά με επιχειρήματα και ήπιο λόγο. Είναι προφανές ότι δεν διακατέχεται από φοβικά σύνδρομα και ότι μπορεί να συνεργαστεί με άλλους πολιτικούς πρώτης γραμμής εντός και εκτός του κόμματος. Αλλωστε το έχει κάνει και εκτός της χώρας.

—Μπορεί να διεκδικήσει τη νίκη σε εθνική κάλπη ή να μπει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας; Είναι προφανές ότι διαθέτει την εμπειρία που απαιτείται, ωστόσο πολλά θα κριθούν στην πορεία και από το αν θα μπορέσει να απευθυνθεί στο αριστερό τμήμα του ΠΑΣΟΚ και σε απογοητευμένους από τον ΣΥΡΙΖΑ που φαίνεται να διατηρούν επιφυλάξεις.

Ο Παύλος Γερουλάνος δεν έχει αρνητικές αποσκευές. Τον χαρακτηρίζει η μετριοπάθεια και η σοβαρότητα, σε βαθμό που κάποιοι να λένε ότι ίσως θα έπρεπε να είναι και περισσότερο διεκδικητικός. Στο debate έκανε το βήμα παραπάνω και φαίνεται να του βγαίνει, καθώς πέρα από την εμπεδωμένη εντύπωση της μεθοδικότητας και της ευπρέπειας ο λόγος του είχε και γωνίες. Μοιράζεται ωστόσο με την κυρία Διαμαντοπούλου το ίδιο μειονέκτημα, κι αυτό είναι ότι μοιάζουν να απευθύνονται στο ίδιο ακροατήριο και ότι διεκδικούν μια μόνο θέση για τον δεύτερο γύρο. Αν πάρουμε ως δεδομένο ότι ο κ. Ανδρουλάκης ελέγχει τους μηχανισμούς και ότι οι δημοσκοπήσεις που τον εμφανίζουν να περνάει στον δεύτερο γύρο δεν θα ανατραπούν.

—Μπορεί ο κ. Γερουλάνος να διεκδικήσει τη νίκη σε εθνική κάλπη ή να μπει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας; Ομοίως, διαθέτει τις προϋποθέσεις. Δεν έχει το ερμητικό προφίλ του κ. Ανδρουλάκη (τουναντίον) και σε αντίθεση με τον κ. Δούκα και την κ. Διαμαντοπούλου δεν θα χρειαστεί να παλέψει με την «ταμπέλα» ότι κλίνει πολύ αριστερά ή πολύ δεξιά. Το ζήτημα είναι αν στην τελική ευθεία μπορεί να αποκτήσει τη δυναμική που χρειάζεται.

Κοντολογίς, το ερώτημα είναι αν το ΠΑΣΟΚ μπορεί να εκλέξει αρχηγό που θα έχει πιθανότητες να κερδίσει σε εθνικές εκλογές. Αν θα παρουσιάσει δηλαδή ένα κόμμα με στελέχη και παρουσία που μπορούν να αναλάβουν ευθύνες, πέρα από την κομματική ευθύνη να προστατεύουν έναν αρχηγό που φοβάται τους γύρω του. Αν στις 13 Οκτωβρίου εκλεγεί ένα πρόσωπο που θα αποκολλήσει το κόμμα από τα φοβικά σύνδρομα, τότε η μία προϋπόθεση (κυβερνησιμότητα) θα ενισχύσει και την άλλη (συνεργασία). Για το καλό του τόπου και για μην κυριαρχήσουν τα άκρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News